ความรู้สึกด้านชา

2108 Words

เคยมองหน้าใครแล้วรู้สึกเหมือนมีผีเสื้อบินวนในท้องไหม เมื่อก่อนฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าไอ้อาการแบบนี้มันมีจริงเหรอ ต้องรู้สึกยังไงนะถึงจะมีผีเสื้อบินวนในท้อง จนมาถึงตอนนี้ฉันก็เข้าใจแล้วว่าความรู้สึกนี้มันเป็นอย่างไร และรู้สึกได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอหน้าเขา ซึ่งความรู้สึกตอนนั้นมันเหมือนถูกสตัฟฟ์ไว้จนผ่านมานานหลายเดือนแล้ว ฉันก็ยังไม่ลืม... หลายเดือนก่อน ตอนนั้นฉันเพิ่งเรียนพิเศษเสร็จและกำลังจะกลับหอพักพร้อมกับเพื่อน แต่ระหว่างที่รอเพื่อนเข้าห้องน้ำฉันก็เผลอชนเข้ากับใครบางคนที่หน้าผับดัง ชายคนนั้นรูปร่างสูงโปร่งแข็งแรง ชนแบบไม่ทันได้ตั้งตัวจนฉันกระเด็นล้มลงไปนั่งจุ่มก้นอยู่กับพื้น แต่มันก็ว่าเขาไม่ได้เพราะฉันมัวแต่ก้มเล่นโทรศัพท์จนไม่ได้ดูทางเอง พลั่ก!! “อั้ก! ขอโทษค่ะ” ตอนนั้นฉันตกใจเมื่อลุกขึ้นมาได้ก็รีบก้มหัวขอโทษคนที่เดินชน “ขอโทษนะคะหนูเอาแต่ก้มดูโทรศัพท์จนมองไม่เห็นคุณลุง” “ลุง? ตาเธอมีปัญหาหรือไงยัยเด็กบ๊อง” “ตา...” และตลกมากเมื่อตอนนั้นฉันดันทำแว่นตาหายเลยมองพลาดเห็นคนหนุ่มหน้าตาหล่อเหลากลายเป็นคุณลุงแก่ๆแทน “หาอะไรของเธอ” “แว่นตาหนู คุณลุงเห็นแว่นตาหนูไหม” “ก็อยู่ในมือเธอไงยัยเพี้ยน” หลังจากเขาพูดจบฉันก็เพิ่งถึงบางอ้อ รีบหยิบแว่นตาขึ้นมาสวมและมองหน้าเขาชัดๆ อีกครั้ง ซึ่งนั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกว่าหัวใจเต้นแรง ตื่นเต้น มวนท้อง และรับรู้ความรู้สึกของการมีผีเสื้อเข้ามาบินวนในท้องเป็นครั้งแรก ปัจจุบัน และใช่แล้วค่ะผู้ชายที่ฉันพูดถึงทั้งหมดก็คือพี่พนา พี่ชายของพี่ขนมผิงและขนมปัง ประธานบริษัทอสังหาริมทรัพย์ขนาดใหญ่เจ้าของคอนโดและบ้านหลายโครงการในประเทศไทย เมื่อพี่พนาเดินเข้ามาถึงทุกคนก็ต่างหันไปยกมือไหว้ พี่เขาอายุห่างจากฉันเกือบสิบปี ตอนนี้ฉันอายุสิบเก้าส่วนพี่เขาก็กำลังจะก้าวขึ้นสู่เลขสาม ทุกคนเอ่ยทักทายซึ่งพี่พนาก็ยิ้มให้แต่ท่าทางกลับดูเหนื่อยล้า แว๊บหนึ่งฉันเห็นสายตาเขาจ้องหน้าฉันค้าง ทำเอาเกือบหยุดหายใจ “งั้นเดี๋ยวพี่ขึ้นห้องก่อนนะ ตามสบายกันเลย” เอ่ยจบก็เดินถือเสื้อสูทสีดำพาดแขนขึ้นไปบนห้อง สีหน้าดูไม่ค่อยดีนัก “เฮ้อ” ฉันหันไปมองหน้าขนมปังที่ลอบถอนหายใจมองตามหลังพี่ชายขึ้นไปบนห้อง “มีอะไรเหรอปัง” “เห็นหน้าพี่พนาแล้วสงสารอ่ะดิ ตั้งแต่อกหักก็ทำงานหนักตลอดเลย นี่ก็เป็นครึ่งปีแล้วที่เห็นพี่พนาอยู่ในสภาพนี้” เรื่องนี้ฉันก็พอรู้อยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้ละเอียดมากนัก รู้แค่ว่าพี่พนาถูกเพื่อนสนิทและอดีตคนรักหักหลังแต่เรื่องราวเป็นอย่างไรนั้นฉันไม่รู้จริงๆ งานปาร์ตี้เฉลิมฉลองวันเกิดของพี่ขนมผิงเริ่มขึ้น ทุกคนต่างหัวเราะสนุกสนานครึกครื้น ขนมปังออกไปเต้นม้วนจอยอยู่กับพี่อังเปาหน้าลำโพงตัวใหญ่ ส่วนฉันก็ถูกพี่ชายสั่งห้ามดื่มแอลกอฮอล์ แต่มีเหรอที่จะเชื่อฟัง ฉันแอบดื่มเรียบร้อยแล้วอุตส่าห์ได้ปาร์ตี้ทั้งทีจะไม่ให้ดื่มได้อย่างไร อีกอย่างพี่ชายฉันก็อยู่ที่นี่ทั้งคนจะเมาแบบทิ้งตัวก็ยังได้ แค่ต้องเตรียมใจตื่นขึ้นมาฟังพี่โยธาบ่นแค่นั้นเอง เวลาผ่านไปก็เริ่มปวดฉี่ฉันจึงลุกออกมาเข้าห้องน้ำ ทำธุระเสร็จก็เดินออกมาสูดอากาศด้านนอกเพราะเสียงเพลงด้านในดังจนฉันเริ่มปวดหัว สวมรองเท้าแตะออกมาเดินเล่นที่สนามหญ้าโดยไม่คิดว่าจะเจอพี่พนานั่งอยู่ ฉันลังเลอยู่นานว่าจะเดินเข้าไปหาพี่เขาดีไหม แต่พอคิดว่านี่เป็นโอกาสดีที่ไม่ได้มีมาบ่อยๆ ร่างกายจึงสั่งให้ก้าวขาเดินเข้าไปหาพี่เขา “ขอนั่งด้วยได้ไหมคะ” พี่พนานั่งดื่มเบียร์กระป๋องอยู่ที่ชิงช้าเก้าอี้ไม้คนเดียว ซึ่งเมื่อเขาได้ยินเสียงฉันก็เงยหน้าขึ้นมามอง นัยน์ตาเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและพยายามฝืนยิ้มทักทายฉันแต่รอยยิ้มนั้นมันกลับดูปลอมจนฉันไม่อยากมองเลย “นั่งสิ” เขาเอ่ยเสียงเรียบพร้อมกับขยับให้ฉันนั่งด้วย ลมอ่อนๆ พัดมาได้จังหวะ ทำให้ฉันได้กลิ่นหอมออกมาจากกายของพี่เขา เป็นกลิ่นหอมจางๆ ที่มาพร้อมกับกลิ่นแอลกอฮอล์ ซึ่งเมื่อมองต่ำลงที่ไปข้างเสาชิงช้าก็จะเห็นเบียร์ราวเจ็ดกระป๋องวางไว้อยู่ “พี่ดื่มเบียร์พวกนั้นคนเดียวเหรอ” ฉันว่าพลางมองต่ำไปยังกระป๋องเบียร์ “แล้วเธอเห็นคนอื่นไหมล่ะ” “ดื่มไปตั้งเยอะไม่เมาเหรอคะ” “เมา” “อ้าว แปลว่าตอนนี้เมาเหรอ” ฉันดูไม่ออกเลยว่าเขาเมา “ทำไมถึงถามเยอะนักหื้ม” เขาว่าพลางนั่งไขว่ห้างพาดแขนยาวข้างหนึ่งกับพนักพิงเก้าอี้ ส่วนอีกข้างก็จับกระป๋องเบียร์โคลงเคลงไปมาราวกับกำลังใช้ความคิด จากนั้นก็เบนสายตาหันมาเหลือบมองหน้าฉัน ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก “ชุดสวยดีนะ” ฉันก้มมองเสื้อผ้าของตัวเอง “ของขนมปังน่ะค่ะ” “ฉันรู้” “รู้?” “อืม ฉันเป็นคนซื้อให้จะไม่รู้ได้ยังไง” เอ่ยจบก็กระดกเบียร์ดื่มต่อ ยัยปัง! ทำไมไม่บอกนะว่าชุดนี้พี่พนาเป็นคนซื้อให้ “งั้นเดี๋ยวน้ำไปถอดชุดคืนปังดีกว่า” “ถอดทำไมล่ะ” “ก็มันเป็นของขวัญที่พี่ตั้งใจซื้อให้ขนมปัง น้ำถือวิสาสะหยิบมาใส่แบบนี้ไม่เหมาะสมมั้งคะ” “ใส่ไปเถอะ ปังไม่ใส่หรอกอีกอย่างมันก็เข้ากับเธอดี” ได้ยินเขาพูดแบบนี้ฉันก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาเปราะหนึ่ง ตอนแรกก็ทำท่าจะลุกไปเปลี่ยนชุด แต่เปลี่ยนใจขยับก้นงอนกลับมานั่งที่เดิมแทน “ทำไมเจอเธอกี่ครั้งก็มักจะเห็นเธอถักผมเปียตลอดเลยล่ะ” “แปลกเหรอคะ” “ก็ไม่ได้แปลก เธอยังเด็กทำผมทรงนี้ก็ดูเข้ากับเธอดี” “หนูไม่เด็กแล้วนะ” “หึ” พี่เขาหัวเราะในลำคอเหมือนกำลังเย้ยคำพูดฉัน ทุกครั้งที่เจอกันพี่พนาก็มักจะย้ำคำว่าเด็ก เด็ก และเด็กกับฉันเสมอ ราวกับกำลังเตือนฉันว่าในสายตาเขาเธอมันก็แค่เด็กน้อยคนหนึ่งเท่านั้น “วันนี้ดาวสวยจังนะคะ” ฉันว่าพลางแหงนหน้ามองท้องฟ้าที่ตอนนี้ถูกประดับไปด้วยดวงดาวหลายล้านดวง หันไปมองคนข้างๆ ก็เห็นว่าเขาเงยหน้ามองท้องฟ้าตาม ทั้งที่เห็นสิ่งสวยงามแท้ๆ แต่กลับทำหน้านิ่งซังกะตายเสียได้ “ทำไมถึงชอบมองฉันด้วยแววตาแบบนั้นนัก” เขาเอ่ยขึ้นโดยที่นัยน์ตายังจดจ่ออยู่กับทะเลดาวเบื้องหน้า ไม่คิดเลยว่าจะใช้หางตาสังเกตอาการฉันอยู่ อุตส่าห์คิดว่าแอบมองตอนอีกคนไม่เห็นแล้วเชียว “เธอชอบฉันเหรอ” “...” อยู่ๆ ก็ถามแบบนั้นทำเอาฉันตกใจแทบแย่ ทำหน้าไม่ถูกเลยเรา เขาละสายตาจากดวงดาวหันมามองหน้าฉันแทน “ว่าไง ชอบฉันเหรอ” ถามซ้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงจริงจัง ตอนแรกก็ไม่ทันได้ตั้งตัวจนเผลอพูดไม่ออก แต่พอดึงสติตัวเองกลับมาได้ฉันก็เม้มปากแน่นรวบรวมความกล้าและตัดสินใจพูดออกไป “ค่ะ น้ำชอบพี่พนา” ฮู้ว! ในที่สุดก็พูดออกไปแล้ว ง่ายกว่าที่คิดแฮะแถมยังรู้สึกโล่งอกด้วย “งั้นเหรอ...” พี่พนายืดตัวขึ้นนั่งหลังตรงทอดสายตามองไปยังพื้นที่โล่งกว้าง “ทำไมถึงชอบฉันล่ะ” คำถามนี้ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลย เพราะฉันชอบเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันทั้งที่ยังไม่ได้รู้จักเขาเสียด้วยซ้ำ จะว่าเป็นเพราะหน้าตาก็อาจจะใช่มีใครไม่ชอบคนหล่อบ้างล่ะ แต่ก็ไม่ทั้งหมด...ฉันเองก็ไม่รู้หมือนกันว่าทำไมถึงชอบ แค่รู้สึกว่าอยากเจอหน้าเขาอีกหลายๆ ครั้ง อยากทำความรู้จักก็แค่นั้น มันดูใจง่ายเกินไปหรือเปล่านะ “ตอบไม่ได้เหรอว่าทำไมถึงชอบ เพราะหน้าตา ฐานะ นิสัย?” ฉันยอมรับว่าหน้าตาเขาหล่อและดึงดูดสายตาฉัน แต่รอบกายฉันก็มีคนหล่อหลายคนเข้ามาวนเวียนซึ่งฉันก็ไม่เคยใจเต้นแรงกับใครเท่ากับครั้งแรกที่ได้เจอพี่พนา ฐานะยิ่งไม่ต้องพูดถึง บ้านพี่เขารวยมากก็จริงแต่ฉันก็ไม่ได้สนใจเม็ดเงินของเขาเลยสักนิด ส่วนเรื่องนิสัยก็ยังไม่ใช่เพราะฉันยังไม่ได้รู้จักเขาดีพอ รู้แค่ว่าตอนที่ได้อยู่กับเขามันทำให้หัวใจฉันเต้นแรง ตื่นเต้น และเขินโดยไร้เหตุผล ถ้าปฏิกิริยาเหล่านี้ไม่ได้เรียกว่าการชอบใครสักคนฉันก็ไม่รู้แล้วว่ามันคืออะไร “กล้าให้ฉันจูบไหม” “ห้ะ!” ฉันเบิกตาโพลงด้วยความตกใจที่จู่ๆ เขาก็ถามคำถามนี้ออกมา เอ่ยถามเสียงเรียบราวกับมันเป็นเรื่องธรรมดาทั่วไป เขาทำหน้านิ่งได้อย่างไรกัน นี่ตัวเองกำลังขอฉันจูบนะไม่ได้ขอลูกอมจากฉัน “ว่าไง ไหนบอกว่าชอบฉันล่ะ” “ชอบแต่หนูก็ไม่จำเป็นต้องให้พี่จูบนี่” “หึ เพราะแบบนี้ไงถึงบอกว่าเธอเด็ก เคยคิดไหมว่าหลังจากชอบแล้วจะยังไงต่อ” “ก็เป็นแฟน...” ฉันตอบเสียงใสและแผ่วลงในเวลาต่อมา หลังจากตระหนักได้แล้วว่าพี่เขาต้องการสื่อถึงอะไร “ถูก แล้วรู้ไหมว่าคนเป็นแฟนเขาทำอะไรกัน หรือเธอคิดว่าคนเป็นแฟนแค่ไปดูหนัง กินข้าว เดินห้าง ช็อปปิ้งเหมือนเด็กประถมปิ๊งรัก?” ฉันเข้าใจความหมายแฝงที่เขาต้องการสื่อ เพียงแค่ยังไม่เคยลองจูบใครเลยสักครั้งจึงเกิดความลังเลขึ้นในใจ แต่เอาวะน้ำแค่จูบเองไม่เป็นอะไรหรอก ดีเสียอีกได้เสียจูบแรกให้กับคนที่ชอบ “ก็ได้ค่ะ แค่จูบทำไมจะให้ไม่ได้” ยอมรับเลยว่าประโยคนี้พูดออกไปด้วยอารมณ์ชั่ววูบที่ไม่อยากให้อีกคนมองว่าฉันเด็กเท่านั้น จบประโยคพี่พนาก็กระตุกยิ้มก่อนจะเอื้อมมือหนาเข้ามารั้งท้ายทอยฉันเข้าไปประกบจูบ ฉันชะงักไปเล็กน้อยแต่ก็ยอมตอบรับจูบของเขา สัมผัสแรกที่รู้สึกคือความนุ่มนิ่มของริมฝีปากที่ประกบกัน มีกลิ่นเบียร์ติดออกมาเล็กน้อย จากเดิมที่แค่ประกบริมฝีปากลงมาก็แปรเปลี่ยนเป็นกลืนกินริมฝีปากของฉันแทน ท้ายทอยถูกรั้งแน่นขึ้นพร้อมกับแรงกดจูบที่บดขยี้ลงมาคล้ายกำลังระบายอารมณ์ พรึบ! อีกคนที่เหมือนจะสติหลุดก็ดึงสติกลับได้ ก่อนจะรีบผละริมฝีปากออก ส่วนฉันก็หายใจแรงด้วยความตื่นเต้นและหายใจตามไม่ทัน ยอมรับเลยว่าจูบเมื่อกี้มันไม่ได้อ่อนโยนเลยสักนิด “เอ่อ...คือ..” ฉันไม่รู้เลยว่าควรพูดอะไรต่อดี “รู้สึกยังไงบ้าง” เขาจะถามตรงไปหรือเปล่า จูบเสร็จต้องเช็กความรู้สึกด้วยเหรอ “ก็แปลกดีค่ะ ใจเต้นดี” ฉันยกยิ้มอ่อนไม่แสดงความรู้สึกออกไปมากเกินไป ทั้งที่ตอนนี้ในใจมันเต้นโครมครามจนแทบจะทะลุอกฉันออกมาได้อยู่แล้ว “เหรอ แต่ฉันไม่รู้สึกอะไรเลย เป็นจูบที่จืดชืดที่สุดก็ว่าได้” จึ้ก! คำพูดเขาทำให้ฉันรู้สึกเหมือนถูกตบหน้าเลย “ถึงจูบจะแย่ไปหน่อยแต่ก็ขอบใจนะที่คืนนี้อยู่เป็นเพื่อน และขอโทษด้วยที่ฉันตอบรับความรู้สึกเธอไม่ได้ เพราะผู้หญิงที่ฉันชอบต้องทำให้ฉันใจเต้นได้และไม่ใช่เด็กอนุบาลแบบเธอ” “...” _________________ ปากแบบนี้มีใครสนใจรับเป็นลูกเขยคนเปร… เอ้ย!! คนโปรดไหมคะ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more