พอได้กินซุปร้อนๆ กับยาแก้ไข้แล้ว เธอก็กลับมาช่างพูดเจื้อยแจ้วได้เหมือนเดิม...
“ร้านที่ใต้คอนโดก็ไม่ใส่นะ เจ้าของแพ้ผงชูรส แต่ไม่เห็นทำออกมารสกลมกล่อม”
“ก็คงอยู่ที่การปรุงกับพวกวัตถุดิบด้วยน่ะค่ะ อย่างต้มจืดนี้ก็เตรียมน้ำซุปเอาไว้ ถ้าต้มใหม่ๆ เลยปรุงใหม่เลยอาจจะไม่อร่อย”
เขาพยักหน้า
“ไว้ฉันจะทำกับข้าวให้กินบ่อยๆ นะคะ”
“จะทำดีกลบเกลื่อนความผิดเหรอ”
เหมือนแพรตาโต ก่อนจะนึกขึ้นได้
“คุณอย่าเพิ่งรีบไปนะคะ เดี๋ยวฉันเอารองพื้นมาปิดรอบที่คอให้ เดี๋ยวโดนแซ็วแย่เลย” บอกไปกลั้นยิ้มไป เพราะเห็นว่าเขาหน้าดำหน้าเขียวขึ้นมาอีกรอบ แต่พอรู้แล้วว่าเขาโกรธไม่ลงโทษอย่างจริงจังเหมือนที่บอกว่าจะหาคนอื่นมาแทนเธอเมื่อวาน
เธอจะทำหน้ามึนไปอย่างนี้แหละ ไม่ยอมโดนไล่ไปกลางคันจนกว่าจะถึงเวลาที่ต้องไปจริงๆ หรอก
แต่รับรองว่าถ้าเวลานั้นมาถึงเธอจะยอมไปง่ายๆ อย่างที่เคยสัญญากับเขาไว้
โรงพยาบาลบีเจซี
ศรัณย์เข้ามาช
