ยืมรักพักใจ

บทที่.6 เล้าโลม..[เชื่อม]

"ถะ ถอยไปนะคะ"

"กลัวเหรอ..ไม่เห็นใจกล้าเหมือนตอนนั้นเลย"

พลอยใสไม่ตอบกลับด้านนอกเสียงยังคงพูดคุยกัน เป็นนักศึกษาหญิงอีกคณะวิชา

อื้ออออ!

ไม่ทันตั้งตัวก็โดนเขาขโมยจูบอีกครั้ง

สองข้อแขนเล็กถูกขึงติดฝาผนังห้องน้ำเย็นเฉียบ แต่ภายในใจส่งไอร้อนรุ่มคละคลุ้งไปทั่ว

แม้จะพยายามดิ้นขยับตัวแค่ไหน แต่เนื่องจากห้องคับแคบ อีกทั้งกลัวส่งเสียงร้องดังเล็ดลอดจึงหลับตานิ่งเงียบ ปล่อยให้เขาลวนลาม

เรียวลิ้นยาวเกี่ยวเกี้ยวแลกน้ำลายสักพักก็ผละออก

สายตาของเขาแน่นิ่งแถมยังจริงจัง ตอนนี้พลอยใสคาดเดาสถานการณ์ไม่ได้เลยสักอย่าง

หมับ

"อาจารย์ ย..หยุดนะ" มือของเขาเริ่มซุกซนเลื้อยลงมาบีบนมพร้อมขยำ "ออกไปนะคะ"

"ถ้าออกไปตอนนี้พวกนักศึกษาก็คงจะรู้ว่าเราสองคนทำอะไรกัน แน่ใจเหรอว่าอยากให้ฉันออกไป?"

"อย่ามาเจ้าเลยนะคะ มีสิทธิ์อะไรมา จ..จับนมหนู"

"แล้วคืนนั้นเธอมีสิทธิ์อะไรถอดกางเกงในทิ้งไว้รถของฉัน แถมยังบริสุทธิ์ คิดบ้าๆ อยากเสียตัวให้ผู้ชายที่ไม่รู้จัก"

"หนูบอกว่าให้ช่วยลืมเรื่องคืนนั้นไง อึกกก"

เขาไม่ตอบกลับเพียงแค่กระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนที่จะใช้ความรวดเร็วปลดกระดุมชุดนักศึกษา

นมสองเต้าขนาดพอเหมาะมือใส่บราสีขาวลายดอกไม้สวยหวานเหมาะกับใบหน้า

"มึงว่าไหมวิชาที่เราไปเรียนยากโคตรเลย" ด้านนอกเริ่มบทสนทนา "อีหนิงก็ไม่ให้กูลอกการบ้าน"

"มึงก็จ้างมันเลยสิ ได้ข่าวว่ามีคนจ้างมันทำรายงานด้วยนะ"

"จริงเหรอ..จ้างมันได้ด้วยเหรอ"

"อืมมม กูก็ว่าจะไปจ้างให้มันทำวิชาฝรั่งเศส"

"เออ ถ้าไปอย่าลืมเรียกกูนะ"

เคว้ง

ทันทีก็มีเสียงโครมคราม ทำให้เหล่านักศึกษาด้านนอกหยุดการสนทนา มองมายังห้องน้ำประตูที่ปิด

"หยุดเดี๋ยวนี้นะคะ ฮึกกก" เสียงพลอยใสกระซิบกระซาบเมื่อตอนนี้เขาปลดบราจนจุกนมแข็งชูชัน

"ขอดูดหน่อย"

"ไม่ได้! อ๊าาาย์"

"เบาหน่อยสิเธอชอบใช้เสียงจังเลยนะ หึ"

"อาจารย์ ฮือออ"

กลายเป็นตัวเล็กดิ้นพล่าน เขารวบข้อแขนด้วยมือข้างเดียวพร้อมใช้เรียวลิ้นตวัดเลียรอบจุกนมดูดเสียงดัง จ๊วบจ๊าบ สลับกันทั้งสองข้าง

พลอยใสเม้มกัดริมฝีปากกลัวเสียงครวญครางเล็ดลอด

ตอนนี้เธอไร้ซึ่งทางหนีทำได้เพียงแดดิ้นไปมา ทั้งที่ปากต่อว่าแต่ร่างกายกับตอบสนองเขาโดยไม่รู้ตัว

แกร๊ก

สักครู่นักศึกษาที่พูดคุยกันอยู่ก็เดินออกไป เป็นจังหวะเดียวกับที่ชุดชั้นในของพลอยใสหลุดหล่น

อ๊ะ~อือออ~

แต่เสียงครางยังครวญเครือในลำคอยังดังต่อเนื่องเมื่อเขาไม่ยอมผ่อนปรน

แรงเล็กน้อยมีหรือจะสู้ผู้ชายร่างใหญ่ น้ำลายเยิ้มเชื่อมริมฝีปากกับจุกนมสีชมพูระเรื่อ ยิ่งเพิ่มความต้องการ

"อร่อยจัง" เขาพูดออกมาอย่างไม่อาย

"คนลามกคนนิสัยไม่ดี! คนผีทะเล!"

"เธอไม่ชอบหรือไง..แบบผีเลียหัว"

"อาจารย์ฟิค!!"

ครั้งนี้ไม่ด่าเปล่าตัวเล็กถลนตาใส่แต่การตอบสนองของเขากับยิ่งดูน่าสนุกเร้าใจ

ครืนนน

เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นขัดจังหวะ อาจารย์ฟิคกดรับสายพร้อมพูดคุยธุระ จากนั้นก็กดวาง

"เสียดายวันนี้มีประชุมด่วน" ฟิคหยิบบราที่หล่นร่วงขึ้นมาให้พลอยใส "เราน่าจะมีเวลาอยู่ด้วยกันนานกว่านี้อีกสักหน่อย เธอว่าไหม"

"ใครจะอยากอยู่กับอาจารย์คะ นิสัยไม่ดี"

"นี่คือ..สีหน้าตอนเธอโกรธแล้วเหรอ ฮ่าๆ"

"แล้วมันทำไมคะ"

"เปล่า ก็น่ารักดี"

โต้ม!

ทันทีที่พูดจบพลอยใสปลดล็อกแล้วผลักอาจารย์ฟิคออกไปพร้อมกระแทกประตูใส่

ครั้งนี้เหมือนว่าแรงของตัวเล็กจะเพิ่มขึ้น ไม่รู้ว่าเพราะประโยคที่เขาพูดหรือเปล่า

พักเที่ยง

"มึงไปเข้าห้องน้ำนานมากเลยค่ะ" ฝนบ่นพลอยใส "ว่าแต่มึงไปเหมาผ้าอนามัยมาทำไมถุงใหญ่เวอร์"

"ก็ไม่รู้ว่ามันจะมาเยอะหรือมาน้อย"

"ก็ไม่จำเป็นต้องซื้อทุกไซซ์ไหม ฮ่าๆ"

"แล้วมายไปไหน"

"มันก็อยู่แถวนี้แหละ แต่กับข้าวที่นี่อร่อยมากเลย"

สองสาวนั่งอยู่โรงอาหาร สักพักมายก็ตามมานั่งข้างพลอยใส ในรั้วของสถาบันพิเศษมีกิจกรรมพร้อมทั้งอาหารหรูหรามากมาย ค่าเทอมจึงแพง

"ขอโทษนะครับ ขอ LINE ได้ไหม" ชายหนุ่มในชุดนักบาสเดินเข้ามายื่นโทรศัพท์ให้มาย "พี่ชื่อโต๋นะครับ"

"ชื่อมายค่ะ อุ๊ย พี่โต๋ที่เป็นเดือนของภาคภาษาอังกฤษหรือเปล่าคะ"

"จะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ ฮ่าๆ"

"ตัวจริงหล่อกว่าในโปสเตอร์มากเลยค่ะ"

"ขอบคุณที่ชมนะครับ อ๋อออ วันพรุ่งนี้น้องๆ ว่างกันไหม..พี่จะชวนไปปาร์ตี้ที่บ้าน ไม่ต้องกลัวนะครับ อยู่กันเยอะมาก ไปด้วยกันหลากหลายคณะเลย"

แน่นอนว่ามายรีบคว้าโทรศัพท์พร้อมกดLINE ID ให้ ก่อนที่จะตอบตกลงโดยที่บังคับพลอยใสให้ไปด้วยกัน คงเพราะมัวดีใจจึงไม่ทันสังเกต ขณะที่พูดคุยกับมาย สายตาของชายหนุ่มจ้องมองที่พลอยใสอย่างไม่ยอมลดละ เรียกได้ว่าแทบจะกลืนกิน