ตอนที่ 33 ต้องการแสดงฝีมือ
เฉียวเวยเวยเมามายเพราะฤทธิ์สุราและฤทธิ์รัก นางนอนหลับไม่ได้สติจางผิงจึงอุ้มหญิงสาวกลับเรือนจันทร์หยก หลังจากส่งเฉียวเวยเวยเข้านอนเขาก็ปลีกตัวออก และเผยลู่เองก็ไม่กลับไปนอนที่เรือนจันทร์หยกและคิดว่าต่อไปหลังจากนี้ตนเองก็ควรจะถอยออกมาเผื่อนายหญิงเรียกบุรุษคนอื่น
ยามปกติหญิงสาวไม่ให้บ่าวไพร่นอนในห้องด้วยเพราะบ้างครั้งนางก็ต้องการพื้นที่ส่วนตัว แม้อากาศข้างนอกจะหนาวเหน็บทว่าภายในห้องกลับอบอุ่นไม่ต่างกับยามฤดูใบไม้ผลิ ฤทธิ์สุรายังคงเหลืออยู่ร่างกายเฉียวเวยเวยรู้สึกร้อนจึงคลายเสื้อออกเหลือเพียงผ้าโปร่งบาง
ในห้องอันเงียบสนิทยังปรากฏชายร่างสูงใหญ่กำยำผู้หนึ่ง
เขาคือแม่ทัพตอนกลางวันผู้นั้น สายตาคมกริบมองไปยังเรียวขาขาวเนียนสายตาแม่ทัพที่สามารถมองเห็นทุกอย่างชัดเจนแม้กระทั่งยามค่ำคืนเผลอกวาดสายขึ้นมองไปอย่างไม่อาจจะห้ามใจก้นสะโพกอวบอิ่มภายในซอกเร้นเขามองเห็นกลีบเนื้
