6
732 Words
หญิงสาวบริภาษนายแบบหนุ่มในใจยาวเหยียด ทำให้รวีวิทย์ที่นั่งคลายร้อนหลับตาพริ้มรู้สึกผิดสังเกตกับความเงียบเพราะรุจรวีไม่ตอบโต้ประโยคสนทนานั้นจึงลืมตาขึ้นก็เห็นน้องสาวส่ายหน้าโบกมืออะไรไม่รู้วุ่นวายไปหมด พอเจ้าหล่อนเห็นเขาลืมตาก็สะดุ้งเฮือกอย่างผิดสังเกตจนเขาอดถามไม่ได้
“เป็นอะไรไปรวี ท่าทางอย่างนี้ไปทำอะไรผิดมาหรือเปล่า”
รวีวิทย์ถามอย่างคาดเดา น้องสาวเขาถึงกับหน้าเสียแต่ก็ปฏิเสธวุ่นวายไปหมด
“ไม่มี๊! ไม่มีพี่วิทย์ รวีไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ไม่เชื่อถามแพมก็ได้”
รวีวิทย์หรี่ตาลงมองหน้าน้องสาวอย่างจับผิด แล้วเอี้ยวตัวไปมองข้างหลังเห็นศุภางค์มองเขาทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ใส่
“แล้วลุกลี้ลุกลนกันทำไม” รวีวิทย์ถาม ยิ่งรู้สึกว่าสองสาวนี้มีอะไรปิดบังเขา
แล้วสายตาของรวีวิทย์ก็เหลือบไปเห็น ‘ของ’ ที่ศุภางค์เอาไปซุกไว้เบื้องหลังตนเอง สมองของชายหนุ่มคิดอย่างเร็วจี๋ว่ามันน่าจะเกี่ยวข้องกับไอ้สิ่งที่ยัยแพมพยายามบังมันจากสายตาของเขาแน่ๆ
ศุภางค์เห็นดวงตาใคร่ครวญของรวีวิทย์ก็ยิ่งดันแท็ปเลตที่ดันเผลอเปิดข่าวนั่นค้างเอาไว้ให้พ้นสายตาเขามากยิ่งขึ้น แล้วดูเหมือนเธอจะคิดผิดเพราะนั่นยิ่งดูเหมือนจะกระตุ้นความอยากรู้ของรวีวิทย์เสียแล้ว
“ซ่อนอะไรไว้ข้างหลังน่ะแพม”
“ไม่มีหรอกพี่วิทย์ อย่ามาจับผิด”
“ไม่ได้จับผิด เรานั่นแหละมีพิรุธเอง”
'คนมีพิรุธ' มองรวีวิทย์ราวกับค้อน สองมือไขว้หลังจับแท็ปเลตแน่น “อย่ามาใส่ร้ายกันนะพี่วิทย์”
หญิงสาวพูดเสียงดังพยายามข่มอีกฝ่าย แต่ดูเหมือนรวีวิทย์จะไม่สนใจถามอีกต่อไป ร่างสูงโถมไปตะครุบตัวศุภางค์แล้วพยายามแย่งของจากมือหญิงสาว แล้วยิ่งเห็นว่าสองสาวกำลังอ่านข่าวจากเพจเจ้าปัญหารวีวิทย์ก็ยิ่งอยากรู้ ท่ามกลางใบหน้าซีดเผือดของรุจรวีและเสียงกรีดร้องโวยวายของศุภางค์
“อ๊าย! ไอ้พี่วิทย์บ้าจะปล้ำเขารึไงถึงได้มาทับตัวกันแบบนี้ โว้ย! ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้นะ! หนักจะตาย!”
หญิงสาวโวยลั่น แล้วรวีวิทย์ก็รีบเด้งตัวขึ้นนั่งทันใด ไม่ใช่เพราะคำโวยวายของยัยตัวแสบแต่เป็นเพราะเขาแย่งของในมือเธอมาได้แล้วต่างหาก
“เพจกอสซิปทูเดย์?” เขาอ่านชื่อเพจที่ศุภางค์เปิดค้างแล้วพูดว่า “สนใจข่าวใครในนี้ละ หรือว่า...”
“ก็ไม่มีอะไร แค่เห็นข่าวนายแบบในสังกัดพี่วิทย์เลยเอามาให้รวีดูแค่นั้น”
หญิงสาวเอ่ยทำท่าเหมือนเป็นปกติ ทั้งที่ดวงตาสบตากับน้องสาวผู้จัดการนายแบบไปด้วย
“ข่าวคาวๆ ของนายฌอนนี่นะ จะเอาให้รวีดูทำไม เออว่าแต่พี่ขออ่านหน่อยแล้วกัน แค่เห็นคำโปรยพี่ก็เดือดจนไปฉะฌอนมันมาแล้ว ยังไม่ได้อ่านข้างในเลย”
เขาว่าด้วยท่าทีปกติ แต่คนฟังแทบเป็นลม ยิ่งเห็นมือหนาเปิดเข้าไปข้างในรุจรวีก็สะดุ้งลุกขึ้นยืนแล้วพยายามแย่งแท็ปเลตจากมือพี่ชาย
“พี่วิทย์อย่าเพิ่งอ่านเลย ไปอาบน้ำดีกว่าเนอะๆ”
เธอว่าแล้วพยายามดึงแท็ปเลตจากมือพี่ชาย แต่รวีวิทย์ยื้อไว้ด้วยมือข้างเดียว เมื่อเห็นว่าน้องไม่ปล่อยเขาจึงใช้มือข้างที่ว่างตีเผียะที่มือเล็กๆ ของน้องสาวส่งสายตาดุใส่แล้วว่า
“เดี๋ยวก็ได้ พี่ขออ่านข่าวก่อน อยากจะรู้จริงๆ ว่าเขียนยังไง”
เขาว่าเริ่มต้นอ่านข้อความยาวเหยียดพวกนั้น และภาพถ่ายประกอบอีกเกือบสิบภาพของฌอน แล้วสายตาของเขาก็มาสะดุดกึกอยู่กับภาพต้นเหตุของข่าวทั้งหมด...
สองสาวเห็นรวีวิทย์จ้องมองภาพนั้นนิ่งก็ใจหายวาบ
รวีวิทย์ถอนสายตาจากภาพมาจ้องน้องสาวตนเองนิ่ง แล้วสลับมองแท็ปเลตในมืออีกสองสามรอบก่อนที่จะเงยหน้ามองน้องสาวด้วยสายตาดุจัด แล้วถามน้องสาวเสียงดังเกือบกึ่งตะโกนว่า
“เธอเป็นข่าวกับฌอนได้ยังไงรวี!”
๐๐๐
- Writer
