โดนหลอก...1

417 Words
ความหวังที่จะมีใครเข้ามาพบก็ริบหรี่ลงเหลือเกิน จนกระทั่งเธอได้ยินเสียงไขประตูเข้ามา พราวแพรวรีบลุกขึ้นยืนตามสัญชาตญาณ และเมื่อประตูเปิดเข้ามา คนที่ก้าวเข้ามาก็คือผู้จัดการนั่นเอง “ผู้จัดการคะ ช่วยพราวด้วยค่ะ ใครก็ไม่รู้ขังพราวไว้” พราวแพรวรีบจับที่ข้อมือของผู้จัดการด้วยความดีใจ “ไม่ใช่ใครหรอก ฉันนี่แหล่ะ ที่เป็นคนขังเธอไว้เอง” เสียงเหี้ยมของผู้จัดการเอ่ยออกมาอย่างเลือดเย็น เมื่อได้ยินดังนั้นพราวแพรวรีบปล่อยมือจากมือเขาทันที เธอถอยร่นออกไปให้ไกลจากคนจิตใจหยาบช้าเช่นนี้ “คุณทำแบบนี้ทำไม” พราวแพรวส่ายหน้าด้วยความเสียใจ เธอไม่คิดเลยว่าคนที่มีตำแหน่งหน้าที่การงานที่ดีเช่นนี้จะเล่นสกปรกกับเธอแบบนี้ “ช่วยไม่ได้เธอมันเข้าสเปคของแขกวีไอพีพอดี แล้ววันนี้ฉันหาเด็กให้เขาไม่ทัน เพราะฉะนั้นวันนี้เธอต้องทำหน้าที่นี้ รับรองส่วนแบ่งจากงานนี้มันงามไม่น้อย” ผู้จัดการวัยดึกยังคงแสดงความหยาบช้าออกมาเรื่อยๆ “แกมันไอ้ชั่ว ฉันไม่มีวันทำแบบนี้” พราวแพรวพยายามจะวิ่งหนีไป แต่เธอก็ถูกมือหนาของผู้จัดการวัยดึกคว้าตัวไว้อย่างง่ายดาย “ด่ามาเลย ด่ามากๆ เธออาจจะลงไปนอนคุยกับรากไม้ได้นะ” ผู้จัดการวัยดึกข่มขู่หญิงสาวเสียงเหี้ยม “ฉันไม่มีวันทำอย่างที่แกต้องการ ปล่อยฉันฉันจะกลับบ้าน” พราวแพรวตะคอกใส่หน้าผู้จัดการวัยดึกด้วยความโมโห “เลือกเอา ถ้าเธอไม่ทำฉันก็ไม่ไว้ชีวิตเธอ ผู้หญิงหลายคนหายไปอย่างไร้ร่องรอย หรือเธออยากจะหายไปแบบนั้นล่ะ” สายตาที่จ้องมาที่หญิงสาวไม่ได้บ่งบอกสักนิดเลยว่า สิ่งที่ชายชั่วคนนี้พูดอยู่คือเรื่องโกหก “ปล่อยฉันไปเถอะนะ ได้โปรด” พราวแพรวยกมือไหว้อ้อนวอนอย่างน่าเวทนา แต่คนใจหยาบกระด้างเช่นผู้จัดการคนนี้ กลับไม่ได้รู้สึกอะไรแม้สักนิด “ถ้าเธอทำงานนี้ฉันจะปล่อยเธอ แต่ถ้าไม่ทำก็เตรียมตัวตายได้เลย” ผู้จัดการวัยดึกเอ่ยเสียงเย็น ถ้าเธอทำงานนี้เมื่องานเรียบร้อยเขาก็จะปล่อยเธอ และเขามั่นใจว่าเธอไม่กล้ากลับมาเอาเรื่องเขาแน่นอน เพราะต่อให้เอาเรื่อง คนระดับอย่างหล่อนก็ไม่มีวันทำอะไรเขาได้
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD