ตอนเช้าวันถัดมา
แสงแดดอุ่นลอดผ่านผ้าม่านสีอ่อนเข้ามาในห้องพักผู้ป่วย กลิ่นโจ๊กหอม ๆ ลอยฟุ้งไปทั่ว
มินที่เพิ่งลืมตาตื่นขยับตัวขึ้นนั่งช้า ๆ พลางบิดขี้เกียจเบา ๆ
“ตื่นแล้วเหรอคนไข้”
เสียงทุ้มคุ้นหูดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงในชุดสบาย ๆ เดินเข้ามาพร้อมถุงอาหารในมือ
มินเงยหน้ามอง ก่อนจะยิ้มออกมา “พี่คิณ… กลับมาแล้วเหรอคะ”
“อืม กลับมาพร้อมอาหารเช้าหอม ๆ เลย” เขาวางถุงโจ๊กไว้บนโต๊ะข้างเตียง “วันนี้คุณหมออนุญาตให้กลับได้แล้วนะ”
“จริงเหรอคะ!” มินตาเป็นประกายขึ้นทันที “ในที่สุดก็ได้ออกจากโรงพยาบาลสักที~”
คิณหัวเราะในลำคอ “ดีใจขนาดนั้นเลย?”
“แน่นอนสิคะ เบื่อแย่เลย อยู่แต่ในห้องแบบนี้”
เขายิ้มบาง “พอดีเลย เพื่อน ๆ พวกพี่กำลังลงมาจากเขา เดี๋ยวตอนบ่ายเรากลับพร้อมกันเลย ไม่ต้องรีบ”
คุณหนูตระกูลดังพยักหน้า
“ดีเลยค่ะ จะได้เจอเกลกับเพื่อน ๆ ด้วย”
เธอขยับตัวเล็กน้อย แล้วชี้ไปที่ถุงอาหาร “แล้วในนั้
