วิศวะแสนร้ายกับสาวน้อยแสนรัก

พี่อาทิตย์

เช้าวันใหม่ที่ไม่สดใสเหมือนเคยของพลอยใส การจะให้นอนแต่หัวค่ำไม่ดูละครก็ทำไม่ได้ การได้ดูละครเรื่องโปรดทุกคืนมันก็คือความสุขของเธอแต่ทุกๆวันที่ต้องตื่นเช้ามันก็เพลียเอาเรื่องอยู่เหมือนกันนะ

“ มอนิ่งจ้าริน มาแต่เช้าเลยนะฉันว่าฉันเช้าแล้วแกเช้ากว่าอีก ” พลอยใสเอ่ยทักเพื่อนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะประจำหน้าคณะของตัวเอง

“ วันนี้รถไม่ติดนะ ”

“ ใช่ วันนี้ถนนโล่งอยากให้ถนนในเมืองโล่งแบบนี้ทุกวันจัง ” ทั้ง 2 นั่งคุยไปตามประสารอเพื่อนอีก 2 คนอย่างเพียงฟ้าและนาวา ผ่านไปไม่นานทั้ง 2 ก็เดินถกเถียงกันเข้ามา

“ พวกแก 2 คนก็แปลกเจอกันทุกวันเถียงกันทุกวัน ”

“ ก็ไอนาวาปากปีจอนี่สิ มันว่าฉันใส่กระโปรงสั้นรัดเหมือนมัดหมูยอ ไม่ให้ฉันด่ามันได้ยังไง ” อาการหัวเสียของเพียงฟ้าทำให้ทั้งรินลดาและพลอยใสระเบิดหัวเราะออกมา

ด้านอาทิตย์ที่เช้านี้มาถึงมหาลัยเช้ากว่าทุกวันเพราะรถไม่ติด ถนนโล่งเลยทำให้เข้ามาถึงมหาลัยพร้อมๆกันกลับพลอยใส เขาเดินมาจากที่จอดรถของมหาลัยบังเอิญจังหวะเดียวกันนั้นพลอยใสก็ลงจากรถที่จุดจอดพอดี

เขาเดินตามหลังเธอมา ตลอดการเดินนั้นกลิ่นหอมจากกายสาวที่เขาคิดว่า เป็นกลิ่นที่ชวนให้สดชื่น กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวเธอที่พัดโชยมาตามลมทำให้เขานึกอยากจับเธอมากอด มาหอมให้ชื่นใจ กลิ่นที่เขาไม่เคยได้จากผู้หญิงคนไหน ไม่ใช่กลิ่นน้ำหอมที่ฉุนจนแสบจมูก กลิ่นนี้จะต้องเป็นของเขาและเจ้าของกลิ่นนี้ก็ต้องเป็นของเข้าด้วยเช่นกันอาทิตย์ที่เดินตามพลางคิดในใจ

อาทิตย์เดินแยกไปจากพลอยใสไปที่โต๊ะประจำของตัวเองที่เพื่อนทั้ง 2 นั่งกันอยู่

“ ไงวันนี้มาแต่เช้าเหมือนกันนะมึง ”

“ อือ รถไม่ไม่ติด ” อาทิตย์ตอบเมฆออกไป

“ กูเห็นมึงเดินตามหลังสาวสวยมา แม่งสวยชวนมองชิบหายเรียนอยู่คณะไหนว่ะ ”

สิ้นคำพูดของเมฆ อาทิตย์ก็ต้องตวัดสายตาคมแฝงไปด้วยความไม่พอใจอยู่ในนั้นไปยังเมฆทันทีโดยที่เจ้าตัวที่ไม่รู้อะไรเลยยังเอ่ยชมสาวเจ้าไม่ขาดปาก

กลับกันทางด้านพายุที่นั่งมองเหตุการอยู่เงียบๆกลับถึงบ้างอ้อเมื่อเห็นอาการของเพื่อน เขานึกรู้ได้ทันทีว่าคนที่เพื่อนของเขานั่งมองไม่วางตาเมื่อวานคือ น้องปี 1 คนนั่นคนที่เพื่อนเขาเดินตามหลังมาเมื่อกี้

“ ยังมึงยังไม่เงียบปาก ” พายุเอ้ยดักเมฆขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าไม่พอใจเป็นอย่างมากของอาทิตย์

“ อะไรของมึง ก็กูเห็นสาวสวยกูต้องต้องชมป่าวว่ะ น้องเขาสวยน่ารักจริงนะเว้ย มึงก็เห็น ”

“ กูขึ้นไปเรียนก่อน ” ด้วยความไม่พอใจเป็นอย่างมากอาทิตย์เลยพรวดพลาดตัดบทลุกเดินหนีไปเพราะไม่อยากประเคนบาทาใส่เพื่อนแต่เช้า ความหึง หวงนี้เกิดขึ้นโดยที่เขายังไม่ได้เป็นอะไรกับเธอเลย เขารู้แค่ว่าไม่อยากให้ใครมองเธอ ชมเธอ เขาหวง หวงจริงๆ

คิดได้ดังนั้นเขาคงต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว จากตอนแรกที่จะปล่อยให้เป็นเรื่องของเวลาเห็นทีคงไม่ได้

“ เป็นเหี้xอะไรของมันขยันแปลกๆแดรกอะไรผิดมารึป่าวว่ะ ”

“ กูว่าเป็นมึงมากกว่าที่จะได้แดรกของแปลก ” เป็นพายุเอ่ยให้เมฆเสร็จก็ลุกตามอาทิตย์ไปอีกคน

“ อะไรของพวกมันว่ะ ” ความงุนงงสงสัยของเมฆกลับเพิ่มพูลขึ้นไปอีก เขาไม่เข้าใจทั้งอาทิตย์และพายุมันเป็นอะไรกันสิ้นความคิดนั้นก็ลุกเดินตามเพื่อนไปเช่นกัน

ช่วงเที่ยงของวันโรงอาหารของคณะนิเทศน์ที่มีนักศึกษาคับคั่งทั้งนักศึกษาของคณะและคณะอื่นๆต่างเกรียวกราวเสียงดังระงม บ้างรอคิวซื้อข้าว บ้างวุ่นวายจับจองโต๊ะ

“ วันนี้ทำมัยคนเยอะจังละ ” เป็นพลอยใสที่เอ่ยขึ้นหลังจากเดินมาถึงโรงอาหาร

“ เออ ใช่ๆ ” เพียงฟ้าและรินลดาก็สงสัยไม่ต่างกันทั้ง 3 ยืนกันอยู่สักพักนาวาก็เดินมาถึง

“ ไปกินข้าวโรงอาหารวิศวะเถอะ กินที่นี่วันนี้คงไม่ได้กิน คนอย่างกับหนอน ” นาวาเอ่ยชวนเพื่อนทั้ง 3 ขึ้นเพราะดูจากคนแล้วท่าจะไม่ได้กินจริงๆ

เสียงพูดคุยของเหล่านักศึกษาดังขึ้นให้ได้ยินผ่านหูมาเป็นระยะ

” มึงๆดูน้องคนนั่นสิน่ารักชิบหายเลยว่ะ “

” คนนั้นก็น่ารัก “

” ต่อไปแม่งมากินข้าวโรงอาหารนิเทศน์แม่งละ สาวๆแม่งมีแต่สวยๆ “

ทั้ง 4 ที่ยืนกันอยู่ถึงกับกระจ่างแจ้งแล้วว่าที่คนเยอะเพราะเขามาดูสาวๆคณะนิเทศน์กันนี่เองระหว่างเดินออกจากโรงอาหาร เสียงโห่ เสียงแซวกลุ้มขอพลอยใสดังขึ้นเป็นระยะเช่นกัน

นาวาเลยพาเพื่อนสาวทั้ง 3 มาที่โรงอาหารคณะวิศวะที่มีแต่เหล่าบรรดาชายหนุ่มนั่งคุยกันไปกินมื้อเที่ยงกันไปมีนักศึกษาผู้หญิงบ้างประปราย บ้างก็ในช็อปสีแดง บ้างก็ใส่ช็อปสีน้ำเงิน

ระหว่างที่ทั้ง 4 เดินเข้ามาก็เรียกความสนใจของเหล่าหนุ่มๆวิศวะได้เป็นอย่างดี

“ เฮ้ย ๆ !!! วันนี้มีสาวสวยมากินข้าวที่คณะเราว่ะ ”

“ แม่งโคตรดี โคตรน่ารักเลยว่ะ ”

“ กูจองน้องคนกระโปรงสั้น ”

“ กูว่าแม่งน่ารักทั้ง 3 แต่คนที่เดินซ้ายสุดทั้งสวยทั้งน่ารักเลยว่ะ “

พลอยใสและเพื่อนต่างได้ยินทุกคำพูดของหนุ่มๆที่พูดกันแต่ก็หาได้สนใจอะไรไม่เพราะกลิ่นหอมของอาหารกับท้องที่ร้องประท้วงอยู่นั้นทำให้ทั้ง 3 ไม่คิดสนใจอะไรนอกจากการกินเท่านั้น

กลุ้มของพายุที่นั่งกันอยู่ได้ยินเสียงฮือฮาของเพื่อนๆน้องๆร่วมคณะก็ต้องละจากจานข้าวหันไปตามเสียง

” ไอเหี้x สาวสวยที่ไหนว่ะหลงเข้ามาในโรงอาหารคณะเรา “ แม่งน่ารัก น่าฟัดทุกคนเลยวะเป็นเมฆที่เอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้นไม่แพ้กัน ด้านอาทิตย์ที่นั่งกินข้าวไม่คิดสนใจเสียงฮืฮฮานั้น แต่เมื่อได้ยินประโยคต่อมาของเพื่อนก็ต้องวางช้อนหันมองตาม

“ เอ้ย !!!! นั่นน้องคนสวยที่มึงเดินตามหลังเมื่อเช้านี่หว่า “

” ใช่ไม่ว่ะ ไอ้อาทิตย์ ”

อาทิตย์มองตามคำพูดของเพื่อนก็ต้องยกยิ้มมุมปากเพราะสาวน้อยของเขามากินข้าวที่นี่ แต่รอยยิ้มนั่นก็ต้องหายไปแปรเปลี่ยนเป็นความดุดัน สีหน้าบอกถึงความหงุดหงิดเป็นอย่างมาเมื่อได้ยินเสียงแซว เสียงเอ่ยชมสาวน้อยของเขากันไม่ขาดปาก

“ นาวาพาเพื่อนมานั่งนี่ดิโต๊ะพี่ว่าง ” พายุเอ่ยเรียกนาวาขึ้นเมื่อเห็นลูกพี่ลูกน้องของตัวเองเดินมากับ 3 สาว

“ มึงรู้จักหรอว่ะ ” เมฆไม่รอให้สงสัยนานเอ่ยถามขึ้น จนอาทิตย์เองก็สงสัยเช่นกัน

“ รู้จัก นาวาเป็นลูกชายของอากูเองเพิ่งย้ายมาจากต่างประเทศ มาเรียนที่นี่ปี 1 “

”ดีๆมึงบอกน้องมึงติดต่อน้องคนสวยให้กูหน่อยสิ “

” โอ้ย !!!!! ไอเหี้x อาทิตย์มีถีบกูทำเหี้xไรกูเจ็บไอสัด “ เมฆถึงกับร้องเสียงหลงเมื่ออาทิตย์ที่นั่งอยู่ตรงข้ามถีบเข้าที่หน้าแข้งเขาอย่างจัง

“ เฮียหวัดดี สวัสดีครับพี่ๆ ” นาวาเอ่ยทักทายพายุพร้อมเพื่อนของพี่ชายขึ้น และไม่ลืมที่จะแนะนำเพื่อนของตนให้กลุ่มรุ่นพี่ได้รู้จัก

3 สาวยกมือไหว้ทักทายกลุ่มพี่ชายของเพื่อน

“ สวัสดีค่ะ หนูชื่อเพียงฟ้า เรียกฟ้าเฉยๆก็ได้ค่ะ ”

“สวัสดีค่ะ หนูชื่อรินลดานะคะ เรียกรินก็ได้ค่ะ

” สวัสดีค่ะ หนูชื่อพลอยใสนะคะ พี่ๆเรียกพลอยเฉยๆก็ได้ค่ะ “