บรรยากาศบนโต๊ะอาหารมื้อเย็นไม่ได้อึดอัดอย่างที่มารีนกังวล ทว่ากลับมีเสียงสนทนาดังขึ้นเรื่อยๆ จากคุณหญิงดุจดาวและฟินเซอร์ ไฟซาลก็มีเอ่ยออกมาบ้าง ในขณะที่มารีนนั่งทานอาหารไปเงียบๆ
“เฮียจะกลับฮ่องกงวันไหนครับ”
“น่าจะสองวัน ไม่ได้เจอคุณหญิงดุจดาวนาน คิดถึงน่ะ” คุณหญิงดุจดาวค้อนให้ลูกชายคนโตเล็กน้อย ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“ถ้าอย่างนั้นแม่ไปอยู่กับฟินสักเดือนดีไหมลูก อยู่กับไฟมากๆ แม่จะเป็นโรคประสาท”
“แม่ครับ” ไฟซาลโอดโอยให้มารดาอย่างไม่จริงจังนัก
“ก็มันจริงๆ นี่น่า ไฟมีแต่เรื่องทำให้แม่ลุ้นไม่เว้นแต่ละวัน นี่ก็เพิ่งไปเผาโกดังใครเขามาอีกไม่ใช่เหรอ คิดว่าจะปิดแม่ได้หรือไง”
“ก็ไม่ได้จะปิดครับ แค่ไม่อยากทำให้แม่ไม่สบายใจ อีกอย่างไอ้เฟยมันก็รนหาที่เองช่วยไม่ได้ มันเป็นคนเริ่มก่อนผมก็เลยสนองให้” คุณหญิงดุจดาวได้แต่ส่ายหน้า ให้ความใจร้อนบ้าดีเดือดของลูกชายคนเล็ก
“หนูมากินเยอะๆ นะลูก แม่
