แพรพลอยรีบลุกขึ้น ยิ้มบาง “ค่ะ...หัวหน้าเวรจัดให้มาช่วยแผนกชั่วคราวค่ะ”
“อ๋อ...” วศินาพยักหน้าเบาๆ ก่อนมองสำรวจเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า “ขยันจังเลยนะคะ พักนี้เห็นอยู่ใกล้คุณหมอบ่อยมากเลย”
“ดิฉันก็แค่ทำตามหน้าที่ค่ะ” แพรพลอยตอบเสียงเบา พยายามไม่สบตา
วศินาหัวเราะในลำคอ “หน้าที่เหรอคะ...” เธอก้มลงกระซิบใกล้ๆ “หรือว่าคิดจะทำให้มากกว่านั้นกันแน่”
แพรพลอยเงยหน้าขึ้นทันที ดวงตาเริ่มมีน้ำรื้น “คุณหมอหมายความว่าอะไรคะ?”
“ไม่ต้องตีหน้าใสซื่อหรอกค่ะ พยาบาลอย่างเธอจะไม่รู้ได้ยังไงว่าคุณหมออิฐเป็นใคร” วศินาเลิกคิ้ว “ลูกชายเจ้าของโรงพยาบาลคนเดียวทั้งที จะไม่รู้ข่าวเลยเหรอ”
คำพูดนั้นเหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจ แพรพลอยนิ่ง มือเย็นเฉียบ
เธอไม่รู้เลยว่า “หมออิฐ” ที่ดูเป็นหมอธรรมดาคนหนึ่ง กลับมีฐานะอีกชั้นที่สูงจนเธอไม่อาจเอื้อม แต่เอาจริงๆแล้วเธอก็ไม่คิดที่จะเอื้อมไปจริงๆนั่นแหละ ถ้าไม่ใช่เพราะพลาดเธอและเขาคงไม
