หวางเฟยทรงลงจากรถม้าเสด็จเข้าตำหนัก ทรงทอดพระเนตรเห็นหวางเฟยเสด็จเข้ามาในตำหนัก หวางเย่ทรงเสด็จเข้าไปหาหวางเฟย แล้วจึงทรงไต่ถาม
“ผิงถิงนางเป็นอย่างไรบ้าง” หวางเย่ทรงประคองพระนางนั่งลงบนตั่ง พระนางจึงตรัส
“ผิงถิงดีขึ้นมาก ก่อนที่ข้าออกมานางพึ่งจะหลับไป”
“เจ้าไม่อยู่ต่ออีกสักวัน” หวางเย่ทรงตรัส แล้วเอาถ้วยชาจากจางลี่ส่งให้พระนาง
“ข้างานต้องทำ”
“มีอะไรสำคัญกว่านางอีกหรือ เห็นเจ้าสองคนรักใคร่เช่นนี้” หวางเย่ทรงตรัส หวางเฟยทรงเสวยพระสุธารสชาหนึ่งคำแล้วทรงตรัส
“พรุ่งนี้จะชวนเหล่าฟูเหรินของขุนนางมาชมดอกท้อในสวน ข้ายังไม่เคยพบปะพวกนางเพียงครั้ง ท่านจะอยู่ด้วยหรือไม่”
“พรุ่งนี้ข้าต้องเข้าท้องพระโรง ช่วงนี้ชายแดนไม่ค่อยสู้ดีนัก”
วันนี้ซืออินหวางเฟยทางเปิดตำหนักให้เซี่ยวเซียงเข้าตำหนักส่วนพระองค์ เสี่ยวเซียนมองซ้ายมองขวาดูความงดงามทางเข้าของตำหนักจัดเป็นอุทยานต้นเหมยบานสะพรั่งและส่งกลิ่นหอม เ
