“มึงมีเวลาห้านาที เสร็จแล้วรีบออกมา” ธนินเอ่ยบอกเพื่อนในช่วงเช้า เมื่อได้เวลาเข้าเยี่ยมคนป่วยในห้องไอซียู
ใบหน้าที่เหนื่อยล้าพยักหน้ารับเข้าใจ จากนั้นก็รีบเดินเข้าห้องไปเปลี่ยนเป็นชุดปลอดเชื้อสำหรับเข้าเยี่ยมคนไข้
“มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นวะ ทำไมน้องมาถึงได้เป็นแบบนี้” ไม่ใช่แค่พฤกษ์ที่อยากรู้ ธนินเองก็อยากรู้เช่นกันว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมมารีนถึงตัดสินใจกรีดข้อมือตัวเองเพื่อจะจบชีวิตแบบนี้
“กูรอมึงมานี่แหละ ถึงจะถามมันทีเดียว ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”
ไฟซาลเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ข้างเตียงคนป่วย มองผู้หญิงที่ตัวเองเป็นต้นเหตุให้เธอต้องมานอนที่นี่
ความเจ็บวิ่งชนหัวใจจนเจ็บไปทั้งดวง โดยเฉพาะข้อมือเล็กที่มีผ้าพันแผลพันไว้ และสายต่างๆ ที่ระโยงระยางอยู่รอบตัวเธอ
มันคือสิ่งตอกย้ำ ว่าเขาคือต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด เขาคือคนที่ทำให้เธอตัดสินใจ ออกไปจากชีวิตเขาอย่างที่เขาต้องการ แต่เขาไม่ได้ต้องการให้เ
