คนในเงาแสงไฟ

1060 Words

“พี่ณัฐ...” เธอพูดเบาๆ “หนีไปพักถึงทะเลเชียว พี่โทรเท่าไหร่ก็ไม่รับ” น้ำเสียงของเขานุ่มแต่แฝงแรงกดดันบางอย่าง อลินายิ้มสุภาพ “ขอโทษค่ะ แค่ไปพักเฉยๆ แอลไม่ได้เปิดเสียงมือถือ” คุณหญิงภาวดียิ้มหวาน “ดีแล้วลูก ช่วงนี้เตรียมงานหมั้นคงเหนื่อย แต่พอเห็นหน้าก็สบายใจละ” เธอพยักหน้าเบาๆ แต่สายตาคีระณัฐยังจับจ้องเธอไม่วาง “พี่อยากให้แอลบอกกันบ้าง ไม่ใช่หายไปเฉยๆ แบบนี้ รู้ไหมทุกคนเป็นห่วง” “ตอนนี้ก็กลับมาแล้วนี่คะ” เสียงของเธอนุ่มแต่หนักแน่น อลินามองคีระณัฐ ดวงตาของเธอแฝงความสงบนิ่ง แต่ลึกๆ มีความแทงใจอยู่เล็กน้อย “วันก่อนแอลไปหาพี่ที่คอนโดนะคะ… แต่ได้ยินเสียงพี่เหมือนมีแขก แอลเลยกลับก่อน” คีระณัฐชะงักทันที ความทรงจำวันนั้นแล่นผ่านสมองเขาในชั่วพริบตา วันนั้นเขากำลังซำติ้งกับ ลลินอย่างเมามันส์ “เอ่อ… ไม่นะครับ วันนั้นพี่… พี่แค่ดูข่าวเศรษฐกิจ” เขารีบแก้ตัว แสร้งยิ้มไปพร้อมๆ กับก้าวเดินเข้ามาใกล้เธอ อลินาเพียงขยับถอยเล็กน้อย ร่างกายยังคงตั้งรับอย่างระมัดระวัง “ทำไมน้องแอลไม่เคาะประตูละครับ” เสียงเขายังคงแฝงความกังวลและความอยากเข้าใจ อลินาเธอรีบพูดตัดบท มือบางยกขึ้นกุมกระเป๋า “แอลขอตัวไปเก็บของก่อนนะคะ… พี่ณัฐ” คีระณัฐยืนนิ่ง มองแผ่นหลังของเธอที่กำลังเดินจากไป ใบหน้าของเขาเปลี่ยนสีเล็กน้อย ทั้งสับสน ทั้งเจ็บปวด มือของเขาเกร็งแน่นราวกับอยากหยุดเวลา แต่อลินาไม่ได้หันกลับไปมองอีกแล้ว อลินาเดินขึ้นไปบนชั้นสอง ทันใดนั้น เธอเจอกับน้องชายตัวแสบ กรเรียกเธอทันที “เจ้แอล… คืนนี้ไปเที่ยงกับผมเปล่าครับ?” อลินายกยิ้มบางๆ ทำเหมือนไม่สนใจ แต่ในใจแอบคิดว่าน้องชายคนนี้ยังคงซนไม่เปลี่ยน อลินาเบ้ปากเล็กน้อย “ไปที่ไหน?” กรตอบพร้อมยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ “คลับเฮียวาคินครับ” อลินายักไหล่ ตอบกลับอย่างใจเย็น “ดีเหมือนกัน… เจ้ไปรถแก่นะ” กรยิ้มบางๆ “ได้เลย สำหรับเจ้แอลคืนนี้ ผมขอเป็นบอดี้การ์ดครับ” ก่อนที่เธอจะเดินเข้าห้องไปอาบน้ำ ทิ้งให้คีระณัฐและคุณแม่ของเขานั่งอยู่ในห้องรับแขกด้วยความไม่สนใจ คีระณัฐชะเง้อมองไปที่บันไดที่อลินาเดินขึ้นไปบนชั้นสอง แต่แล้วก็ไม่เห็นวี่แววว่าเธอจะเดินกลับลงมา คุณพ่ออำพลเอ่ยขึ้นเพื่ออ้อมๆ เอาหน้าลูกสาวไว้ “แอลเธอน่าจะเหนื่อย อีกสี่วันก็วันหมั้นแล้ว… เธอคงต้องเตรียมใจเยอะหน่อย” คุณหญิงภาวดียิ้มเล็กน้อย “ใช่ค่ะ… ยังไงงานแต่งของสองตระกูลใหญ่ ก็ต้องเกิดขึ้นเพื่อความมั่นคงของ ธุรกิจอสังหาริมทรัพย์” แล้วเธอก็เอ่ยลากลับ “แอลคงเหนื่อยแล้ว ดิฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ” คีระณัฐพยักหน้าเบาๆ แม้ในใจจะเต็มไปด้วยความคิดเรื่องอลินา และความตึงเครียดที่เขาเริ่มรับรู้ว่าอลินาเริ่มรู้บางอย่างเกี่ยวกับเขา ตัดมาบนรถของคีระณัฐ ขณะเดินทางกลับคฤหาสน์อนันต์วานิช คีระณัฐเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงกังวล “คุณแม่ครับ… แอลเธอน่าจะไปเห็นผมอยู่กับลลิน ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ เราจะทำยังไงครับ?” คุณหญิงภาวดีหันหน้าไปดุลูกชายทันที “ทำไมแกไม่ระวังละ ณัฐ! ถ้าเขาไม่ยอมแต่งขึ้นมา… ตะกูลเราล้มละลายเลยนะ! แกนี่มันไม่ได้เรื่องจริงๆ!” คีระณัฐก้มหน้าลง มือกำแน่นกับเบาะนั่ง ความกังวลแล่นวูบเข้ามาในใจ เขารู้แล้วว่าครั้งนี้… เรื่องมันเริ่มใหญ่เกินกว่าที่คิด ตัดมาที่คฤหาสน์กรระวิทย์ ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงกรเคาะประตูห้องพี่สาวดังขึ้นพร้อมน้ำเสียงเร่งเร้า “เจ๊แอล! แต่งตัวเสร็จยังครับ จะสี่ทุ่มแล้ว เดี๋ยวไอ้เพื่อนหน้าหล่อของผมจะออกมาโชว์ตัวก่อน ไม่ทันกันพอดี!” เสียงจากในห้องตอบกลับอย่างขุ่นๆ ปนขำ “แป๊บดิกำลังปัดแก้มอยู่” กรยกยิ้มมุมปากทันที “ผมไปรอที่ลานจอดรถนะครับเจ๊” พูดจบก็เดินลงบันไดไปอย่างอารมณ์ดี ไม่กี่นาทีต่อมา อลินาก็ปรากฏตัวที่ชั้นล่าง เธอสวมเดรสสีฟ้าอ่อน เข้ารูปแต่ไม่รัดรึงจนเกินไป ผ้าพันคอไหมสีเดียวกันพันไว้รอบลำคออย่างประณีต กลบซ่อนรอยจางๆ ที่ยังแดงช้ำจากแรงจูบของคีตะเมื่อคืน แสงไฟจากโคมระย้า สะท้อนผิวเนียนของเธอจนกรถึงกับผิวปากเบาๆ “โอ้โห เจ๊...คืนนี้ใครเห็นก็ไม่กล้ากะพริบตาแน่!” อลินายกคิ้ว ยิ้มบางๆ แต่แววตาเธอกลับแฝงความคิดบางอย่างที่ซ่อนอยู่ใต้รอยยิ้มนั้น กรหันมายิ้มกรุ้มกริ่มขณะรถแล่นไปตามถนนยามค่ำ “ลุยเลยนะเจ๊ ป่ะๆ ไปปลดล็อกกันหน่อย คืนนี้ไม่เมาไม่กลับ!” อลินาหัวเราะในลำคอเบาๆ ส่ายหน้าอย่างเอ็นดู “พูดเหมือนตัวเองจะเลี้ยงเลยนะ” “แน่นอนครับ เจ๊ออก ผมเลี้ยง!” กรตอบหน้าตาย ก่อนจะหัวเราะเมื่อเห็นพี่สาวปรายตามามองอย่างรู้ทัน ทั้งคู่หัวเราะเบาๆ ระหว่างทาง พี่น้องบ้านกรระวิทย์ขึ้นชื่อว่า “รักกันปานจะกลืน” ถึงจะมีหยอกแรงกันบ้างแต่ไม่เคยข้ามเส้น คลับหรู VKK ไม่นาน รถสปอร์ตคันหรูของกรก็เลี้ยวเข้าจอดที่หน้าคลับ VKK เสียงดนตรีเบสแน่นๆ ดังลอดออกมาจากภายในอาคารหรู แต่สิ่งที่สะดุดตาอลินากลับไม่ใช่แสงไฟหรือคนแน่นคลับ หากเป็นป้ายโปรโมตขนาดใหญ่ด้านหน้า ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง กล้ามแน่น เส้นกรามชัด ดวงตาคมราวเสือกลางคืน ใบหน้าหล่อเหลานั้นถูกไฟส่องจนเด่นที่สุดในโปสเตอร์ “คีตะ” อลินาชะงักไปครู่หนึ่ง หัวใจเต้นแรงอย่างห้ามไม่ได้ กรที่สังเกตเห็นทำหน้างงๆ “อ้าว…รู้จักเหรอเจ๊?” อลินาเม้มปากแน่น ก่อนตอบเบาๆ “ไม่หรอก…แค่หน้าเขาคุ้นๆ น่ะ” แต่ในใจเธอกลับแอบไหววูบ เพราะผู้ชายในรูปนั้น... คือคนเดียวกับที่ฝากรอยจูบไว้บนลำคอเธอเมื่อคืนนี้

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more