พ่ายรักเมียจำเป็น

ลูกคนเดียวฉันเลี้ยงได้อยู่แล้ว...2

“ผมไม่ต้องการแค่นั้นน่ะสิ คุณเห็นผมเป็นคนยังไง ลูกเนี่ยคุณทำคนเดียวได้เหรอ ถึงได้บอกให้ผมเป็นผู้ชายที่ไม่รับผิดชอบอะไรเลย” ชายหนุ่มเอ่ยยียวนหญิงสาว แน่นอนว่าเขารับรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอ เขาจึงเชื่อมั่นว่าลูกในท้องของเธอคือลูกของเขา ตลอดเวลาที่ผ่านมา สถานที่ที่เธอไปก็มีแค่บ้านกับที่ทำงาน และเขาก็รู้ดีว่าวันนั้นเธอบริสุทธิ์เพียงใด แล้วจะให้เขาไข่แล้วทิ้งไปทั่วเขาก็คงไม่สามารถทำอย่างนั้นได้แน่นอน

“ฉันไม่ได้คิดอย่างนั้นนะคะ เพียงแต่ว่าฉันไม่อยากรบกวนคุณและผูกมัดคุณไว้ด้วยลูก ในเมื่อเรื่องมันเกิดจากความผิดพลาด ฉันก็ไม่ต้องการอะไรจากคุณ นอกจากให้คุณไปหาแม่ฉันแล้วรับเป็นพ่อของลูกเท่านั้น ฉันไม่กล้ารบกวนคุณมากไปกว่านี้หรอกค่ะ” เฌอริสาเอ่ยออกมาเสียงอ่อย เธอไม่กล้าสบตาเขา เธอรู้สึกว่าเธอกำลังทำตัวเป็นภาระที่เขาไม่อาจเลี่ยงมันได้

“แต่ฉันยินดีให้ผูกมัดน่ะสิ เราเห็นไม่ตรงกันแล้วสิคนสวย” พศุตเอ่ยสิ่งที่ทำให้หญิงสาวต้องตาโตออกมา คนอย่างเขาเนี่ยนะยินดีให้ผูกมัด เขาต่างจากเธอราวฟ้ากับเหว ยิ่งมองเท่าไหร่ก็ยิ่งเห็นแต่คำว่าไม่เหมาะสม

“อย่ามาเป็นคนดีให้ฉันรู้สึกผิดเลยค่ะ ถ้าอยากดูแลลูก ฉันก็ไม่ว่า แต่ฉันไม่อยากให้คุณเอาความสุขที่เหลือของคุณมาทิ้งไว้กับฉัน” เฌอริสาเอ่ยออกมาด้วยความเจียมตัว

“เรื่องนั้นผมจะเป็นคนตัดสินใจเอง ไม่ใช่คุณ” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาเสียงเข้ม ก่อนที่เขาจะจ้องมองมาที่ใบหน้าสวยหวานที่ออกจะดูตื่นกลัวอยู่ตลอดเวลา

“แล้วตกลงคุณจะยอมช่วยฉันมั้ยคะ” หญิงสาวไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูด มันกำกวมจนเธอไม่อยากจะคิดไปเอง

“พรุ่งนี้เราจะไปพบแม่คุณด้วยกัน” นั่นเป็นคำตอบที่หญิงสาวอยากได้ยิน