บทที่ 38
คาร์โลสเงยหน้าจากเอกสารตรงหน้าขึ้นมองภรรยาสุดที่รักด้วยสายตาเป็นกังวล สีหน้าของกัญญิกาเต็มไปด้วยความไม่สบายใจและเขาก็ทนไม่ได้ที่จะเห็นหล่อนจมอยู่กับความเคร่งเครียดแบบนี้ ชายหนุ่มวางปากกาลุกขึ้นและเดินอ้อมโต๊ะทำงานใหญ่ออกไปสวมกอดร่างเล็กของภรรยา จูบเบาๆ ที่แก้มนวล ดวงตาสีน้ำเงินจ้องมองดวงหน้างามด้วยความรักใคร่ไม่เปลี่ยนแปลงมาตลอดสามสิบกว่าปีที่มีต่อกัญญิกาไม่เปลี่ยนแปลง เขามีความสุขเหลือเกินกับการที่ได้ตื่นนอนมาเห็นหล่อนในทุกๆ เช้า
“อย่าทำหน้าแบบนี้สิทูนหัว ผมใจคอไม่ดี”
กัญญิกาฝืนยิ้มให้สามี เขย่งจูบแก้มสากเบาๆ ขณะดึงร่างกำยำที่ยังคงทรงพละกำลังเหมือนเมื่อสามสิบปีก่อนไม่เปลี่ยนแปลงไปยังโซฟานุ่มใกล้ๆ กับหน้าต่างกระจก
“ก็คิโอ้สิคะ ทำญิกาท้อแล้วค่ะ”
คิ้วเข้มที่มีสีขาวแซมอยู่ปะปรายของคาร์โลสเลิกขึ้นด้วยความกังขา ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ
“แผนจับคู่ของญิกาไม่สำเร็จหรอกหรือ”
“ก็ไม่สำ
