ทันใดนั้นเอง
ครืดด~
เสียงประตูเปิดออกเบา ๆ
คุณหมอสาวในชุดกาวน์สีขาวสะอาดเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน
“อ้าว คนไข้ฟื้นแล้วสินะคะ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงสดใสก่อนก้มมองแฟ้มในมือ
“ผลตรวจออกแล้วค่ะ ไม่ได้เป็นไข้ป่าหรือไข้มาลาเรียอย่างที่กังวลกันนะ”
คิณที่เพิ่งสะดุ้งตื่นลุกขึ้นแทบจะทันที
“จริงเหรอครับคุณหมอ”
“ค่ะ สาเหตุมาจากร่างกายปรับตัวไม่ทัน อากาศบนภูสอยดาวหนาวจัด แถมเดินทางหนัก เลยทำให้มีไข้ขึ้นสูงเท่านั้นเอง”
มินยิ้มจาง ๆ พลางพยักหน้าเบา ๆ
“ดีจังเลยค่ะ หมอพูดแบบนี้ฉันก็โล่งใจ”
คุณหมอมองเธอแล้วยิ้ม “ร่างกายฟื้นตัวดีแล้วค่ะ แต่ขอให้นอนพักอีกหนึ่งคืน พรุ่งนี้เช้าค่อยกลับบ้านนะคะ เพื่อความแน่ใจว่าจะไม่มีไข้กลับมาอีก”
“แล้ว… ต้องงดอาหารไหมคะ” มินถามอย่างเกรงใจ
“ไม่ต้องเลยค่ะ ตอนนี้ทานได้ตามปกติ แต่อย่าของทอดหรืออาหารมัน ๆ มากก็พอ”
จากนั้นแพทย์หญิงหันมาทางคิณที่ยังยืนอยู่ข้างเตียง สีห
