บังเอิญไม่มีที่สิ้นสุด
540 Words
เธอเดินเร็วขึ้น พยายามหนีออกจากทางเดินนั้นให้เร็วที่สุด แต่ไม่รู้เลยว่า เขายังคงยืนอยู่ที่เดิม สายตาของหมออิฐมองตามแผ่นหลังในชุดพยาบาลสีขาวที่รีบก้าวหนีไปอย่างคนตั้งใจจะลืม ริมฝีปากเขาแค่นยิ้มจางๆ ทั้งที่ในใจกลับวุ่นวาย
“คุณจะหลบผมไปได้อีกนานแค่ไหน...แพรพลอย” เสียงบทเดิมพันที่ได้ยินเสียงเขาคนเดียว หลุดออกจากเรียวปากหยักของหมอที่ขึ้นชื่อว่าเพอร์เฟคส์ที่สุดในโรงพยาบาล
เสียงเรียกชื่อในใจของเขาเบา แต่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่เขาเองก็อธิบายไม่ได้ จาก “คืนที่เข้าใจผิด” กลับกลายเป็น “วันใหม่ที่เขาเริ่มอยากเข้าใจ”
เช้าวันนั้น แสงแดดลอดผ่านกระจกใสของอาคารแพทย์เฉพาะทาง เสียงรองเท้าพยาบาลกระทบพื้นจังหวะคุ้นหูดังแผ่วไปทั่วโถง
แพรพลอย ถือแฟ้มเวชระเบียนในมือแน่น เหงื่อซึมแม้ในห้องแอร์เย็นเฉียบ หัวหน้าเวรเอ่ยขึ้นอย่างร่าเริง ไม่รู้เลยว่าคำพูดนั้นคือมีดที่แทงลงกลางใจของเธอ
“แพรพลอย วันนี้เธอไปช่วยคุณหมออิฐที่ห้องตรวจหน่อยนะ พี่อรลาออกกะทันหัน ไม่มีใครแทน”
เธอชะงัก เหมือนโลกหยุดหมุนในวินาทีนั้น “คะ...คุณหมออิฐเหรอคะ?”
“ใช่สิ! ก็หมออิฐ แผนกอายุรกรรมไง รีบไปเลย เดี๋ยวคนไข้รอนาน” หัวหน้าเวรเอ่ยย้ำอีกรอบแล้วก็ไม่เข้าใจว่าแพรพลอยไม่เข้าใจอะไรทำไมถึงยังไม่ยอมไปอีก มีแต่คนอยากจะทำงานร่วมกับหมออิฐ เพราะหมออิฐไม่ใช่หมอธรรมดา แต่หมออิฐคือลูกเจ้าของโรงพยาบาลนี้ แล้วเขาไม่ได้มีดีแค่รวยด้วยสิ รูปหล่อพ่อรวยคือคุณสมบัติของเขา แล้วทำไมแพรพลอยยังไม่รีบไปอีก นั่นคือสิ่งที่หัวหน้าเวรไม่เข้าใจ
เสียงหัวใจของเธอเต้นแรงจนน่ารำคาญ ร้อยวันพันปีเธอไม่เคยถูกมอบหมายให้ไปช่วยตรวจกับเขาเลยสักครั้ง แต่ทำไม...หลังจากคืนนั้นเพียงไม่กี่วันโลกถึงเล่นตลกร้ายแบบนี้ เธอก้าวเข้าไปในห้องตรวจอย่างลังเล มือเย็นเฉียบจนแทบจับแฟ้มไม่อยู่ อิฐ ยืนอยู่หลังโต๊ะทำงาน เขาเงยหน้าขึ้นทันทีที่ได้ยินเสียงเปิดประตู
ดวงตาคมนั้นสบเข้ากับเธอ เพียงแวบเดียวที่ทั้งคู่รับรู้ว่า ความเงียบกำลังอึดอัดจนแทบหายใจไม่ออก
“สวัสดีค่ะ...คุณหมอ” เสียงของเธอสั่นเล็กน้อย พยายามยิ้มให้เหมือนทุกอย่างปกติ
“สวัสดีครับ พยาบาลแพรพลอย” น้ำเสียงของเขาเรียบเย็น แต่แววตากลับสั่นไหว
แพรพลอยก้มหน้า รีบวางแฟ้มคนไข้ลงบนโต๊ะ “วันนี้มีเคสตรวจทั่วไปสิบสองรายค่ะ หมอจะเริ่มจากเคสไหนก่อนดีคะ”
“เริ่มจากเคสแรกก็ได้ครับ” เขาตอบนิ่งๆ แต่สายตากลับยังไม่ละจากเธอแม้แต่วินาทีเดียว เขาหารู้ไหมว่าเขากำลังทำให้แพรพลอยใจสั่นเป็นอย่างมาก กว่าจะตรวจเคสกับเขาเสร็จ หัวใจเธอจะกลับมาเต้นปกติหรือเปล่า อันนี้เธอไม่แน่ใจจริงๆ
- Writer
