ต้าหวางลืมพระเนตรขึ้นช้าๆ ทรงทอดพระเนตรเห็นว่าหวางโฮ่วไม่ได้อยู่บนพระแท่นพระองค์กลับร้อนพระทัยยิ่งนัก ทรงรีบลุกขึ้นไปเปิดพระวิสูตร ทรงเห็นเหล่าข้าหลวงนั่งคุกเข่ารอรับสั่งจากพระองค์ พระองค์จึงตรัสถาม
“หวางโฮ่วไปไหน” ต้าหวางพระราชดำรัสถามเช่นนี้ เหล่าข้าหลวงต่างมองหน้ากันแล้วทูลตอบ
“หวางโฮ่วไม่ได้อยู่ร่วมบรรทมกับพระองค์หรือเพคะ”
ข้าหลวงกล่าวเช่นนี้ ต้าหวางมีพระราชดำริได้ว่า ได้ต่อว่าหวางโฮ่ว ทั้งที่ไม่เคยทรงต่อว่าพระนางเช่นนี้มาก่อน พระองค์ดำริว่าพระนางคงอยู่ที่ใดที่หนึ่งในวังหลวง พระองค์ทรงรับสั่งทันที
“ให้ทุกคนหาหวงโฮ่วให้เจอ ถ้าไม่เจอไม่ต้องมาให้ข้าเห็นหน้า” ต้าหวางพระราชดำรัสดังลั่น พระองค์ทรงย่างพระบาทออกจากพระตำหนักด้วยความร้อนรน จื่อลั่วเดินมาหาพระองค์แล้วทูลถาม
“ต้าหวางมีสิ่งใดหรือพระเจ้าค่ะ ทำไมพระองค์ถึงมีสีพระพักตร์เช่นนี้”
“ผิงถิงหายไป” ต้าหวางตรัสเช่นนี้ จื่อลั่วทูลถามต่อ
