เสียงซุบซิบเบาๆ ดังขึ้นจากอีกฝั่ง แต่ก่อนที่ใครจะพูดต่อ คุณหญิงอมราเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
“หลักฐานภาพไม่อาจยืนยันได้ทุกอย่างหรอกแพรพลอย เพราะเธอก็รู้ดีว่าระบบนี้...ใครก็เข้าถึงได้ถ้ามีคนช่วย”
คำพูดนั้นแทงเข้ากลางใจทุกคนในห้อง
โดยเฉพาะคำว่า “ถ้ามีคนช่วย” ที่เธอตั้งใจพูดให้ลูกชายได้ยิน
อิฐหันขวับทันที “แม่กำลังหมายถึงอะไรครับ?”
คุณหญิงอมราหันมาช้าๆ “ก็แค่เตือน...ให้ลูกแยกแยะว่า การปกป้องผู้หญิงที่ตัวเองชอบ กับการละเมิดจรรยาบรรณ มันคนละเรื่องกัน”
บรรยากาศในห้องตึงจนแทบหายใจไม่ออก
อิฐกำมือแน่น เขากำลังโกรธ แต่ยังต้องรักษาความเป็นมืออาชีพ “คุณแม่ครับ เรื่องนี้ผมขอให้ดูตามข้อมูล ไม่ใช่ตามอารมณ์”
คุณหญิงหัวเราะเบาๆ “ฉันไม่ได้ใช้อารมณ์ ฉันใช้สายตาของคนเป็นแม่ ที่เห็นว่าลูกชายของตัวเองกำลังถูกผู้หญิงคนหนึ่งใช้ชื่อเสียงของเขาเพื่อปีนขึ้นไป”
แพรพลอยชะงัก เสียงกระซิบรอบห้องเริ่มดังขึ้น
