กลิ่นกาแฟหอมโชยไปทั่วห้องในยามเช้า เรียกความแปลกใจมาสู่คนที่เพิ่งเปิดประตูห้องนอนออกมาได้มาน้อย
มารีนตั้งใจจะออกจากห้องแต่เช้า เพราะไม่อยากเจอหน้าไฟซาล แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะตื่นเช้ากว่าเธอ และยังมานั่งจิบกาแฟด้วยซ้ำ
แต่มารีนก็ไม่ได้สนใจจะเอ่ยทักทาย หญิงสาวเดินผ่านคนที่กำลังนั่งจิบกาแฟอยู่ที่โซฟา เข้าไปในห้องครัวเพื่อทำอาหารเช้า ทำให้คนตั้งใจตื่นเช้าเริ่มหงุดหงิด จนต้องลุกเดินตามเข้ามาในห้องครัว
“เห็นหน้าฉันไม่คิดจะทักทายเลยหรือไง” ลมหายใจถูกผ่อนออกมาเบาๆ
ไม่รู้เธอเผลอเดินไปเหยียบหางเข้าหรืออย่างไร ถึงได้มาหาเรื่องเธอแต่เช้าเช่นนี้
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ” ใบหน้าเรียบเฉยบึ้งตึงขึ้นมาฉับพลัน เมื่อได้ยินประโยคทักทายของคนตรงหน้า
“เธอประชดฉันเหรอมา”
“อรุณสวัสดิ์เป็นประโยคทักทายไม่ใช่เหรอคะ คุณฟังยังไงถึงคิดว่ามันคือการประชดประชัน”
“ยอกย้อน”
“ไม่ได้ยอกย้อน มาพูดความจริง”
“หึ! ปากดี”
“คุณไฟมีอะไ
