EP.5 ค็อกเทลสูตรพิเศษ 18+
1181 Words
หลังจากวันนั้น
เยลลี่ก็ยังคงวนเวียนมาหาไทเกอร์ เธอสั่งค็อกเทลแก้วเล็กนั่งดื่มมองเขาทำงานด้วยแววตาปลื้ม ตอนนี้ทั้งคู่รู้จักกันในระดับหนึ่งเนื่องจากเยลลี่พยายามยัดเยียดตัวเองเข้าไปในชีวิตอีกฝ่าย
"วันนี้พี่ทำเหล้าไฟไหมคะ" ฉันถามอย่างตื่นเต้น
"ทำไม"
"มันสวยดีแถมรสชาติก็อร่อยอีกด้วย"
"ดื่มเยอะแล้วมาช็อกตายกลางร้านฉันไม่รับผิดชอบด้วยนะ"
"แช่งหนูทำไม ฮ่าๆ"
เสียงหัวเราะที่ไม่กักเก็บความรู้สึก ทำให้ใบหน้าสวยใสสะกดใจของใครต่อใคร พวกผู้ชายรอบข้างก็คอยจดจ้องเธอตลอดทุกค่ำคืน
"เกาะอกสีชมพูไม่เหมาะกับคนนมเล็กอย่างเธอเลยนะ" อดที่จะเอ่ยแซวไม่ได้ผู้หญิงอะไรไล่ก็ไม่ไปสักที
"วันนี้หนูขี้เกียจเลยไม่ได้ใส่ฟองน้ำดันอึ๋มมามันก็เลยแฟ่บแบบนี้แหละพี่"
"ถ้าไปศัลยกรรมหมอคงจะหนักใจน่าดู"
"เลิกบูลลี่นมหนูได้แล้วค่ะ!!"
"ช่วยไม่ได้มานั่งตรงหน้าให้มองทำไม"
ชายตัวสูงตอบกลับก่อนที่จะหยิบเหล้าราคาแพงมาเทใส่แก้ว แล้วกระดกดื่มเพื่อสร้างพลังกายพลังใจในการทำงาน ช่วงนี้เพื่อนสนิทอย่างเเจ็คไปต่างประเทศจึงไม่ได้แวะมาหา ปล่อยให้เขารับมือกับเด็กบ้าคนนี้ลำพัง
"พี่ไทเกอร์คะ แนนนี่อยากชิมค็อกเทลพิเศษ" สาวเสิร์ฟพนักงานทำเสียงหวานตาเยิ้ม
"เมามาอีกล่ะสิ"
"ก็พี่ไม่ยอมมาหาตั้งหลายเดือนแล้ว แนนนี่อยากกินค็อกเทลสุดพิเศษบ้างคิดถึงอะ"
"โทษทีนะวันนี้พี่มีนัดแล้ว"
ใบหน้ามุ่ยฟัดเหวี่ยงออกไป คำว่าค็อกเทลสูตรพิเศษพร้อมกับเน้นเสียงยั่วยวนทำให้ยิ่งน่าสงสัย ถึงแม้เยลลี่จะเรียนไม่ค่อยฉลาดเท่าไหร่แต่เรื่องรอบตัวมักหัวไว
"ค็อกเทลสูตรพิเศษหมายถึงเหล้าที่พี่ชงหรือหมายถึงเรื่องอื่นกันแน่คะ" คำตอบที่ลุ้นทำให้ฉันใจเต้นหนัก "คงไม่ใช่เป็นรหัสลับชวนกันไปทำอย่างว่า..."
"ถ้าใช่แล้วเธอจะทำไม"
"จริงเหรอคะ! พี่เรียกการมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกันว่าค็อกเทลสูตรพิเศษ"
ฮึกกก
"จริงปะ" หัวใจของฉันเต้นถี่ ถึงแม้ว่าไม่มีสิทธิ์จะโกรธเคืองเขาก็ตามแต่สายตาที่มองกันปิ๊งปั๊งทำให้โมโหชะมัด
"เด็กอย่างเธอไม่ต้องรู้อะไรมากหรอก"
"อร่อยไม่จริงหรือเปล่า"
"อะไร..."
"ค็อกเทลสูตรพิเศษของพี่ไง ชิ! คงไม่ได้อร่อยขนาดนั้น"
"เหอะ ถ้าไม่อร่อยจริงผู้หญิงจะต่อคิวอยากกินค็อกเทลสูตรพิเศษของฉันทำไม? หนึ่งในนั้นก็มีเธอด้วยไม่ใช่หรือไง"
ทำเป็นกวนประสาทเชิดหน้าทั้งที่ประกาศกร้าวว่าจะจีบ ผมหงุดหงิดอีกครั้งกับท่าทางเอาแต่ใจ
"หนูไม่อยากกินค็อกเทลสุดพิเศษของพี่หรอก" ฉันตอบปัดเพราะไม่ชอบใจ
"แน่ใจ?"
"ใช่ค่ะ เพราะถ้าหนูได้หัวใจของพี่มาสูตรพิเศษก็ไม่จำเป็นอีกต่อไป เพราะจะไม่มีใครได้กินสูตรพิเศษของพี่อีก"
"อย่ามั่นใจอะไรผิดๆ คิดว่าแค่เธอหน้าตาดี มีเงิน หุ่นเพรียวบางแล้วจะมัดใจผู้ชายอย่างฉันได้หรือไง ฝันไปเถอะ!!"
ผมตอบทิ้งท้ายก่อนที่จะไปทำหน้าที่ต่อโดยที่โชว์เขย่าค็อกเทลตามออเดอร์
เวลาล่วงเลยจนถึงห้าทุ่ม เสียงเพลงดังกึกก้อง ผู้คนเมามายหลายคนลุกขึ้นเต้นโยกย้ายตามภาษาคนมึนเมา
ครู่เดียว สาวสวยคนหนึ่งก็วางกระเป๋าบนเคาน์เตอร์หน้าบาร์ ผมหล่อนสีน้ำตาลประบ่ามีหน้าม้าบางสวยแบบไร้ที่ติ อกตึงกระชับใส่เดรสยาวผ่าจนถึงเอว ทุกสายตาต่างจับจ้องเหมือนโลกนี้ถูกหยุดเวลา
"สวยสัด"
"แม่งอย่างแจ่ม"
"ใครวะ"
"เนียนกริบ"
น้ำเสียงแซวรอบข้างทำให้เยลลี่หันซ้ายขวา ตอนนี้ไทเกอร์ที่เข้าไปยังหลังร้านเดินกลับออกมา เขาถือเหล้าที่ไม่มีขายเทลงแก้วใสแล้วยื่นให้ผู้หญิงที่มาใหม่
"ค็อกเทลนอกรสชาติแรงหน่อยนะ แต่เธอชอบรสจัดใช่ไหม เอมมี่"
"ไทเกอร์รู้ใจตลอด มาครั้งนี้ก็คงไม่เสียเที่ยว"
"เธอก็รู้ว่าฉันชอบชงค็อกเทลมากแค่ไหนโดยเฉพาะสูตรพิเศษ"
อึก!
ขวับ!
ชายหนุ่มส่งสายตาให้สาวสวยพูดจาเหมือนคุ้นเคยกันอย่างดี แต่เสียงกลืนน้ำลายลงคอทำให้พวกเขาต้องเหลียวมองปรากฏว่า..เยลลี่กระดกเหล้าที่ไทเกอร์เพิ่งชง
"ยัยบ้า! เธอเอาไปดื่มได้ไง" ผมตกใจจนต้องตวาดเสียงดัง "นั่นของเอมมี่นะ"
"ไม่เป็นไรค่ะเอมมี่รับแก้วใหม่ก็ได้"
"อืม รอแป๊บ"
"นานแค่ไหนก็รอค่ะ"
มือเรียวยกขึ้นมารูปแผงอกแกร่ง เป็นครั้งแรกที่เยลลี่เห็นว่ามีผู้หญิงถึงเนื้อถึงตัวไทเกอร์ขนาดนี้ เขาหยิบแก้วใบใหม่เทค็อกเทลที่ผสมยื่นให้เอมมี่
อึก!
ขวับ!
"อ๊าาาา อาหย่อย"
ครั้งนี้ทำให้เขายิ่งโมโหเมื่อค็อกเทลแก้วที่สองก็ถูกเยลลี่คว้าแล้วกระดกดื่มอย่างไว
"เสียมารยาท! ถ้าเธอทำตัวแบบนี้ฉันจะไม่คุยด้วยแล้วนะ" ความอดทนของผมสิ้นสุดลง ขมวดคิ้วเข้มพร้อมขู่ออกไป "ถ้าอยากจะมาเที่ยวก็ทำตัวให้สมกับเป็นลูกค้า เธอกับฉันเราไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันอย่าล้ำเส้นให้มาก"
คำพูดฟังเน้นชัดและแววตาจริงจังน่ากลัว สาวน้อยน้ำตาคลอเธอคว้ากระเป๋ารีบเดินออกไปแต่พอไปถึงหน้าร้าน
หมับ!
"ปล่อยหนูนะคะ ฮึก พี่สนใจผู้หญิงคนสวยของพี่เถอะ ท่าทางเขาจะสำคัญมาก ได้กินค็อกเทลสุดพิเศษแถมพี่ยังด่าหนูจริงจังด้วย" หัวใจของฉันมันระทมที่ได้เห็นว่าผู้หญิงคนนั้นสำคัญแค่ไหน
"เธอนี่มันโง่จริงๆ"
"ใช่หนูโง่ ฮึกกก เพราะถ้าหนูฉลาดก็คงไม่มาตามตื้อพี่ที่คอยเอาแต่ผลักไสไล่ส่ง"
ฮึกก!
"เชอะ ปะ ปล่อยหนูนะคะ พี่บอกเองว่าเราไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกัน แล้วพี่จะตามมาง้อหนูทำไม!!" ฉันสะบัดข้อแขนเล็กจนหลุดพ้นจากพันธนาการ ก่อนที่จะเดินหน้าแต่เขาก็ยังฉุดรั้งเอาไว้อีกครั้ง
"ใครตามมาง้อเธอ..."
"ก็พี่ไง! อย่ามาแตะต้องตัวหนูนะ"
"นอกจากจะโง่แล้วยังเป็นหัวขโมยอีก แหกตาดูด้วยว่ากระเป๋าที่เธอเอามามันของเอมมี่มันใช่ของเธอที่ไหน!!"
"_____"
นึกว่าจะเป็นเหมือนซีรีส์ภาพยนตร์โรแมนติก สุดท้ายก็จบลงแบบดราม่าซะงั้น ไทเกอร์คว้ากระเป๋าของผู้หญิงคนนั้นกลับ แล้วเอากระเป๋าของเยลลี่ยัดใส่คืนกลับแทน
"คอยดูเถอะ เป็นแฟนกันเมื่อไหร่จะใช้ซักผ้าให้มือลอกมือเปื่อยเลยคนบ้า คนไร้หัวใจ" โอ๊ยยย!! ฉันเจ็บไปทั้งหัวใจและอายมากด้วย
- Writer
