เราสามคน

ลุงกับอา

แพนเค้กหอมกรุ่นที่ทอดเสร็จใหม่ๆ ทำให้เธอ ลุกขึ้นมาจากที่นอน อย่างง่ายดาย ชายหนุ่มที่นอนไม่หลับลุกขึ้นมาซักผ้า และทำความสะอาดห้องจนเรียบร้อย ก่อนจะลงไปซุปเปอร์ตั้งแต่เช้ามืด เพื่อเตรียมอาหาร เอาไว้ เพื่อเป็นการไถ่โทษ ที่ปากไม่ดี

"มอร์นิ่งค่ะ อังอัง " อังค์วราที่กำลังจะเปิดประตูออกไป มองหลานสาวที่ทักทายก่อนจะเดินออกไปด้วยใบหน้าเจื่อน เค้าคงจะไม่คิดว่า เธอตื่นสาย ใช่ไหม

"มอร์นิ่งค่ะ อัญญ่า " หลานสาวเดินลงมาจากเตียง แล้วตรงไปเข้าห้องนำ โดยมีอาเข้าไปช่วยดูแล

เสียงพูดคุยในห้อง ทำให้คนข้างนอก ใจเต้นรัว หวังว่าเธอจะหายโกรธ เมื่อได้เห็นของที่เค้าเตรียมเอาไว้

"มอร์นิ่งค่ะ " หลานสาวเดินออกมา ใบหน้าขาวใส ทาแป้งมาอย่างดี ชายหนุ่มมองเธอที่เดินตามมา แล้วก็ยิ้มนิดหน่อย ก่อนจะถามเสียงเบา

"กาแฟไหมครับ "

"ว้าววววว แพนเค้ก " หลานสาวขึ้นไปนั่ง แล้วมองแพนเค้กในจาน

"อัญญ่าชอบไหมคะ "

"ชอบค่ะ ชอบมาก " เด็กหญิงตาเป็นประกาย ส่วนหญิงสาวอีกคน ก็ตาเป็นประกายไม่แพ้กัน

เค้ามาถูกทางแล้ว นิติเทพ บอกตัวเอง แล้วนั่งตรงข้ามกับสองสาวที่นั่งด้วยกัน ความรู้สึกตอนนี้ คือเค้ากำลังเลี้ยงเด็กผู้หญิงสองคน

ชายหนุ่มตักแพนเค้กให้หลานสาว ก่อนจะส่งจานอีกใบให้เธอ อังค์วรารับมาแล้วบอก ขอบคุณ เสียงเบา

"เดี๊ยวเราจะไปข้างนอกกัน เอารถคุณไปได้ใช่ไหม "

ในรถคือรถเก่งคันเล็ก ที่น่าจะนั่งได้5คน แต่ตอนนี้ เธอคิดว่า รถของเธอ คงจะนั่งได้แค่ สองคน เท่านั้น

"คือว่า ฉันต้องไปเก็บของก่อนค่ะ ยังขนของมาไม่หมด "

เค้าพยักหน้า

"เดี๋ยวทานอาหารเสร็จ ฉันจะไปขนของขึ้นมาเลยค่ะ "

เธอละล่ำละลักบอกเค้า ตั้งใจว่า จะเอารถไปล้างด้วย ไม่งั้น คุณลุงของอัญญ่า คงจะวีนแตก แน่นอน

ถุงใส่ขยะที่อัดแน่นไปด้วยทิชชู ห่อขนม ซองใส่แซนวิช และแก้วกาแฟ ที่ยังไม่ได้ทิ้งหลายแก้ว รวมถึง ถุงเสื้แผ้าที่ซื้อมาใหม่แล้วไม่ได้เอาไปซักสักที

"ตายแน่ อังค์ ถ้าแกยังขืนสกปรกแบบนี้ ลุงอัญญ่า เค้าคงเฉดหัวออกมาจากห้อง "

เธอบ่นตัวเองไป แล้วก็เก็บของ ของตัวเองไป ก่อนจะขึ้นไปบนห้องรอบที่1 เพื่อเก็บเสื้อผ้า แล้วเดินกลับมาที่รถอีกรอบ เพื่อขนรองเท้าเป้นรอบที่สอง

ลุงกับหลานที่นั่งระบายสีกันอยู่ มองเสื้อผ้ารองเท้า ที่เอามาวางเอาไว้ แล้วก็มองหน้ากัน ตู้เสื้อผ้าขนาดสามบาน คงไม่พอสำหรับของของเธอ ชั้นวางรองเท้าของเค้า ก็คงไม่พอให้เธอวาง ดังนั้น ลิสต์รายการของที่ต้องซื้อ จึงเกิดขึ้นทันที

นิติเทพมองดู รถคันเล็กที่ล้างจนเงาวับ แล้วก็มองเธอ ที่ดูท่าจะภูมิใจเหลือเกิน

"ผมขับเอง "

ชายหนุ่มจดลิสต์ คาร์ซีท เอาไว้ในใจ แล้วเปิดประตูข้างหลังให้เธอ

"คุณนั่งกับอัญญ่าข้างหลัง รถไม่มีคาร์ซีท อันตราย

ห้างขายเฟอร์นิเจอร์ที่เค้าพามาอยู่ไม่ไกลจากคอนโดมากนัก สองสาวจับมือกันเดินนำเข้าไปข้างใน หลานสาวเดินดิ่งไปที่ โซนตุ๊กตา แต่คนเป็นลุง กลับรวบตัวเอาไว้ แล้วคุยกันเสียงเบา

ใบหน้าเล็กพยักหน้าตอบลุง แล้วเดินไปที่ โซนเฟอร์นิเจอร์ในห้องนอน ก่อนอย่างแรก

"สวัสดีค่ะ คุณพ่อคุณแม่ ดูอะไรให้น้องคะ "

พนักงานสาว เข้ามาดูแลลูกค้าที่มาเป็นครอบครัว

"เรามาดู หลายอย่างเลยครับ เริ่มจาก เตียงนอนก่อน "

อังค์วรา รู้ว่าเฟอร์นิเจอร์ที่นี่แพง แต่ก็ไม่คิดว่า เตียงนอน5ฟุต จะปาไปสามหมื่นกว่า พอๆกับเงินเดือนของเธอ

"คุณคะ ฉันว่า มันใหญ่ไปไหมคะ เราเอาอันเล็กให้อัญญ่าดีไหม " เธออยากให้หลานมีเตียงนอน ส่วนตัวเอง อาจจะต้องนอนที่นอนพับไปก่อน

"อ่อ คุณแม่ อยากแยกเป็นส่วนตัวใช่ไหมคะ เชิญทางนี้ค่ะ "

พนังานขาย ผู้รู้งานพาไปเลือกเตียงนอนเล็ก แบบที่อัญญ่า เห็นแล้ว ต้องยิ้มกว้างออกมา

"ที่นอนสามฟุตครึ่งค่ะ เตียงมีที่กั้นด้วย น้องจะได้ไม่ตก ตอนกลางคืน "

"อัญญ่า ชอบไหมคะ "

"ชอบค่ะ "

พนักงานขาย มองดูชายหนุ่มที่จดรายละเอียด ที่อยู่ในการจัดส่งสินค้าแล้วนัดเวลา ไปส่งสินค้า ในวันพรุ่งนี้เย็น ด้วยรอยยิ้มสดใส ผู้ชายที่พร้อมเปย์ให้ลูกกับภรรยา แบบไม่ดูป้ายราคาด้วยซ้ำ แต่คนเป็นภรรยาก็ดุเกรงใจเหลือเกิน

"จ่ายเป็นเงินสด หรือ บัตรเครดิตดีคะ "

ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา

"สแกนจ่ายนะครับ ยอดตามนี้นะครับ "

อังค์วรา ที่น้ำท่วมปาก มองดุ รายการในกระดาษ แล้วถอนหายใจออกมา เตียง ที่นอน ตู้เสื้อผ้า และ ของใช้อีกหลายอย่างที่เค้าเลือก ราคาเกือบ หน่วย สิบ ร้อย พัน หมื่น แสน เธอนับตัวเอง แล้วทำตาโต

"ค่าเฟอร์นิเจอร์ ฉันคงจ่ายทีเดียวไม่ได้ แต่จะผ่อนให้นะคะ " เธอบอกกับเค้า ระหว่างที่นั่งรถกลับบ้านด้วยกัน ชายหนุ่มเลี้ยวเข้าไป ที่ห้างสรรพสินค้าอีกที่ แล้วจอดรถ

"กินข้าวเถอะ อัญญ่า คงหิวแล้ว "

เธอมองเค้าผิดไปจริงๆ ชายหนุ่มที่บอกว่าจะพามากินข้าว เลือกร้านสุกี้ ราคาแพงหูฉี่แทน เค้าสั่งข้าวกับเป็ดย่าง และสั่งอาหารมาอีกนับสิบอย่าง ซึ่งล้วนแต่ เป็นของชอบของเธอ

"คุณทานก่อน เดี๋ยวผมดูอัญญ่าเอง "

นี่คือครอบครัวในฝัน แบบที่ใครหลายๆคน มองหา ชายหนุ่มป้อนข้าวเด็กหญิง แล้วปล่อยให้ภรรยาทานก่อน

"ทานเสร็จแล้ว เราต้องซื้อของใช้ ผมอยากได้น้ำยาซักผ้าให้อัญญ่า และ ของใช้อีกหลายอย่าง อาหารสด และ น้ำดื่ม "

"ฉันจ่ายได้ไหมคะ คุณจ่ายเยอะแล้ว " เธอถามเค้า แล้วมองด้วยสายตาออดอ้อน ทำตาปริบๆ

"ครับ รอบนี้ คุณจ่าย "

สาวโสดอย่างเธอซื้อของใช้เดือนละครั้ง ไม่เกินพันบาท แต่วันนี้ เธอเห็นตัวเลขบนหน้าจอ แล้วก็มองหน้าเค้า

"หกพันแปดร้อยห้าสิบบาทค่ะ " ของใช้ของกินสำหรับสามคน ปาไปหกพันกว่า แพมเพิร์ส และนมของอัญญ่า ก็น่าจะเกินสองพัน อาหารสดและผลไม้ที่เค้าเลือกมา เป็นของดีมีประโยชน์ทั้งนั้น

เธอยื่นบัตรเครดิตให้พนักงาน แล้วเซ็นต์ชื่อลงไป ก่อนจะรับบิลกลับมา

ชายหนุ่มขนของขึ้นรถแล้วยิ้มออกมา เมื่อเห็นหน้าเธอ เค้าไม่ได้ตั้งใจจะแกล้ง ในเมื่อเธออยากจ่าย เค้าก็จะให้จ่าย

รถเก๋งคันเล็กที่น้ำมันใกล้จะหมด เลี้ยวเข้าไปในปั้ม

"ปกติเติมอะไรครับ "

"อี20ค่ะ " เธอเติมน้ำมันที่ถูกที่สุด

พนังานเข้ามาวางป้ายหน้ารถ

"สวัสดีครับ อี20 เต็มถัง " เธอดูเงินสดในกระเป่าแล้วหยิบออกมา ชีวิตคนเรา จะต้องเจอกับอะไร

ชายหนุ่มส่ายหน้าแล้วหันมายิ้มให้เธอ

"ผมจัดการเอง คุณจ่ายเยอะแล้ว "

เธอก้มหน้าลง แล้วจับหัวใจตัวเอง

ทำไมต้องยิ้มด้วย คิดว่าหล่อมากหรือไง