บทที่ 10 บริษัทผัวเธอไงคะ
1921 Words
หลังจากคืนนั้นที่คฤหาสน์ความสัมพันธ์ของสองสามีภรรยาก็ยิ่งแย่ลง เคทหลบหน้าวีวิทย์อย่างเห็นได้ชัด ในขณะที่วีวิทย์ก็ไม่ได้พยายามเข้าหาเธอแถมยังกลับดึกแทบทุกคืน
ดูเหมือนคุณปู่น่าจะได้กลิ่นแปลกๆ ระหว่างทั้งคู่เพราะช่วงหลังเคทมักจะไปเยี่ยมคุณตาคนเดียวโดยอ้างว่าวีวิทย์ทำงานหนักทั้งที่หลานชายตัวดียังมีเวลาไปตีกอล์ฟกับกลุ่มเพื่อน เพราะอย่างนั้นคุณปู่เลยต้องทำอะไรบางอย่าง
วันนี้เคทเลิกงานเร็ว สาวสวยเดินร้องเพลงอย่างอารมณ์ดีพร้อมหิ้วถุงยำร้านโปรดเข้ามาในเพนท์เฮาส์หรู ช่วงนี้เธอมีความสุขเพราะไอ้พี่บ้านั่นกลับดึกทุกวันทำให้บ้านทั้งหลังเหมือนเป็นของเธอ
เคทเดินฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีเข้ามาบ้านโดยไม่ทันสังเกตเลยว่าเจ้าของบ้านมาถึงแล้ว เคทเดินเข้าไปในครัวพร้อมแกะถุงยำใส่จานจากนั้นก็เดินร้องเพลงมาที่ห้องนั่งเล่นหวังนั่งกินโง่ๆ พร้อมดูหนังไปด้วย
แต่….
“พ….พี่วิทย์” เคทชะงักทันทีที่เห็นวีวิทย์นั่งดูข่าวอยู่บนโซฟาอย่างเคร่งเครียด
“ไม่กลับดึกเหรอคะวันนี้”
วีวิทย์ปรายตามองเธออย่างเคืองๆ เมื่อได้ยินคำถามแกลมประชด
“ถ้ากลับดึกจะเห็นเหรอ แล้วนั่นอะไรน่ะ กลิ่นแรงมาก” ชายหนุ่มย่นจมูก
“ยำค่ะ เพื่อนๆ คุณชาพาเคทเป็นลองกินมา”
“นี่เธอยังคบกับพวกยัยดาวอีกเหรอ”
“ทำไมคะ เคทจะมีเพื่อนบ้างไม่ได้เหรอ”
“หัดคบเพื่อนดีๆ ซะบ้าง”
“นั่นรุ่นน้องพี่นะคะ แล้วก็เมียน้องรักพี่”
วีวิทย์ถอนหายใจยาวอีกครั้ง เขาจ้องมองใบหน้าสวยใสแสนไร้เดียงสาตามความเข้าใจของคุณปู่ แต่สำหรับเขายัยคนนี้เหมือนยัยแม่มดตัวแสบ
“เถียงคำไม่ตกฟาก”
“เถียงตรงไหน”
“ตรงนี้แหละ”
“เคทไปกินที่อื่นก็ได้ ขี้เกียจทะเลาะ”
“เดี๋ยว!”
เคทที่กำลังจะเดินหนีเบรกทันที
“อะไรอีกคะ”
“พรุ่งนี้เธอต้องไปหาฉันที่บริษัท”
“บริษัท บริษัทใครคะ”
“ก็บริษัทผัวเธอไงคะ”
อีตาบ้าดูพูดเข้า
“ไปได้ไง ไปทำไม เคทต้องทำงานนะ”
“พรุ่งนี้คุณปู่จะมาพาไปทานข้าว”
“แล้วทำไมต้องไปที่บริษัทคะ”
“คุณปู่อยากให้ชาวบ้านรู้ว่าเธอเป็นเมียฉัน เข้าใจไหม”
“...”
“ได้ยินไหม”
“เคทต้องไปทำงาน”
“ฉันโทรไปลาให้แล้ว”
“…”
“ถ้ามีปัญหาอะไรก็ไปคุยกับคุณปู่เอง”
“ไม่มีหรอกค่ะ สำหรับคุณปู่เคททำได้ทุกอย่าง ถ้าคุณปู่อยากให้เคทไป เคทไปได้อยู่แล้ว”
เมื่อเคทพูดจบเธอก็เดินถือจานยำออกไป วีวิทย์มองตามหลังเคทอย่างหัวเสีย
ยัยนี่ จะกวนประสาทไปถึงไหนกันนะ
วันต่อมาวีวิทย์ออกไปทำงานแต่เช้าส่วนเคทจะตามไปทีหลัง วันนี้เธอต้องไปที่บริษัทของสามีเป็นครั้งแรกแถมต้องไปเจอคุณปู่อีก เคทเปิดตู้เสื้อผ้าที่เธอไม่ได้ค่อยได้ใช้งานออกซึ่งมันเต็มไปด้วยชุดแบรนด์เนมที่ถูกตัดเย็บอย่างประณีต เธอเลือกชุดเดรสแบรนด์ดัง จากนั้นก็ใส่เครื่องประดับต่าง ๆ เข้าไป ที่ขาดไม่ได้ก็คือแหวนแต่งงาน
เคทหยิบกระเป๋าสุดหรูราคาเจ็ดหลักที่แม่สามีให้เป็นของขวัญ ปิดท้ายด้วยรองเท้าส้นสูงที่ถูกใช้งานนับครั้งได้
จากนั้นก็หยิบแว่นกันแดดออกมาใส่ เคทหมุนซ้ายหมุนขวาใส่กระจกเพื่อตรวจสอบความเรียบร้อย
“ไฮโซโบใหญ่ไปเลยยัยเคททท”
เคทพูดกับตัวเองในกระจกด้วยคำที่เพื่อนๆ ของน้ำชาสอนมา
จากนั้นเธอก็เดินไปขึ้นรถสปอร์ตแล้วขับออกไปยังบริษัทของสามี
เมื่อไปถึงที่นั่นเคทก็เดินไปถามหาห้องทำงานของสามีกับพนักงานต้อนรับ เมื่อทุกคนรู้ว่าเธอเป็นใครก็ต่างแสดงท่าทีนอบน้อม ก่อนที่เสียงใครบางคนจะดังขึ้น
“คุณเคทครับ คุณเคทใช่ไหมครับ” เคทหันไปตามเสียงก็พบว่าเป็นเสียงของชายวัยกลางคนที่สวมชุดสูทสุดเนี้ยบไม่ต่างจากคุณสามีเธอ
“ค่ะ เคทค่ะ ไม่ทราบว่าคุณ”
“รันครับ รันนรงค์ มือขวาคุณวิทย์ ผมไปงานแต่งด้วยนะครับ”
“อ้อ สวัสดีค่ะคุณรัน”
“มาหาคุณวิทย์เหรอครับ”
“ใช่ค่ะ เคทมาครั้งแรก โทรหาพี่วิทย์แล้วไม่รับสาย สงสัยจะยุ่ง”
“ไปครับ เดี๋ยวผมเดินไปส่ง”
“ขอบคุณค่ะ”
เคทส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตรก่อนจะเดินไปพร้อมกับผู้จัดการฝ่ายการผลิต มือขวาของวีวิทย์
“โห สวยประหาร สวยมาก”
“เห็นบอกว่าเรียนจบเมืองนอกมาด้วยนะ”
“เหมาะสมแล้วที่เป็นภรรยาของท่านประธาน”
“จริง”
“เริศมาก”
“ดูไม่ถือตัวนะ เมื่อกี้ก็สุภาพนะ”
“แต่ที่ได้ยินมาคือหยิ่งมาก มองเหยียดมองแรง”
“ไม่จริงมั้ง เมื่อกี้เธอสุภาพออก”
“ต้องดูนานๆ”
เสียงซุบซิบไล่ตามหลังเคทเมื่อเธอเดินจากไป ทุกคนที่นี่รู้ดีว่าท่านประธานแสนเพอร์เฟคนั้นแต่งงานแล้ว แถมภรรยาของท่านประธานนั้นเรียกได้ว่าเริศยันเงา สวย รวย โปรไฟล์สุดยอด แต่ก็มีเสียงซุบซิบจากวงในว่าคุณเธอนั้นชอบเหยียดคนอื่น
“ห้องท่านประธานอยู่ตรงนั้นครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ มีธุระด่วนแต่แอบมาส่งคุณเคทก่อน”
“โอ้ยยยคุณรัน บอกทางเคทก็ได้ ขอบคุณนะคะ หวังว่าจะเจอกันอีก”
“ยินดีที่ได้เจอคุณเคทนะครับ”
“ค่ะ”
ว่าแล้วรันนรงค์ก็เดินจากไปส่วนเคทก็เดินตรงไปยังห้องทำงานของคุณสามี
“คุณเคท!”
แพรวาที่นั่งอยู่หน้าห้องวีวิทย์เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นภรรยาของเจ้านาย แพรวาพูดไม่ออกเมื่อเห็นเคทในวันนี้ที่แตกต่างกับวันที่เธอเห็นที่เพนท์เฮาส์ เคทในวันนี้เธอเทียบไม่ติดเลยสักนิด
“สวัสดีค่ะ คุณ เอ่อ คุณ ขอโทษด้วยนะคะ คุณแพร ใช่ไหมคะ”
เคทเอ่ยทักทายเลขาของสามีแต่ทว่าเธอก็จำชื่อไม่ค่อยได้
“ใช่ค่ะ คุณเคทมาหาท่านประธานหรือคะ”
“ใช่ค่ะ” เคทส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
“ต้องขออภัยด้วยนะคะ เกรงว่าจะไม่ได้น่ะค่ะ”
“คะ แต่ว่า…”
“ท่านประธานกำลังคุยงานกับคนสำคัญ กำชับไว้ว่าห้ามรบกวน คุณเคทนั่งรอตรงนี้ก่อนไหมคะ เดี๋ยวแพรจะแจ้งให้”
“คะ อะไรนะคะ” เคทงุนงงกับท่าทีของเลขาสามีที่ดูวางมาดและออกคำสั่งจนเกินไป
“เดี๋ยวคุณเคทนั่งรอตรงนี้ได้เลยนะคะ” แพรชี้ไปยังโซฟาที่เอาไว้รับรองแขก เคทมองตามนิ้วของเธอก่อนจะเอ่ย
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวเคทไปรอที่ร้านกาแฟดีกว่า ถ้าพี่วิทย์เสร็จแล้วคงโทรหาเคทเอง”
“ค่ะ เดี๋ยวแพรจะโทรแจ้งนะคะ”
“เคท”
วีวิทย์เปิดประตูออกมาดูเพราะเห็นว่าภรรยาสาวมานานแล้วแต่ไม่ยอมเดินเข้ามาในห้องสักที
“เข้ามาสิครับที่รัก รออะไรอยู่”
ที่รักเหรอ ที่รัก คืออะไร ใครคือที่รัก
เคทและแพรวาต่างเลิกลักที่ได้ยินสรรพนามที่ชายหนุ่มเรียก เมื่อเคทตั้งสติได้เธอก็ส่งยิ้มให้สามีแล้วก็เดินเข้าไปในห้องทำงานก่อนจะพบว่าแขกคนสำคัญที่แพรวาหมายถึงคือ
“คุณปู่”
“จ้ะ หลานเคท โอ้โห วันนี้สวยมาก สมแล้วที่พี่เขาหลงรัก ใช่ไหมเจ้าวิทย์”
วีวิทย์มองไปยังเคทที่กำลังส่งยิ้มหวานรอรับคำชมจากเขา
“ครับ วันนี้เคทของพี่สวยมาก”
แทนที่ได้ยินคำชมแล้วเคทจะรู้สึกดี แต่เธอกลับรู้สึกขนลุกมากกว่าเพราะรู้ว่ามันโกหกทั้งเพ
“ทำไมไม่เข้ามาสักทีล่ะลูก”
“อ๋อ มีเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อยค่ะ”
“เข้าใจผิด เข้าใจอะไรผิดคะคนดี”
คนดี คนดี คนดีอะไรก่อนพี่วิทย์นี่มันอะไรกัน
“ไม่มีอะไรค่ะ เคลียร์แล้ว ว่าแต่คุณปู่มานานหรือยังคะ”
“ก็สักพักแล้วลูก ปู่มาคุยธุระกับเจ้าวิทย์นิดหน่อย ใช่ไหมหลานรัก”
“ครับ”
“หวังว่าจะไม่ทำให้ปู่ผิดหวังนะ” คุณปู่หันไปกำชับหลานรัก
“...ครับ”
“ไป พวกเราไปหาคุณตากันเถอะ พ่อแม่พี่วิทย์ไปถึงที่นั่นแล้ว”
“ได้ค่ะ”
เคทรีบเดินเข้ามาประคองชายชราขณะที่วีวิทย์ก็ไปเก็บของตนเองจากนั้นก็เดินตามหลังเคทกับคุณปู่ออกมา
“ผมกลับแล้วนะ” วีวิทย์เอ่ยกับเลขาสาวสวย
“ค่ะ คุณวิทย์”
แพราส่งยิ้มให้เจ้านายหนุ่มและภรรยาก่อนที่เธอจะยกมือไหว้ชายชราเจ้าของอาณาจักรแห่งนี้ จากนั้นทั้งสามก็เดินออกไปผ่านเหล่าพนักงานทั้งหลายที่กำลังทำงานอย่างขยันขันแข็ง แต่พอเจ้านายพ้นประตูออกไปเท่านั้น
“น้องแพร นั่นภรรยาท่านประธานใช่ไหม” พนักงานหลายคนรีบกรูเข้ามาหาเลขาสาว
“ค่ะ” แพรวาตอบอย่างไม่ใส่นัก
“น่ารักเนอะ สวยด้วย” พวกเธอยังไม่หยุดมองตามหลัง
“ได้ข่าวว่าโปรไฟล์เริศอย่าบอกใคร”
“แต่ฉันก็ได้ยินมาว่าเชิดสุดๆ”
“ดูแค่เมื่อกี้ก็รู้ ไม่มองใครเลยนอกจากสามีกับคุณท่าน”
“ไม่นะ ดูเธออ่อนหวานออก”
“แพรว่า พวกพี่เอาเวลานินทาเมียเจ้านายไปทำงานเถอะค่ะ”
“อูยยยยยยย”
เหล่าพนักงานสาวๆ มองตากันก่อนจะสลายตัวไปที่โต๊ะทำงานของตัวเอง
“ทำเป็นชูคอ ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าหล่อนน่ะหมายตาคุณวิทย์ไว้”
“ใช่ ใครจะดูไม่ออก จ้องจะจับเขาท่าเดียว ดีนะที่คุณวิทย์ไม่เอา”
สองพนักงานที่นั่งข้างๆ กันนินทาเพื่อนร่วมงาน
“พวกพี่น่ะ เบาๆ หน่อยนะ อิจฉาที่เขาสวยกว่าล่ะสิ” พนักงานหนุ่มเอ่ยปราม
“อิจฉาใคร”
“ก็อิจฉาน้องแพรคนสวยไง ขวัญใจหนุ่มๆ ที่นี่”
“เฮอะ พวกแกไม่ได้อยู่ในสายตาหล่อนหรอกค่ะ”
…………………….
ตกดึกคืนนั้นหลังจากแพรวาอาบน้ำเสร็จก็มีสายเรียกเข้าจากท่านประธาน แพรวายิ้มออกมาที่เห็นเขาโทรหาเธอดึกๆ แบบนี้ เธอหวังว่าจะมีสักครั้งที่ชายหนุ่มจะชวนเธอไปนั่งดื่มที่คลับหรูของเขา
“สวัสดีค่ะคุณวิทย์ มีอะไรให้แพรรับใช้คะ” แพรเอ่ยอย่างสดใส
“จองตั๋วเครื่องบินไปออสเตรเลียเพิ่มออกหนึ่งที่”
“คะ อ๋อ คุณสายธารเปลี่ยนใจไปดูงานกับพวกเราแล้วใช่ไหมคะ” แพรวาเอ่ยเสียงใส สุดสัปดาห์หน้าวีวิทย์เธอและพนักงานจำนวนหนึ่งจะบินไปดูงานที่ออสเตรเลีย
“เปล่า ผมจะพาเคทไปด้วย”
“คะ จะดีเหรอคะ คุณเคทอาจจะเบื่อได้นะคะ”
“....” วีวิทย์ไม่ได้ตอบอะไรเธอ
เมื่อแพรวารู้สึกตัวว่าพูดมากเกินไปจึงเลือกจะเงียบแล้วตอบรับคำสั่งแต่โดยดี
- Writer
