วิศวะแสนร้ายกับสาวน้อยแสนรัก

พี่รหัส

วันนี้เป็นอีกวันที่ต้องเข้าร่วมกิจกรรมรับน้องหลังจากหยุดไปหลายวันเนื่องจาก ฝุ่น PM2.5 ทำให้ทางมหาลัยต้องงดกิจกรรมกลางแจ้งไปก่อน แต่วันนี้อากาศปรอดโปร่งค่าฝุ่นลดลงเนื่องจากมีลมพัดต่อเนื่องตลอดทั้งวัน

รุ่นพี่เลยเรียกรวมเพื่อให้นักศึกษาปี 1 ได้หาพี่รหัสและคัดดาวเดือนของคณะตัวเองสะที

ปรี๊ด !!! ปรี๊ด !!!!!!

เสียงนกหวีดดังขึ้นทุกคนต่างมุ่งหน้าไปยังลานกิจกรรมระหว่างตึกคณะนิเทศน์และวิศวะทันที

“ มากันครบรึยังหันไปเช็คเพื่อนคนข้างๆเราหน่อยเร็วว่ามารึยัง ” รุ่นพี่ประกาศเสียงดังใส่เครื่องขยายเสียง

“ วันนี้เราจะให้น้องๆได้เจอกับพี่รหัสของตัวเองและเราจะทำการหาตัวแทนคณะส่งเข้าประกวดดาวเดือน ”

“ คณะนิเทศน์หาตัวแทน ดาว ”

“ คณะวิศวะหาตัวแทน เดือน ”

“ ใครจะส่งเพื่อนคนไหนเข้าประกวดเขียนรายชื่อส่งให้พี่ที่ยืนอยู่ทางนั้นรวบรวมเสร็จเราจะมาเปิดพร้อมๆกัน ในมือที่น้องๆถืออยู่นั่นคือชื่อพี่รหัสของตัวเองพรุ่งนี้ทุกคนจะต้องได้ลายเซ็นพร้อมเลขประจำตัวของพี่รหัสมา ”

“ ยัยพลอยพี่รหัสของแกชื่ออะไร ” เพียงฟ้าที่นั่งเงียบอยู่เอ่ยถามพลอยใสขึ้น

“ ชื่อมาวินนะ ” ของแกละ

“ ของฉันชื่อสายธาร เป็นผู้หญิงแน่ๆชื่อนี้ ”

“ ของแกละยัยรินพี่รหัสชื่ออะไร ” เป็นอีกครั้งที่เพียงฟ้าหันไปถามเพื่อน

“ ชื่อเหนือนทีนะ ”

“ ฉันได้ผู้หญิงดีใจจังค่อยคุยกันง่ายหน่อย ” เพียงฟ้าเอ่ยขึ้นหลังจากเพื่อนๆของเธอได้พี่รหัสเป็นผู้ชาย

“ มาครับน้องๆเงียบก่อนต่อไปเรามาดูรายชื่อคนที่จะได้ไปประกวดดาวเดือนกัน เอาของคณะวิศวะก่อนพี่เรียกชื่อใครคนนั้นเดินออกมาข้างหน้านะครับ น้องแม็ค เข้าประกวดเดือนครับ ”

“ ต่อไปคณะนิเทศน์ส่ง น้องพลอยใส เข้าประกวดดาวครับ ”

สิ้นเสียงรุ่นพี่เอ่ยจบทุกคนต่างโห่ร้องกับความสวย หล่อของทั้ง 2 แต่มีอยู่นึงที่ไม่ได้ปราบปลื้มยินดีด้วยนั่นก็คือ อาทิตย์ เขาที่นั่งดูกิจกรรมรับน้องอยู่พลางลอบมองคนตัวเล็กอยู่เป็นระยะนั้นลมหายใจก็ต้องสะดุดเมื่อคณะนิเทศน์ส่งพลอยใสเข้าประกวดดาว เข้าหงุดหงิดแววตาฉายแววความไม่พอใจออกมาทันที

“ หึ กูละสมน้ำหน้าหวงกูนักทีนี้แหละมึงน้องได้ประกวดดาวหนุ่มๆทั้งมหาลัยจะได้ยลโฉม อกแตกตายแน่มึง ไอ้อาทิตย์ ฮ่าฮ่าฮ่า ” เมฆที่นั่งฟังทุกอย่างอยู่หันมาพูดใส่คนที่นั่งข้างๆด้วยความสะใจ กูละสะใจไอ้หมาหวงก้าง

“ … ” อาทิตย์ไม่ตอบกลับอะไรเมฆเพราะเขาหงุดหงิดมาก หงุดหงิดจนพูดอะไรไม่ออก

•

•

07.45 น. มหาวิทยาลัยชื่อดังย่านใจกลางเมือง

เช้าวันนี้พลอยใสตั้งใจมามหาลัยแต่เช้าเพื่อมาตามหาพี่รหัสของตัวเองระหว่างทางเดินไปยังโต๊ะประจำหน้าตึกคณะของตัวเองก็แชทไปถามเพื่อนทั้ง 2

พลอยใส : @เพียงฟ้า @รินลดา มาถึงรึยัง

เพียงฟ้า : ใกล้แล้วอยู่ไฟแดงหน้ามหาลัย

รินลดา : ฉันกำลังเดินไปเพิ่งจอดรถ

พลอยใส : เคๆรอที่เดิม

ด้วยความก้มหน้าก้มตาอ่านแชทในมือถืออยู่พลอยใสเดินชนเข้ากับอกแกร่งของใครบางคน

ตึก !!!!!

โอ้ยยยย !!!

สองมือเล็กยกขึ้นมาลูบหน้าผากตัวเองป้อยๆ

“ ขะ ขอโทษนะคะพลอยมัวแต่มองมือถือ ” ลุกลี้ลุกลนยกมือไหว้ขอโทษชายหนุ่มตรงหน้า

“ ไม่เป็นไรครับ คุณละเจ็บตรงไหนรึป่าว ” ชายหนุ่มร่างสูงเอ่ยหญิงสาวตรงหน้า

เขาเห็นตั้งแต่ที่เธอเดินก้มหน้าพิมพ์อะไรสักอย่างในมือถืออยู่แล้ว เขาตั้งใจ เขาตั้งใจที่จะเดินไปชนกับเธอเพราะเขาอยากรู้จักหญิงสาวตรงหน้า เธอน่ารัก คำเดียวที่เขาคิดได้ในตอนนี้คือ เธอน่ารักน่ารักมากจริงๆ

“ พลอยไม่เป็นอะไรค่ะ ต้องขอโทษอีกครั้งนะคะ ” พลอยใสไม่วายรู้สึกผิดที่เดินไม่ดูตาม้าตาเรือชนเข้ากับอีกคนเข้า

“ ครับ ชื่อพลอยหรอ ” ชายหนุ่มเอ่ยถาม

“ ค่ะ ชื่อพลอยใสค่ะ เรียนอยู่ปี 1 ”

“ เป็นรุ่นน้องพี่นะสิ พี่ชื่อมาวิน เรียนนิเทศน์ปี 4 ” เขารีบเอ่ยแนะนำตัวเองให้เธอได้รู้จัก เพราะเขาอยากทำความรู้จักกับเธอจริงๆ

“ พี่ชื่อ มาวิน หรอค่ะ พลอยได้พี่รหัสชื่อ มาวินค่ะ นี่ค่ะใช่พี่มั้ย ” พลอยใสหยิบกระดาษชื่อพี่รหัสที่ได้จากกิจกรรมรับน้องเมื่อวานนี้ให้คนตรงหน้าดู

มาวินหยิบกระดาษนั้นมาดูมันเป็นเขาจริงๆที่เป็นพี่รหัสของเธอรอยยิ้มมุมปากของเขาค่อยๆฉายขึ้นมาแววตาแปรเปลี่ยนเป็นภูมิใจไม่น้อยความบังเอิญที่เขารู้สึกชอบใจเป็นอย่างมาก

เมื่อเขาได้เธอมาเป็นน้องรหัสเขาก็จะได้ใกล้ชิดสนิทสนมกับเธอมากขึ้น

“ อือ ใช่พี่เองบังเอิญจัง ” เขาเอ่ยบอกออกไปเหมือนไม่มีอะไรทั้งที่ภายในใจมีอะไรแฝงไว้มากมาย

“ นี่ลายเซ็นและเลขประจำตัวพี่ ”

“ เรามาแลกช่องทางการติดต่อกันเพราะหลังจากนี้เราคงต้องเจอกันบ่อยๆ” เขาเอ่ยบอกคนตรงหน้าไปพร้อมยื่นมือถือของเขาให้กับเธอ

“ ได้ค่ะ ” พลอยใสที่ไม่ได้คิดอะไรก็รับมาเพิ่มช่องทางติดต่อทันที

“ ยัยพลอย !! ” เสียงรินลดาที่เรียกเพื่อนสาว

“ เอ่อ .. นี่ !! ” รินลดาที่เห็นเพื่อนยืนคุยอยู่กับหนุ่มหล่อก็สงสัยไม่น้อยว่า หนุ่มหล่อคนนี้คือใคร

“ นี่พี่มาวินพี่รหัสเรานะ ” พลอยใสแนะนำพี่รหัสของตัวเองให้เพื่อนที่มาใหม่ได้รู้จัก

“ สวัสดีค่ะพี่มาวิน ”

“ สวัสดีครับ ยังไงพี่ขอตัวก่อนไว้เจอกันครับน้องพลอย ”

“ ค่ะ !! ค่ะ !! ”

“ แกเจอพี่รหัสได้ยังไง ” รินลดาถามขึ้นหลังจากมาวินเดินออกไป

“ ฉันเดินชนพี่เขาตอนที่คุยแชทกับพวกแกเมื่อกี้ ”

“ โห จะบังเอิญอะไรขนาดนั้น บทจะง่ายก็ง่ายซะ แต่ฉันว่าสายตาพี่เขาที่มองแกมันแพรวพราวมากนะ ” รินลดาที่สังเกตุเห็นก็เอ่ยบอกพลอยใสออกไป

“ ไม่มีอะไรหรอก ”

ไม่นานเพียงฟ้าก็มาถึงทั้ง 3 พากันขึ้นไปเรียนตามปกติเหมือนทุกวัน

อีกด้านอาทิตย์ที่นั่งอยู่โต๊ะประจำหน้าคณะตัวเอง ระหว่างที่นั่งคุยกันกับเพื่อนอยู่นาวาก็เดินเข้ามา

“ เฮีย สวัสดี พี่ๆสวัสดีครับ ” นาวาเอ่ยทักพี่ชายและเพื่อนพี่ชาย

“ ไง มึงจะไปกินข้าวหรา ”

“ ใช่ เฮียกินข้าวยังไปด้วยกันมั้ย ”

“ ไป ” เป็นอาทิตย์ที่ตอบออกไปพร้อมยืนเต็มความสูงตั้งท่าจะเดิน

“ ผมไปกินกับเพื่อนที่โรงอาหารนิเทศน์นะพี่ ” นาวารีบบอกคนตรงหน้าออกไป

“ อือ ”

“ ไอสัด กูรู้มึงจะไปหาน้องพลอยใส ” เมฆที่รู้ทันเพื่อนรีบพูดขึ้นทันควัน

อาทิตย์ก็เฉยไม่ตอบกลับอะไรเพื่อนจนเมฆรู้สึกหมั่นไส้ความขี้เก็ก พูดน้อยของเพื่อน อยากถีบแม่งสักที

กลุ่มของอาทิตย์ที่เดินเข้ามาในโรงอาหารคณะนิเทศน์เรียกความสนใจของบรรดาสาวๆได้เป็นอย่างดีทุกคู่สายตาหันมามองยังกลุ่มเขาแต่ก็ไม่ได้มีใครสนใจโดยเฉพาะอาทิตย์ที่ไม่สนใจใครสายตากวาดหาเพียงพลอยใสเท่านั้น