มหาวิทยาลัย
“นี่ๆมาซักทีนะยัยลิลิน แกรู้มั้ยว่าเมื่อคืนนี้ฉันตามหาแกทั่วบาร์เลยนะ”
เมยเอ่ยเสียงดังกึ่งโมโหกึ่งเป็นห่วง เธอจ้องใบหน้าเพื่อนที่เพิ่งเดินมาถึงยังไม่ทันได้นั่ง
“อะไรของแก ฉันก็ทำงานที่บาร์นี่”
ลิลินตอบเสียงแผ่ว พร้อมยืนนิ่งก้มหน้าหลบสายตาเพื่อน
“ฉันรู้แล้วว่าแกทำงานที่บาร์ แต่ทำไมฉันไม่เห็นแกหลังจากที่คุณคารุให้ขึ้นไปดูแลห้องรับรอง”
เมยจ้องลิลินนิ่ง เธอโทรหาเพื่อนตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แต่ลิลินไม่รับสายและตอนเลิกงานก็หายไปเลย เธอเดินตามหาพร้อมถามเพื่อนๆที่ทำงานด้วยกัน ก็ไม่มีใครเห็นเลยสักคน
“ก็พี่คารุให้ฉันไปดูแลแขกที่ห้องรับรอง ฉันก็อยู่ที่นั่นไง”
ลิลินพูดเสียงแผ่วเบา
"แกดูแลจนไม่ได้ดูเวลาเลิกงานเลยหรือไง"
“แกสองคนจะห่างกันไม่ได้เลยหรือไงฮะ”
บี๋เอ่ยแทรกขึ้นมามองเพื่อนทั้งสองอย่างไม่เข้าใจ เธอเป็นคนเดียวในกลุ่มที่ที่บ้านค่อนข้างรวย เธอจึงไม่ต้องดิ้นรนหาเงินเหมือนกับลิลิ
