หลายวันต่อมา ผิงถิงมายังโรงทานเพื่อมาดูความเรียบร้อย คนในโรงทานต่างก็ดีใจที่เห็นคุณหนูสกุลกงซุน ผิงถิงให้คนงานตั้งเตากวนโจ๊กหมู
“คุณหนู ใจบุญจริงๆ มาแจกข้าวให้พวกเรากินทุกวัน” หญิงผู้หนึ่งเอ่ยขึ้น ขณะรับข้าว
“จริงด้วย มีที่นี่แหละที่ทำโรงทาน และสอนหนังสือให้กับลูกของพวกเรา”
“ทุกคนกินอิ่มนอนหลับ ไม่ทุกข์ร้อน พวกข้าถึงว่าได้บุญมหาศาล” ผิงถิงเผยยิ้ม เยี่ยลี่จึงพลอยยิ้มตามไปด้วย”
ผิงถิงตักอาหารให้พวกเขา และพูดคุยสนทนากันไป ผิงถิงเองนางชอบมาที่โรงทานเป็นประจำเมื่อว่างเว้นจากงานที่บ้านแล้ว นางจะคอยช่วยตอบข้อซักถาม หลังจากนั้นนางจะไปดูแปลงผัก และถ้าโตแล้วให้นำไปขายให้กับหอโรงน้ำชาในเมืองถือว่ารายได้ดีทีเดียว
ผิงถิงนั่งรถม้าเพื่อกลับมายังจวนในยามเย็น นางเปิดม่านมองภายนอก เห็นผู้คนพลุกพล่าน ถนนโคมไฟสายนี้ สัตว์มงคลที่วาดอยู่บนโคมที่วาดได้อย่างงดงาม อีกทั้งมีของขายจำนวนมาก อาทิเช่นตุ๊กตาแป้งหมี
