One night my doctor คืนเดียวในอ้อมกอดหมอ

ใจเต้นแรง...1

"มันก็แค่ความบริสุทธิ์ คิดอะไรมากมาย ยุคนี้มันยุคไหนแล้ว" แพรพลอยยักไหล่เล็กน้อยก็จะตอบออกไปในสิ่งที่ตรงข้ามกับใจของเธอ แน่นอนว่าเธอเจ็บปวดกับสิ่งที่เกิดขึ้น และเธอจะไม่มีทางแสดงความอ่อนแอให้คนที่เธอไม่รู้จักอย่างอิฐ ได้เห็นความอ่อนแอของเธอ แม้จะพลาดแต่เธอก็ต้องพลาดแบบไม่ให้ใครซ้ำเติม

“งั้นก็ถือว่าเป็นความผิดพลาดของเราทั้งคู่” เขาพูดเรียบ ราวกับพยายามทำให้ทุกอย่างดูง่าย

แต่สำหรับเธอ มันไม่ง่ายเลย น้ำตาเริ่มคลอ โดยที่อิฐไม่ได้เห็นมัน “หมอ...ฉันไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้เลยนะคะ ได้โปรด อย่าพูดถึงมันอีก"

"แต่คุณแน่ใจเหรอ ว่าจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้?” เขาตอบเสียงแผ่ว ดวงตาหลุบต่ำ

แพรพลอยเงยหน้ามองเขา แววตาของหมออิฐไม่ได้เย็นชาเหมือนตอนที่อยู่ในโรงพยาบาลเลยสักนิด มันกลับเต็มไปด้วยความสับสน และบางสิ่งที่เธอไม่อยากตีความว่า “ความรู้สึก”

เธอกลืนน้ำลายฝืดๆ แล้วเอ่ยเสียงเบา“ แน่ใจค่ะ ถ้าหมออยากจะชดเชยให้ฉัน สิ่งเดียวที่หมอจะชดเชยได้ ก็คือปิดเรื่องนี้เป็นความลับ อย่าบอกให้ใครรู้เรื่องนี้ทำเหมือนวันไม่เคยเกิดขึ้น” แพรพลอยเอ่ยออกไปด้วยความเจ็บปวด

"ก็ได้...ผมรับปาก แต่แน่ใจนะว่าคุณจะไม่เสียดายความบริสุทธิ์ของคุณ"

“อย่าพูดถึงมันเลยค่ะ” เธอตัดบททันที เสียงเธอสั่น “ขอให้มันจบแค่นี้เถอะ ฉันจะไม่พูด ไม่โทษ ไม่อะไรทั้งนั้น ขอแค่...หมออย่าบอกใคร”

เขามองเธอนิ่งอยู่นาน ก่อนพยักหน้าช้าๆ

“ได้...ผมจะไม่พูด”

แพรพลอยกำมือแน่น ก้าวลงจากเตียง หยิบเสื้อผ้าที่เก็บรวบไว้ในอ้อมแขน แล้วหันกลับมาพูดโดยไม่มองหน้าเขา

“ถือว่าทุกอย่างเมื่อคืนไม่เคยเกิดขึ้นก็แล้วกันนะคะ หมออิฐ” แพรพลอยยังพยายามย้ำเขาอีกรอบด้วยเพราะว่าเธอกลัวว่าเขาจะไม่รักษาสัญญา

อิฐก็มองเธอด้วยความไม่เข้าใจ แต่เขาก็ปล่อยให้เธอแต่งตัว เขาอยากจะบอกเธอว่าเขาไม่ได้ป้องกัน ซึ่งเขาไม่รู้ว่าเธอจะจำมันได้หรือเปล่า แต่ถ้าให้เขาบอกตอนนี้เขาคิดว่าเขาจะไม่บอก ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของโชคชะตาแล้วกัน ถ้าเธอเป็นพยาบาลที่โรงพยาบาลเดียวกันกับเขา เดี๋ยวสักวันคงต้องเจอกันสักครั้ง และที่สำคัญคงสืบไม่ยากหรอก เพราะเขาแอบเห็นกระเป๋าสตางค์ของเธอหล่น และเห็นบัตรประชาชนของเธอ เธอชื่อแพรพลอย มีแค่ชื่อโรงพยาบาลต่อให้ใหญ่แค่ไหนยังไงเขาก็ต้องหาเจอ

ประตูห้องเปิดออก เสียงฝนหยุดไปแล้ว ทิ้งไว้เพียงกลิ่นชื้นของอากาศหลังพายุ แต่ในใจของเธอกลับยังเต็มไปด้วยความหนาวเย็นที่กัดกินจนแทบหายใจไม่ออก

อิฐมองตามหลังเธอเงียบๆ ก่อนจะก้มมองเตียงว่างเปล่า ความรู้สึกบางอย่างที่ไม่ควรจะมี...กลับค่อยๆ ก่อตัวขึ้นในอกเขา