บ้านคุณหญิงพิสุดา
“ทำไมคุณวายุถึงรอดไปได้ มึงสองคนพูดมาไอ้ทินไอ้หัน!”
เกรียงศักดิ์ตะคอกเสียงดังจนห้องทั้งห้องสะเทือน เขาโมโหจัดที่แผนการทุกอย่างพังไม่เป็นท่า ทั้งที่ควรจะปิดเกมวายุได้ตั้งแต่เมื่อคืน
“ใช่ทำไมถึงพลาดกันได้!”
คุณหญิงพิสุดาเสริม น้ำเสียงเกรี้ยวกราดไม่แพ้กัน
“รู้ตัวหรือเปล่าว่าถ้าคุณวายุจับได้ ครอบครัวเราจะไม่มีที่ยืนไม่ใช่แค่พวกแก แต่พวกเราทุกคนอาจไม่มีชีวิตรอดบนโลกนี้ด้วยซ้ำ แต่ถ้าแผนสำเร็จทุกอย่างก็จบ เพราะคุณวายุจะไม่มีที่ยืนในสังคมมาเฟียอีกเลย แต่พวกแกมันหน้าโง่ทำพลาดจนได้"
ลูกน้องทั้งสองคุกเข่าลงกับพื้นอย่างหวาดหวั่น เสียงสั่นระริกเมื่อพยายามอธิบาย
“ค คือว่า ตอนพวกผมกำลังจะพาคุณวายุไปห้องคุณหนูอ๊ะอาย คุณหนูลิลินเข้ามาขัดครับ เธอเห็นว่าคุณวายุดูผิดปกติ เลยเข้ามาแย่งตัวไป แล้วก็พาขึ้นไปชั้นสามทันที พวกผมไม่กล้าขัดคำสั่งของคุณหนูลิลินครับท่าน”
“ลิลิน”
เกรียงศักดิ์ท
