ผิงถิงก้าวเดินเข้ามาในบ้านสกุลจาง วันนี้เป็นวันเกิดของฟูเหรินเจ้าเมืองอู่เซียว ผิงถิงเองเป็นธิดาท่านอำมาตย์แห่งแคว้นอวี้ จึงมีผู้คนเข้ามาทักทาย ฟูเหรินเจ้าเมืองอู่เซียวจึงก้าวเข้ามาพูดคุยกับผิงถิง
“ผิงถิงไม่ได้เจอกันตั้งนาน สบายดีไหม”
“ดีอยู่” ผิงถิงเอ่ยคำ ทว่าฟูเหรินอีกคนเดินเข้ามาเอ่ยคำ
“แหม่ ลูกใต้เท้ากงซุน วางท่าผู้ดี ทั้งที่แม่ของเจ้าเป็นเพียงหญิงคณิกา”
เมื่อนางพูดเช่นนี้ ผิงถิงกำหมัดแน่น นางเป็นถึงลูกสาวอำมาตย์ ต้องรักษากิริยาไม่ให้ใครดูถูกฟู่จวินได้ว่า นางพูดแค่นี้ต้องวิวาทด้วยหรือ
“เสี่ยวเซียน ทำไมเจ้าไม่ไว้หน้าท่านอำมาตย์ และข้าด้วยถึงอย่างไรผิงถิงก็คือแขกของข้า” ฟูเหรินเจ้าของจวนว่าแทนนาง
“ทำไมฟูเหรินถึงพูดเช่นนี้” เยี่ยลี่เอ่ยด้วยความโมโห แล้วจะก้าวเท้าไปสั่งสองนาง แต่ผิงถึงกลับจับมือนางไว้
“เป็นเพียงบ่าวรักใช้ ยังกล้าถึงเพียงนี้” เสี่ยวเซียงเอ่ยด้วยน้ำเสียงหยิ่งทนงตน
“พ
