ร่างสูงเดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องฉุกเฉินด้วยความร้อนใจ เสื้อผ้าที่สวมใส่ยังเป็นชุดนอนที่เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดงสด
แต่ชายหนุ่มไม่คิดจะสนใจแต่อย่างใด ตอนนี้สิ่งเดียวที่สนใจคือคนที่อยู่ด้านใน ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง
ศิลาและต้นกล้าหันมองหน้ากัน ก่อนสายตาของคนทั้งสองจะหันมองผู้เป็นเจ้านาย ศิลาจึงเอ่ยปลอบเจ้านาย
"คุณมาต้องไม่เป็นอะไรครับ"
"ใช่ครับ เดี๋ยวคุณหมอก็คงออกมาบอก ว่าคุณมาปลอดภัยดี" ต้นกล้าเองก็พูดปลอบอีกเสียง แต่ไม่ได้ทำให้ไฟซาลรู้สึกดีขึ้นมาเลย
"ฉันไม่ได้ตั้งใจ" ไม่ได้ตั้งใจจะให้มารีนทำร้ายตัวเอง เพื่อหนีเขาแบบนี้
“ไฟ!! หนูมาเป็นยังไงบ้าง” คุณหญิงดุจดาวกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาหาลูกชาย เมื่อได้รับสายว่ามารีนเกิดอันตราย
“อยู่ในห้องฉุกเฉินยังไม่ออกมาเลยครับ”
“บอกแม่ได้ไหมไฟ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมหนูมาถึง...ถึงเป็นแบบนี้”
ไฟซาลไม่รู้เลยว่าจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้มารดาฟัง
