•บ่อนตะแคง
เวลาใกล้จะเที่ยงคืนแต่เปียต้องรีบแต่งตัวออกมาโดยไม่ให้อรรู้ เธอนั่งแท็กซี่มาจนถึงตึกเก่าที่ผนังลอกจนปูนเครอะออก
ตึก ตึก ตึก
"เดี๋ยวน้องสาวที่นี่ไม่สนามเด็กเล่นนะไม่ทราบว่าคนสวยมาหาใคร" ชายฉกรรจ์ที่ยืนเฝ้าบันไดใต้ตึกขวางเปียไว้
"มาหาพี่แทนค่ะ"
"ใช่ไอ้แทนคนสูงๆ หน้าตาคมเข้มมีรอยแผลที่คิ้วหรือเปล่า"
"ชะ ใช่แล้วบอกเขาว่าชีเปียมาหา"
ทั้งสองคนยืนซุบซิบกันสักครู่ ก่อนที่ชายอีกคนจะพยักหน้าเป็นสัญญาณให้เปียเดินตามขึ้นไปชั้นบน
"เดินตรงไปที่มุมตึกเพื่อขึ้นไปชั้นสองเลี้ยวซ้ายพวกมันอยู่แถวนั้น"
"ขอบคุณค่ะ"
"แต่ปกติคนดีๆ ไม่ขึ้นไปหรอกนะพวกนั้นอันธพาลใหญ่เข้าแล้วออกยาก"
"....."
คำพูดเชิงตักเตือนทำเปียขนลุกเเต่เธอจำใจต้องไปพบเจอใครบางคนจึงรีบเดินตรงดิ่งขึ้นไปบนชั้นสองทันที
แกร๊ก
"อ้าว น้องชีเปียมาตรงเวลาดีจริง" เสียงเอ่ยทักเดินเข้ามาหา
"พี่แทน...นี่พี่"
"ทำไมตกใจเหรอที่กูได้ออก
