เราสามคน

ไปคนเดียว

การเดินทางเกือบ24ชั่วโมง ได้สิ้นสุดลง เมื่อเธอได้ก้าวเข้ามาในคอนโดของเค้า พื้นที่ตั้งที่อยู่แนวรถไฟฟ้า และสิ่งอำนวยความสะดวกพร้อมพรั่งไปหมด ต่างกับอพาร์ตเม้นท์ของเธอ ที่แม้จะอยู่ไม่ไกลจากที่นี่มาก แต่ ก็ดูต่างกันราวฟ้ากับตึกสูง นั่นแหละ

"ของคงต้องเอาไว้ก่อน คุณพาอัญญ่าไปอาบน้ำ แล้วนอนพักดีไหม " เค้าเปิดประตูห้องให้เธอ

"ห้องคุณหรอคะ "

"ใช่ ห้องนอนผม ผมจัดการเปลี่ยนผ้าปูที่นอน ทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว ก่อนไปรับหลาน รับรองว่าสะอาด

ไม่บอกก็รู้ว่าเค้าสะอาด และเป็นระเบียบแค่ไหน ถ้าลุงของอัญญ่า มาเห็นห้องเธอ คงเป็นลมแน่นอน

"ถ้าฉันนอนห้องนี้ แล้วคุณละคะ " เธอถามเพราะกลัวว่า เค้าจะเข้ามานอน หรือเกรงใจเค้ากันแน่

"ผมนอนโซฟาได้ครับ ไม่เป็นไร " เค้าบอกเสียงเรียบ แล้ว เดินเข้าไปในครัว ไม่สนใจเธออีก

"อัญญ่าขา ไปอาบน้ำกันดีกว่า ไปค่ะ " หญิงสาวอุ้มหลาน ที่กำลังมองสิ่งต่างๆรอบตัวด้วยความสนใจ แล้วก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ ที่สะอาดไร้ที่ติ

เด็กหญิงยืนยิ้มหวานในห้องน้ำ แล้วมองคุณอา ที่อยู่ตรงหน้า ก่อนจะคิส ที่แก้มเบาๆ

"ชื่นใจ อังอัง "

อังค์วรา ที่กำลังเหนื่อยเต็มที่ ร้องไห้ออกมา ด้วยความรู้สึกที่บอกออกมาไม่ได้ เธอไม่รู้ว่าช่วงเวลาไม่กี่วันมานี้ เธอร้องไห้ไปแล้ว อีกครั้ง ความรู้สึกที่มันถาโถมเข้ามาในใจ จนแทบจะต้านทานเอาไว้ไม่ได้ มันทำให้เธอ ต้องปล่อบน้ำตาให้ไหลออกมา

ชายหนุ่มที่เตรียมอาหารเรียบร้อยแล้ว รับหลานสาวที่อาบน้ำตัวหอมมาจากเธอ

"ผ้าขนหนู กับ เสื้อผ้าของผม คุณคงใส่ได้ "

เสื้อผ้าที่อยู่ในกระเป๋า ยังอยู่ในนั้น และเธอสารภาพตามตรง ว่าไม่มีแรงจะรื้อมันออกมา

"รบกวนคุณเทพแล้วค่ะ " นิติเทพพยักหน้ารับรู้ แล้วพาหลานสาวเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหาร

"หม่ำๆนะคะ อัญญ่า " เค้าอุ่นซุปเอาไว้แล้ว และเตรียมนมให้หลานสาวเรียบร้อย ไม่ได้สนใจ หรือพยายามจะไม่สนใจ หญิงสาวอีกคน ที่กำลังอาบน้ำอยู่

สายน้ำอุ่นช่วยให้เธอผ่อนคลาย จากการเดินทางมายาวนาน บนเครื่องบินที่ใช้เวลาสิบกว่าชั่วโมง มันทำให้เห็นอะไรหลายอย่าง ลุงของอัญญ่า ใจดีกับอัญญ่าเหลือเกิน เค้าช่วยเธอทุกสิ่งอย่างไม่มีเกี่ยงงอน

เสียงการ์ตูน ที่เปิดอยู่เป็นภาษาอังกฤษ แล้วเด็กหญิงก็พูดตอบโต้ออกมา เธอลืมไปได้ยังไง ว่าอัญญ่าเกิดที่ต่างประเทศ และเธอพูดภาษาอังกฤษได้ดี ไม่แพ้กับภาษาไทย

นิติเทพ มองเสื้อยืดสีขาว กับกางเกงขายาวสีน้ำเงินของตัวเองแล้ว ก้รู้สึกว่ามันเหมาะเหลลือเกินที่อยู่บนตัวเธอ อังค์วราเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ที่มีหุ่นแบบที่เค้าเรียกว่า ซ่อนรูป

บรรยากาศในห้องมันแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ ชายหนุ่มวางถ้วยซุปเอาไว้ให้เธอ แล้วเดินมานั่งที่โซฟา

"ขอบคุณค่ะ คุณเทพ "

นิติเทพพยักหน้าแล้วคุยกับหลานสาว ที่กำลังสนใจแต่ม้าโพนี่ และ เรื่องราวที่กำลังสนุกสนาน ก่อนจะค่อยๆเอนตัวซบลุง แล้วก็กลับด้วยความอ่อนเพลีย

ชายหนุ่มอุ้มหลานสาวแล้วพาเข้าไปนอนในห้องนอน ก่อนจะห่มผ้าให้ แล้วก็มองหญิงสาวอีกคน ที่ยืนเก้ๆกังๆอยู่

"เข้ามาเถอะครับ อังค์ "

เธอรู้สึกว่าชื่ออังค์ ที่ออกจากปากเค้า เพราะกว่าใครเรียกทุกคน

"รบกวนคุณเทพแค่คืนนี้ค่ะ พรุ่งนี้ "

"เดี๋ยวคุยกันครับ ตอนนี้ ผมเหนื่อย และคุณก็ตาจะปิดอยู่แล้ว เราพักกันก่อน แล้วเราค่อยคุยกัน "

คนที่บอกว่าเหนื่อย อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วนอนก่ายหน้าผากของตัวเอง ที่บนโซฟาหน้าทีวี น้องสาวของเค้า และพี่ชายเธอ มีเงินเก็บอยู่จำนวนหนึ่ง และ ยังมีเงินค่าประกันอีกจำนวนหนึ่ง ซึ่งมากพอที่จะส่งหลานสาวเรียนโรงเรียนดีดี โดยไม่เดือดร้อนใครเลย แต่สิ่งที่เค้าห่วง ที่สุด คือการดูแล อัญญ่า และ ผู้หญิงที่อยู่ในห้อง กับหลาน อังค์วรา มีแฟน และใช้ชีวิตของตัวเองมาในแบบที่ เค้าไม่คิดว่าเธอ จะเป็น อาที่แสนดี ให้อัญญ่าได้

เธอเหนื่อยเธอเพลียและเธอแทบจะลืมตาไม่ขึ้น แต่ ความหิว มันทำให้เธอต้องตื่นขึ้นมา

ผ้าห่มผืนนุ่ม กลิ่นหอมละมุน และผ้าปูที่นอน ที่นอนสบายแบบนี้ เธอซื้อมาจากที่ไหนกัน หมอนที่นุ่มแบบนี้ ทำให้เธอ ไม่อยากตื่นไปทำงาน แต่แล้ว

ร่างบอบบางก็ลุกขึ้นมานั่งบนเตียงนอน แล้วก็มองไปรอบๆ ห้องที่มืดสนิท มีดพียงไฟจากแอร์ที่ทำงานอยู่เท่านั้น มือบางควานหาโทรศัพท์มือถือ แล้วก็กดเข้าไปดู สายมิสคอลจากเพื่อนรัก และ เพื่อนที่ทำงาน แต่สิ่งที่ทำให้เธออยากกรี้ด คือ ตอนนี้ บ่ายสามโมง

เธอน่าจะเข้านอนไปตอนตีสี่ แล้วตื่นบ่ายสาม ป่านนี้ลุงเทพ คงกินกัวเธอแน่นอน

ผมยาวถูกลูบลงอย่างลวกๆ แล้วเดินออกไปข้างนอก

"อัญญ่าชอบสีอะไรคะ "

"พิ้งค์ "

"โอเคค่า แต่ว่า เวลาลุงถามว่า อัญญ่า ชอบสีอะไร อัญญ่า ต้องตอบว่า พิ้งค์ค่ะ ได้ไหมคะ เอาใหม่นะคะ ลุงจะถามใหม่ อีกครั้ง อัญญ่าชอบสีอะไรคะ "

"พิ้งค์ค่ะ "

"เก่งมาก งั้นเลือกสีพิ้งค์ นะคะ "

เด็กหญิงพยักหน้า แล้วยิ้มออกมา

"ผ้าห่มละคะ อัญญ่าชอบอะไร มีลายโพนี่ เจ้าหญิง ลายคิตตี้ อัญญ่าลองดูนะคะ ว่าชอบอันไหน "

"ชอบทุกอันเลยค่ะ "

"ได้แค่1 เท่านั้น ลุงจะซื้อให้1 อันค่ะ " ลุงบอกแล้วชูมือ1 นิ้ว

"โอเคค่ะ จัสวันนะคะ "

อังค์วรา อยากมีผ้าคลุมล่องหน ที่ทำให้เธอหายไปจากตรงนี้ เธอนอนนานเกินไปมาก หลับสบายแบบไม่รู้ตัวอะไรเลย และเค้า ดูแลอัญญ่าได้ดีเกินไป กว่าที่คิด

"ตื่นแล้วหรอครับ " ชายหนุ่มหันมาถามแล้วเด็กหญิงก็หันมา

"อังอัง หลับ" หลานสาวเรียกอังอัง แล้วบอกตามที่เห็น เธออยากจะเอามือปิดหน้าตัวเอง แล้ววิ่งหนีไป แต่ที่ทำได้คือ

"คุณเทพค่ะ ฉันขอโทษนะคะ "

ชายหนุ่มไม่พูดอะไร แต่ชี้ไปที่โต๊ะทานข้าว

"มีก๋วยเตี๋ยวครับ คุณอาบน้ำ แล้วทานเถอะ ผมสั่งตั้งแต่เที่ยง คงจะอืดไปแล้ว "

นี่คือการด่า แบบผุ้ดี ด่าแบบว่า นอนตื่นป่านนี้ ใช่ไหม แต่คนที่ผิดจริง ก็ไม่อาจจะเถียงอะไร ออกมา

"เย็นนี้ ฉันจะพาอัญญ่า ไปนอนกับฉัน คุณจะได้พัก "

ชายหนุ่มมองเธอด้วยสายตาไม่พอใจ แล้วก็ลุกขึ้นมา ประจันหน้ากับเธอ

"อัญญ่าจะไม่ไปไหน จะอยู่ที่นี่ ผมไม่วางใจให้คุณอยู่กับหลานผมตามลำพัง "

"แต่ว่า "

"ถ้าจะไป คุณไปคนเดียว ผมดูแลอัญญ่าได้ "