บทที่.7 มอม[อาจารย์ดุ]
930 Words
วันหยุดสุดสัปดาห์
"ขอบคุณนะคะที่ชวนพวกเรามา" มายส่งยิ้มหวานให้รุ่นพี่อย่างโต๋ "คนเยอะมากจริงด้วย แถมบ้านพี่ยังมีสระน้ำปาร์ตี้น่าสนุกมากเลยค่ะ"
"พี่เองก็ดีใจที่น้องๆ มานะครับ"
"พวกหนูกินได้หมดทุกอย่างเลยหรือเปล่าคะ"
"ได้ครับ อาหารแอลกอฮอล์ เชิญหยิบได้ตามใจชอบ หวังว่าน้องพลอยใสจะไม่รังเกียจ"
แม้จะพูดคุยเกี่ยวกับมายแต่เหมือนสายตา และ ความสนใจของเขาเปลี่ยนไปที่สาวตัวเล็กสวมใส่แว่นสีชมพู
ฝนรีบโต้ตอบกลับแทนเพื่อนสาว
"เห็นเรียบร้อยแบบนี้ พลอยใสมันกินอะไรก็ได้ค่ะ แอลกอฮอล์มันก็ดื่มนะ"
"ถ้าอย่างนั้นเชิญตามสบายเลยนะครับเดี๋ยวพี่ไปดูแลเพื่อนก่อน"
"แล้วสมมติพวกเราเมาใครจะดูแลคะเนี่ย ฮ่าๆ"
"บ้านของพี่มีห้องว่างเยอะแยะ น้องๆ เข้าไปนอนด้วยกันภายในห้องพักได้เลยนะครับ ถ้าหากไม่ไหวอย่าขับรถกลับดีกว่าอันตราย"
ภายนอกก็ดูเป็นผู้ชายสุขุมนุ่มลึกแต่เขาเป็นเจ้าปาร์ตี้ของสถาบัน ทุกสัปดาห์วันหยุดก็มักจะสังสรรค์กับเพื่อนพร้อมชวนรุ่นน้องรุ่นพี่มาร่วมงาน
"ช่วยทำหน้าให้มันดีๆ หน่อยค่ะ" มายกอดอกพูดคุยกับพลอยใสที่มองซ้ายขวา
"เราจะแน่ใจได้ไงว่าสถานที่นี้ปลอดภัย มีแต่ผู้ชายถึงจะมีผู้หญิงก็ดูท่าทางเมามาย"
"ดื่มแอลกอฮอล์นะคะไม่ได้กินนมเปรี้ยวก็ต้องเมาสิ"
"แต่กูไม่ค้างที่นี่นะ"
"เอ่อรู้แล้ว กูเป็นคนพามึงมา กูต้องพามึงกลับสิ"
"อืมมม"
เนื่องจากไม่อยากขัดใจเพื่อนทั้งไม่อยากทำลายบรรยากาศ พลอยใสจึงหยุดความคิดชั่ววูบที่ดูไม่ปลอดภัยเอาไว้
หลังจากนั้นสามสาวก็เริ่มดื่มค็อกเทลในงานกระทั่งเวลาผ่านไปไม่รู้กี่ชั่วโมง
"น้องพลอยใสมานั่งคนเดียวไม่เหงาเหรอครับ" เจ้าของบ้านอย่างโต๋เดินเข้ามาทัก "หรือว่าเมาแล้วแก้มแดงน่ารักจัง"
"ไม่เมาหรอกค่ะคอยดูเพื่อน สองคนนั้นเมาแล้วไม่รู้เรื่อง ต้องคอยแบกคอยลากตลอด"
"จริงด้วย แต่ว่างานสนุกมากเลยนะครับ มีเพื่อนของน้องพลอยใสมาร่วมสร้างสีสัน"
"งานก็ดีมากเลยค่ะเครื่องดื่มอร่อยอาหารก็อร่อย"
ตัวเล็กส่งยิ้มหวานยิ่งทำให้ชายตรงหน้าจ้องมองไม่ลดละ
สักพักพลอยใสก็เบี่ยงสายตาไปยังที่อื่นเนื่องจากความกดดันบางอย่าง
"ไม่ลงไปเล่นน้ำด้วยกันหรือครับ ไม่เห็นน้องเตรียมชุดว่ายน้ำมา?" โต๋เปิดประเด็นถามอีกครั้ง
"ช่วงนี้อากาศหนาวพลอยไม่อยากเล่นน้ำค่ะ"
"ถ้าอย่างนั้นพี่ขอเชิญชวนไปชิมค็อกเทลไฟพี่จ้างบาร์เทนเดอร์มาชงให้รับรองว่าอร่อยถูกใจ"
"ค็อกเทล ไฟ.. เพิ่งเคยได้ยินชื่อเลยนะคะเนี่ย"
"ถ้าอย่างนั้นน้องต้องลองนะครับ"
พูดจบเขาก็เดินนำไปยังหน้าบาร์ที่มีทั้งดีเจและบาร์เทนเดอร์ที่จ้างมา
พลอยใสหยิบแก้วที่เขาส่งให้แล้วกระดกดื่ม ใบหน้าของเธอเริ่มร้อนวูบวาบเหมือนกับใครเอาเทียนลน
สักพักก็เริ่มหูตาลาย โลกหมุน คงจะมึนเมากับแอลกอฮอล์
ตึก ตึก ตึก
ตัวเล็กพยายามเดินใช้ฝ่ามือไต่ผนังเพื่อจะไปเข้าห้องน้ำด้านใน
เฮือกกก~
เสียงลมหายใจสูดเข้าออกเฮือกใหญ่ ตอนนี้มองแทบไม่เห็นอะไร แม้สวมใส่แว่นประจำตัวก็ตาม
"หะ ห้องน้ำ" พลอยใสพูดแผ่วเบา ตอนนี้ขาทั้งสองข้างไร้เรี่ยวแรง ความพยายามยังไม่ยอมแพ้คว้าจับลูกบิดหมุนประตู
หมับ
คล้ายมีมือใครจากด้านหลังดึงกระชาก เธอมองไม่ชัดรีบขยับแว่นตาที่สวมใส่ ปรากฏว่าเป็นผู้ชายที่เธอไม่อยากเจอหน้ามากที่สุด แถมไม่รู้ว่าเขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง
"อ..อาจารย์ฟิค"
ตัวเล็กพูดเพียงเท่านั้น แม้จะมองเห็นไม่ชัด แต่เธอจำได้เพราะกลิ่นน้ำหอมของเขายังตีฟุ้งจมูก
"ใครสั่งให้เธอเมาขนาดนี้เนี่ย?! รู้ไหมว่าดื่มอะไรเข้าไป" ฟิคโมโหตวาดเสียงดังใส่
"หนูแค่มาปาร์ตี้แล้วอาจารย์มาทำไม.."
"มาตามหาเธอน่ะสิ! นักศึกษาพวกนี้ลงคลิปกันในโซเชียลให้ว่อน แถมตอนที่เธอดื่มเหล้ารัวๆ ฉันก็เห็นหมดแล้วนั่นแหละ แบบนี้มันเรียกว่ามอมกันชัดๆ"
"ใครมอมใครค่ะ เฮือก~"
"พูดจาไม่ค่อยจะรู้เรื่องงั้นกลับกับฉันเดี๋ยวนี้"
ฟิค ใช้สิทธิ์ที่เป็นอาจารย์ซื้อเหล้ามาเพิ่มเติมให้ พร้อมแทรกงานปาร์ตี้ของโต๋ แต่ทว่าจุดประสงค์คือมาหาพลอยใส
ไม่รู้เพราะความโมโหหรืออะไร ฟิคกระชากลากพลอยใสขึ้นรถที่จอดไว้
"ปล่อยเดี๋ยวนี้นะคะอาจารย์! พะ เพื่อน ของหนูยังอยู่ด้านใน จะกลับได้ยังไง" พลอยใส่โต้แย้งขัดขืน
"เพื่อนของเธอเอาตัวรอดได้อยู่แล้ว ฉันยังเห็นเต้นแร้งเต้นกาอยู่ริมสระ ไม่เหมือนเธอที่โดนมอมก็ยังไม่รู้เรื่องรู้ราว"
"แต่ว่า.."
"หรืออยากให้ฉันบอกเรื่องเราให้เพื่อนเธอรู้"
"อย่านะคะห้ามเด็ดขาด!"
"ถ้าอย่างนั้นเธอก็ต้องกลับพร้อมฉัน พอไปถึงค่อยส่งข้อความไปบอกว่ากลับถึงบ้านแล้วก็ได้ แต่ว่าฉันจะไม่ไปส่งเธอที่บ้านหรอกนะ เรามีเรื่องต้องคุยกัน น่าจะทั้งคืนเลย หึ"
- Writer
