รักไร้กฎเกณฑ์

รอเวลา

รถสปอร์ตของพิมลดา เลี้ยวเข้ามาจอดในช่วงดึกมากแล้ว แม้จะรีบแค่ไหนแล้ว แต่ก็ยังดึกมากอยู่ดี

เสื้อผ้าชุดทำงานถูกนำออกมาจากบ้านหลายชุด เครื่องใช้ส่วนตัวกำลังจะถูกขนออกมา แต่ก็โดนดึงออกไปก่อน

"มาดึกจัง ไปขนของมาหรอครับ " นักศึกษาข้างห้องคว้าเสื้อทำงาน ไปถือเอาไว้ ตามด้วยถุงสัมภาระที่เก็บมาจากบ้าน

"ปราการ"

เสียงอาจารย์เรียกเสียงเบาด้วยความตกใจ

"ใช่ครับ ผม ปราการของพี่พิมไงจะใครละ" คนตัวโตย้อนถามแล้วรีบรวบของในรถออกมาอีกครั้ง

"ไปเถอะครับ ขึ้นห้องเถอะดึกแล้ว " พูดจบก็เดินนำหน้าเข้าไปในตึก

"ปราการ อาจารย์บอกแล้วใช่ไหม"

"ว่าไม่ให้เรียกพี่"

ชายหนุ่มต่อประโยค ก่อนจะหันตัวกลับมามองหน้าเธอ "ผมว่า เรามาไกลกว่านั้นมากแล้วครับ เราไม่ควรมาเถียงกันแล้ว "

"เราหรอ? "

"ใช่ครับ เรา คงไม่มีนักศึกษาที่ไหน ซักผ้ารีดผ้าให้อาจารย์ และคงไม่มีนักศึกคนไหนซักไอ้ตัวจิ๋วๆให้อาจารย์ด้วย ถ้านักศึกษาคนนั้น ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับอาจารย์"

"ปราการ"

เธอขึ้นเสียงใส่เค้าทันที ชายหนุ่มส่ายหน้าช้าๆ

"อย่าโกรธ อย่าโมโหเลยครับ ถ้าพี่พิมไม่ชอบ ผมไม่พูดก็ได้ แต่อย่าดุผมเลยครับ ผมกลัวแล้ว "

ปากบอกว่ากลัว แต่รอยยิ้มพราวระยับทั้งปากและตา

"กลับไปคิดเป็นการบ้านคืนนี้ ว่าผมคนนี้ พอจะมีสิทธิ์จีบพี่พิมได้มั้ยครับ "

ชายหนุ่มที่มีรอยยิ้มหายไปแล้ว เสียงสุภาพจริงจังบอกกับเธอก่อนประตูห้องจะปิดลง

พิมลดาจับหัวใจตัวเอง เธอไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้กับอดีตคู่หมั้นสักนิด นักศึกษาปี1ที่อายุห่างกับเธอ5ปี กลับเข้ามาสั่นคลอนหัวใจของเธอได้ยังไง

*ปราการไม่ใช่ปลา* คิดถึงแค่แปปเดียวพอ การบ้านง่ายๆแค่ฟังหัวใจตัวเอง

*ปราการไม่ใช่ปลา* พรุ่งนี้เช้ามารับชุดทำงานด้วยครับ และยินดีจะซักผ้าให้พี่พิมตลอดไป

พิมลดาเอาโทรศัพท์ซุกเอาไว้ใต้หมอน ปราการร้ายกาจมาก ปีนเกลียวมาก แต่ก็น่ารักมากเช่นกัน รอยยิ้มจางๆบนใบหน้าของเธอทำให้เธอหวั่นไหวอีกครั้ง ความวัวไม่ทันหาย ความควายจะมาอีกแล้ว

จีบพี่พิม

"ใก้ลสอบปลายภาคแล้ว ตั้งใจกันนะคะทุกคน " อาจารย์สาวบอกกับนักศึกษาที่กำลังเตรียมตัวเก็บของ หลังเลิกคลาส

"อาจารย์คะ หนูทราบมาว่า อาจารย์เรียนจบเกียรตินิยมนิยมมา อาจารย์มีเทคนิคอะไรคะ"

"อ่านหนังสือ ทบทวน ทำความเข้าใจค่ะ " อาจารย์สาวพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะสะดุดลงเมื่อมานักเรียนโข่งที่อายุมากที่สุดในคลาส

"ถ้าเทอมนี้มีคนได้Aอาจารย์จะมีรางวัลไหมครับ" นักศึกษาชายปราการถามด้วยรอยยิ้ม พร้อมส่งเสียงให้เพื่อนช่วยเชียร์

"ตั้งใจให้ได้แล้วกัน ถ้าได้จริงอาจารย์จะให้รางวัล "

เสียงโห่ร้องแสดงความดีใจ ปราการปิดปากยิ้ม ยังไงเค้าก็ได้แน่นอน และเค้าจะเลือกรางวัล ด้วยตัวเอง

ท่านนายพล มองดูรถเก๋งคันเก่าที่ลูกขับมาเปลี่ยนพร้อมกับขนของส่วนตัวออกไปในวันนั้น จนวันนี้ก็ยังไม่กลับมาบ้านอีกเลย ลูกน้องคนสนิทรายงานว่า ลูกสาวของท่านใช้ชีวิตราบเรียบ อย่างที่เคยเป็นมา ไปสอน กลับคอนโด เดินห้างบ้าง แต่ส่วนใหญ่มักจะอยู่คอนโด เป็นหลัก

ก้องภพบินไปเรียนต่อหลักสูตรพิเศษที่ต่างประเทศแล้ว แถมข่าวคราวเรื่องความสัมพันธ์ยังคงคลุมเครืออยู่ แม้บางคนจะบอกว่า ฝ่ายชายไปเพราะอกหัก แต่บางคนกลับบอกว่า ทั้งสองคนยังรักกันดี

"ตกลงว่าเลิกหรือคบครับ"

นักศึกษาหนุ่มถามขึ้นลอยๆระหว่างที่กดลิฟต์ขึ้นมาด้วยกัน อาจารย์สาวทำหน้างง เพราะคำถาม

" อะไรนะ "

"ผมถามว่าพี่กับคุณทหาร เลิกกันหรือยัง "

ชายหนุ่มส่งโทรศัพท์ให้ดูก็พบภาพของก้องภพอยู่ต่างประเทศ ท่ามกลางเพื่อนชายหญิงมากมาย เธอส่ายหน้าแทนคำตอบ แต่โดนเค้ากักตัวเอาไว้

"แค่บอกมา ว่าพีทกำลังหลงรักคู่หมั้นคนอื่นอยู่หรือเปล่า "

เสียงเค้านุ่มนวลแต่หนักแน่น มือขาวจัดจับผมเธอเบาๆ

"พีทจะรอวันที่พี่พิมพร้อมให้พีทได้เข้าไปในโลกของพี่พิมนะครับ "

"พี่อายุห่างจากเธอมากนะปราการ ที่สำคัญพี่เคยหมั้นหมายมาก่อน "

เธอดับฝันสายรุ้งในทุ่งลาเวนเดอร์ทันที ชายหนุ่มมองคนข้างๆแล้วบอกเสียงเรียบอีกครั้ง

"พีทจะเรียนจบเทอมแล้วนะ เกรดออก พี่พิมค่อยตอบพีทแล้วกัน "