“คุณไฟครับ คุณฟางซินติดต่อมาครับ” ไฟซาลเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย มุมปากหยักผุดรอยยิ้ม พยักหน้าให้ศิลาส่งโทรศัพท์มือถือมาให้ตัวเอง จากนั้นก็ยกมือไปศิลาให้ออกไปนอกห้องทำงาน
“สวัสดีครับ”
[สวัสดีค่ะ ฟางโทรมารบกวนเวลาทำงานคุณไฟหรือเปล่าคะเนี่ย]
“ไม่เลยครับ ฟางโทรหาผมมีอะไรหรือเปล่า หรือว่าอยากนัดผมไปเลี้ยงข้าวที่คุณติดผมไว้”
[ยังไม่ใช่ค่ะ พอดีเมื่อเช้าฟางแวะซื้อขนมไทยเจ้าอร่อยมา ก็เลยว่าจะเอาไปฝากคุณไฟค่ะ]
“ลำบากฟางหรือเปล่าครับเนี่ย”
[ไม่ลำบากเลยค่ะ คุณไฟส่งโลเคชันมาให้ฟางหน่อยได้ไหมคะ เดี๋ยวฟางขับรถเอาไปให้]
“ถ้าคุณฟางบอกว่าเต็มใจ งั้นผมไม่เกรงใจแล้วนะครับ” หลังจากนั้นไฟซาลก็คุยกับฟางซินอีกเล็กน้อย ก่อนทั้งสองคนจะวางสายไป
“ศิลาเข้ามาได้แล้ว” กดผ่านอินเตอร์คอมเรียกลูกน้องคู่ใจ รอไม่นานประตูห้องทำงานก็ถูกเปิดเข้ามา ไฟซาลส่งโทรศัพท์คืนให้
“ส่งโลเคชันให้ฟางซินด้วย เธอจะมาหาฉันที่นี่”
“มันจะด
