มารีนมองตามท้ายรถของไฟซาล ที่แล่นออกไปไกลด้วยความเจ็บช้ำในอก มือที่ทิ้งข้างลำตัวกำเข้าหากันแน่น เพื่อกลั้นความอ่อนแอที่แสนจะน่าสมเพชไม่ให้ไหลออกมา
ในเมื่อเขากล้าทิ้งเธอไว้ที่นี่ โดยไม่ห่วงว่าเธอจะได้รับอันตราย แล้วทำไมเธอจะต้องรีบกลับไปที่เพ้นท์เฮ้าส์ตอนนี้ด้วยล่ะ ริมฝีปากอิ่มแย้มรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา จากนั้นก็เรียกรถให้มารับ
ส่วนคนที่ปล่อยมารีนทิ้งไว้กลางทาง ตอนนี้กำลังนั่งดื่มอยู่ที่ร้านของพฤกษ์
“ได้ข่าวว่ามึงระเบิดโกดังไอ้เฟย” พฤกษ์เอ่ยถามเพื่อนรัก หลังจากทักทายแขกวีไอพี ที่เข้ามาใช้บริการเสร็จจึงมาร่วมวงกับเพื่อน
“มันเล่นกูก่อน ช่วยไม่ได้” พฤกษ์หัวเราะในลำคอเบาๆ ยกแก้วบรั่นดีขึ้นจิบ
ไฟซาลชอบพูดว่าเฟยหลงกัดไม่ปล่อย แต่ชายหนุ่มเองก็กัดไม่ปล่อยเช่นกัน ช่างเป็นศัตรูคู่แค้นที่เหมาะสมกันจริงๆ
“แล้วรอบนี้มันเผาโกดังมึงทำไม”
“มันคงแค้นมั้ง ที่กูได้ลูกค้ารายใหญ่ของมันมา ช่วยไม่ได้นี่หว่า
