“อยู่แล้วค่ะ เราสองคนรักกันนานอยู่แล้วไม่ใช่แค่นานนะ รักกันตลอดไปด้วย ใช่ไหมคะที่รัก”
บี๋พูดอย่างออดอ้อน พร้อมหันไปถามซุงด้วยสายตาเต็มไปด้วยความคลั่งรัก ทั้งคู่คบกันมาราวๆสามปีแล้ว แต่ความหวานก็ยังมากเหมือนวันแรกที่เจอกัน
“จริงครับ”
ซุงตอบพร้อมรอยยิ้มหวานส่งคืนให้บี๋
“หือหมั่นไส้ชะมัด”
เมยย่นจมูกมองทั้งคู่ด้วยความหมั่นไส้ปนยิ้มขำ แต่ก็ยังไม่ทันได้สังเกตว่า มีใครบางคนกำลังเดินเข้ามาใกล้
“อืมน้ำ”
เสียงทุ้มดังขึ้นข้างๆ ก่อนที่ขวดน้ำเย็นจะถูกยื่นมาตรงหน้า ลิลินเงยหน้าขึ้นมองคนที่ยืนอยู่คือวีระ
“หื่อ ไม่เป็นไร”
ลิลินเลื่อนสายตาจากขวดน้ำขึ้นไปสบตาเขาน้ำเสียงเฉยชา
"เอาสิ"
วีระยังคงยื่นขวดน้ำตรงหน้าเธออยู่อย่างนั้น
"ไม่เป็นไรนายเก็บไว้กินเถอะ"
“ฉันซื้อให้ รับไว้ก็ได้”
วีระยังคงยื่นให้อย่างดื้อดึง
“ฉันไม่หิว”
“งั้นรับไว้เป็นน้ำใจก็ยังดี ตามมารยาทน่ะ”
“ไม่อ่ะ ฉันไม่ใช่คนที่มีมารยาทข
