เต็มใจ

1399 Words

ผมสั่งก๋วยเตี๋ยวชามใหม่ ทั้งๆที่ตัวเองไม่ค่อยหิวสักเท่าไหร่ แต่เพราะแชทกลุ่ม ที่หนึ่งในกลุ่มเพื่อนได้ทิ้งข้อความเอาไว้ คือเหตุผลที่ผมจำเป็นต้องยื้อเวลาเอาไว้ 'หิวเหล้าว่ะ รวมตัวกันป่ะ กูเลี้ยงเอง' อ้อม คือเพื่อนผู้หญิงที่ผมไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่ แต่ผมรู้ว่าเพื่อนคนนี้เป็นคนจริงใจ เธอส่งข้อความทิ้งเอาไว้ ก่อนที่ผู้หญิงข้างกายของผม จะสานต่อข้อความเป็นคนถัดไป 'ที่ไหน... ' จีจ้า ไม่ใช่ผู้หญิงขี้เมา แต่เธอชอบเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในวงเหล้า เธอก็เลยต้องเมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แล้วผมจะยอมให้เธอไปเมา ทั้งๆที่ข้างกายเธอไม่มีผมได้ยังไง ผมไม่ไว้ใจใคร! จีจ้า : กูให้อ้อมมารับ มึงก็เอารถกูกลับ โอเคไหม! ผมรีบปลายตาไปมองคนข้างกาย พร้อมกับชักสีหน้าใส่ จำเป็นไหม ที่เธอต้องดิ้นรนจะไปถึงขนาดนั้น! จีจ้า : อย่ามาทำหน้าไม่พอใจ กูจะไปของกูเอง ไม่ลำบากมึงเลยนะ! สีหน้าเธอบ่งบอกว่าไม่ชอบใจ แต่ถึงยังไงผมก็ไม่ยอมให้เธอไปอยู่ดี! จีจ้า : ไอ้ตอง มึงจะมานิ่งใส่กูแบบนี้ไม่ได้! ผมไม่สนใจ และก้มหน้าก้มตายัดก๋วยเตี๋ยวลงท้องต่อไป ได้แต่ภาวนา ว่าขอให้เธอล้มเลิกความตั้งใจ ไม่ต้องไปในที่ๆคนมองเธอ และเป็นที่ๆเธออาจจะไปมองใคร ขอให้เธอยอมรอผม และยอมให้ผมไปส่งที่ห้องง่ายๆ แต่ผมก็ได้รู้ในวินาทีต่อมา ว่ายัยบ้านี่มันดื้อเกินไป เธอมันดื้อมาแต่ไหนแต่ไร และตอนนี้ ผมก็ห้ามเธอเอาไว้ไม่ได้! ผม : เอ็ม... ผมรีบวางเงินเอาไว้ เมื่อเจ้าของชื่อได้หันมาหา จากนั้นผมก็รีบเร่งขา เพื่อตามจีจ้าออกไป ยัยนั่นไม่ได้หนีไปไหน เธอไปยืนโชว์หุ่นอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากรถเท่าไหร่ และสีหน้าก็ไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไร เหมือนรู้อยู่แก่ใจ ว่าถึงยังไงผมก็ต้องรีบตามมา เธอยิ้มแป้นเมื่อผมเดินเข้าไปหา ส่วนผมหัวเสียเป็นบ้า! เพื่อนทุกคนมากันพร้อมหน้า คงจะมีแค่ผมนั่นล่ะ ที่ไม่อยากมา! หัวข้อสนทนาของพวกผู้หญิงกับผู้ชายกลุ่มผมในวันนี้ ดูไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่ ไอ้บอยคอยกระซิบผมอยู่ใกล้ๆ ว่าผู้หญิงจากกลุ่มไหน ที่หน้าตาพอใช้ได้ แล้วส่วนพวกผู้หญิงในกลุ่ม ก็ไม่ได้ต่างกัน เพราะพวกมันช่างตาดี จ้องมองไปแค่ที่ร่างของผู้ชาย ตามด้วยเสียงเอ่ยชมที่ไม่ขาดสาย ผม : บ่อยไป! ผมปาทิชชู่ที่ถูกม้วนเป็นก้อนๆ ก่อนจะปาลงไปที่หัวของจีจ้า จนมันถลึงตาใส่ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ท้าทาย ยกแก้วเหล้าเข้าปากต่อไปหน้าตาเฉย ผม : คิดว่าตัวเองคอแข็งนักรึไง! ผมรีบว่าเข้าให้... อ้อม : แล้วมึงจะบ่นให้มันทำไม มันเมา มึงก็หิ้วเอามันกลับไป! บอย : แต่ถ้ามึงไม่ไป กูไปส่งให้ก็ได้นะ! ไอ้บอยมันมองหน้าผม พร้อมกับกระตุกรอยยิ้มบางๆ 'เสนอหน้า' ผมด่าไอ้เพื่อนตัวดีผ่านทางสายตา ก่อนจะหันกลับมาที่ร่าง ของคนๆเดียวที่อยู่ในสายตา วันนี้เธอดื่มเก่งจนดูแปลกไป และแอบเหม่อลอยแบบไม่ค่อยรู้ตัวสักเท่าไหร่ จีจ้ากำลังคิดอะไร! แตงโม : มึงเหม่ออะไรจ้า และแล้วก็มีคนตาดี เห็นในแบบที่ผมเห็น จีจ้า : เหม่อบ้าอะไร กูแอบมองคนนั้นต่างหากล่ะ หล่อเป็นบ้า สายตาของผม รีบมองไปที่ร่างของคนที่มันกล่าวหา... ตกลงยัยบ้านี่เป็นคนยังไง วันก่อนเห็นน้ำตาไหล เมื่อจับได้ว่าคนรักที่คบหาแอบนอกใจ แต่วันนี้สายตาของเธอกลับมองใครต่อใคร ถึงจะพอใจ ที่การกระทำของเธอ บ่งบอกว่าไม่แยแสคนรักเก่าสักเท่าไหร่... แต่ก็ยังไม่ชอบใจ ที่เธอยังมองใคร ที่ไม่ใช่ผม! บอย : กูว่ามึงอัดบุหรี่บ่อยไปนะ เหล้าก็ไม่แตะ เป็นไรวะ! ไอ้บอยตามผมออกมา พร้อมกับตั้งคำถาม แต่ผมไม่ได้ตอบอะไร นอกจากอัดบุหรี่เข้าปอดต่อไป ผมออกมาสูบบุหรี่ไม่ไกลจากโต๊ะเท่าไหร่ แต่ถึงอย่างนั้น สายตาของผมก็ไม่ได้ละจากคนๆนั้นไปไหน และบ่อยครั้ง ที่ผมเหลือบหันไปมอง คนที่จีจ้ากำลังให้ความสนใจ บอย : มึงหึงจีจ้าหรอวะ! ผมไม่ได้ตกใจหรือว่าแปลกใจ ว่าไอ้บอยมันกำลังจับผิดอะไรผมอยู่ไหม ผมไม่ชอบโกหกเท่าไหร่! ผม : ทีหลังมึงก็ห่างๆมันไว้ กูไม่ชอบ! ผมจริงจังกับคำพูดของผมทุกคำ แต่ไอ้บอยมันกลับหลุดขำออกมาซะอย่างนั้น บอย : รู้น่า เล่นหรอวะ ทำไมไม่เข้าชนซะเลยล่ะ! ผม : ปกติกูก็ไม่เคยเล่นกับใครนะ! ผมรีบดับบุหรี่อย่างเร็วไว เมื่อเห็นว่าผู้ชายที่จีจ้าให้ความสนใจ มันกำลังแสดงออกว่าสนใจจีจ้าเหมือนกัน มันยิ้มให้ ซึ่งตัวเธอเองก็ไม่รู้จักหวงรอยยิ้มสักเท่าไหร่ ผมควรดับไฟตั้งแต่ต้นลม! จีจ้า : เหล้าไหม จีจ้าชูแก้วเหล้าของเธอให้ เมื่อผมเดินไปหยุดอยู่ใกล้ๆ และตั้งใจให้ตำแหน่งมันกึ่งกลางระหว่างมันกับไอ้หมอนั่นอย่างตั้งใจ ผม : ไม่อยากเมา ผมบอกออกไป ก่อนจะบอกจุดประสงค์ในทันที... ผม : เพราะกูต้องเอามึงกลับ! จีจ้า : กูบอกจะกลับตอนไหน เธอร้อนรน เหมือนคนไม่ยอมใคร... ผม : งั้นกูยกเลิกข้อตกลงเลยดีไหม! ผมจำเป็นต้องขู่ออกไป ยัยนั่นจึงรีบวางแก้วเหล้า พร้อมกับคว้ากระเป๋าในทันที เธอบอกลาเพื่อนด้วยประโยคสั้นๆง่ายๆ ก่อนจะกอดแขนผมเอาไว้ และเดินนำพาออกไปซะเอง... จีจ้า : ไม่รู้จะขู่ทำไม บอกดีๆก็ได้ เจ้าของเสียงหน้างอใส่ ผมเลยเรียบเรียงคำพูด ก่อนจะบอกให้เธอเข้าใจ... ผม : ปกติกูไม่เคยเสียเวลากับใครนะจ้า จีจ้า : อย่าเยอะได้ป่ะ แค่ให้หลอกเป็นแฟนให้นี่นะ! เธอปล่อยมือจากแขนของผมทันที พร้อมกับเร่งฝีเท้าในการเดินหนี เธอเมินใส่ เสมือนกับว่าไม่ต้องการคุยอะไร ผมเลยใช้มือของตัวเองเกี่ยวคอของเธอให้เข้ามาใกล้ๆ ผม : กูไม่ชอบหลอกใครเขาหรอกนะ แต่ถ้ากูจะหลอกเรื่องอะไร เรื่องนั้นจะต้องเป็นเรื่องที่กูเต็มใจ จีจ้า : จะบอกว่าเต็มใจเป็นแฟนหลอกๆของกูรึไง! เธอคิดไว พร้อมกับเพ่งมองหน้าผมในระยะใกล้... กลิ่นหอมจากเรือนกาย สร้างความกดดันให้ผมนั้นอยากจูบปากเก่งๆให้หายซ่า แต่ก็เกรงว่าจะทำให้เธอตกใจ ผมเลยต้องรีบปล่อยมือจากร่างของเธอทันใด และเอ่ยในสิ่งที่ตรงข้ามกับความคิดจนได้ ผม : โง่! ทันทีที่ผมพูดไป ยัยนั่นก็ใช้มือตบปากผมทันที จีจ้า : ด่ากูทำไม มึงกลับเองเลยไป เธอปากดีใส่ พร้อมกับยื่นหน้ามาท้าทาย... ผม : มีปัญญากลับเองรึไง จีจ้า : คนอยากไปส่งกูเยอะแยะไป ที่กูเลือกมึงเป็นตัวหลอก เพราะกูแค่ไว้ใจหรอก เธอเชิดหน้ามั่นใจใส่ มั่นใจจนผมอดหมั่นไส้ไม่ได้! ผม : กูเต็มใจหลอกให้ก็แล้วไป กูขี้เกียจหลอกเมื่อไหร่ เดี๋ยวมึงได้รู้สึก! ผู้หญิงบ้าอะไร ใช้คำพูดแต่ละคำได้ทิ่มแทงฉิบหาย ถ้าไม่ติดที่ว่ารักจริง ป่านนี้ผมเฉดหัวทิ้งไปนานละ ผมโม้คนเดียวในใจ แต่สุดท้าย ผมก็ต้องหิ้วยัยเพื่อนรักคนนี้ไปส่งที่ห้องอยู่ดี... #คอมเม้นท์เนมหน่อย พลีสสสส

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more