ตอนที่ 4 มันดีที่สุด
1822 Words
ตอนที่ 4 มันดีที่สุด
คนเอาแต่ใจไม่ยอมฟังเหตุผลโน้มตัวลงต่ำ มือหนาลงน้ำหนักบีบขยำร่างกายของผมอย่างไม่คิดปรานี นี่เป็นวิถีของคนที่มีอำนาจอยู่เหนือกว่าผู้อื่น ผมเห็นมานักต่อนัก แม้แต่ครอบครัวของผม หรือแก๊งมาซัคก็ไม่ได้ดีไปกว่าพวกเมมเบย์ ยกตัวอย่างเช่นผม ที่เกิดมาจากการที่แม่ถูกใช้เป็นเครื่องระบายความใคร่ของพ่อ ซึ่งเป็นหัวหน้าสาขา ส่วนลูก้าก็เกิดมาในสถานะไม่ต่างกัน
ข้อดีของการเป็นเครื่องบรรณาการบนเตียง คือเราจะปลอดภัยจากการถูกข่มเหงรังแก ของเหล่าบรรดาลูกสมุน บอดี้การ์ด ในอาณาจักรนั้นๆ แต่ข้อเสียของมันคือเราไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เราจะถูกเขี่ยทิ้ง
“คุณคาลวิน ผมเจ็บครับ” ผมเบี่ยงหัวไหล่หลบ เมื่อรู้สึกถึงน้ำหนักมือของคนที่ขยำขยี้กรงเล็บแข็งลงมา
“อย่าทำให้ฉันหงุดหงิดได้มั้ย”
“คุณก็อย่าทำเจ็บนักสิ....” ผมกระถดตัวหลบ รวบรวมความกล้าใช้ฝ่ามือ ออกแรงผลักใบหน้าหล่อคมคายนั้นให้ขยับถอยห่างออกไป
“ถ้าฉันไม่ทำ นายจะทำเหรอ”
“เอ่อ....”
ถ้านี่คือหนทางเดียว ที่จะช่วยให้ผมกับน้องมีชีวิตรอด โดยไม่ต้องออกไประหกระเหินเดินข้างถนน วิ่งราวขโมยของชาวบ้าน ร้านค้า กินน้ำประปา หรืออาศัยนอนตามท่อระบายน้ำ การยอมเป็นของเล่นมาเฟียก็ไม่ใช่เรื่องแย่ ยิ่งหากมาเฟียแสนเย็นชาคนนั้นคือคาลวิน เมมเบย์
“ผม...ทำได้อยู่แล้ว” ผมใช้ข้อศอกยันตัวเองขึ้นมาจนหน้าท้องของเราสัมผัสกัน
“แน่ใจนะ”
“ครับ...ไม่น่ายากนี่”
“ได้ ถ้าอย่างนั้นมาดูสิ ว่านายจะทำให้ฉันหายหงุดหงิด อารมณ์เสียได้ยังไง”
คุณคาลวินขยับเหยียดตัวลุกขึ้นไปยืนตรง จากนั้นนั่งลงไปบนเก้าอี้นวมตัวใหญ่ ผมรื้อความจำในสมอง ย้อนกลับไปคิดถึงคลิปวิดีโอหนังโป๊ที่เคยดู ประเภทฉากในห้องทำงาน หรือว่าออฟฟิศ ธีมเรื่องท่านประธานแล้วเลือกเอาคลิปที่ชอบที่มันผุดขึ้นมาในหัว
“เอาสิ เริ่มสักที”
“ใจเย็นสิครับ”
ผมเดินไปนั่งคุกเข่า อยู่ตรงกลางหว่างขาขาว ท่อนเนื้อขนาดยาวดูเหมือนเส้นเอ็นของมันกำลังบีบรัดตัว เพราะเมื่อครู่มันยังคงอ่อนนิ่มห้อยติดอยู่กับซอกขา หากทว่าเวลานี้ มันพุ่งชี้ตั้งลำพองใหญ่ จนผมแอบหวั่นใจไม่ได้ว่า ผมจะทำอย่างคลิปโป๊นั่นได้หรือเปล่า
“ตกใจอะไรเหรอ” มือใหญ่คว้าดุ้นเนื้อนั้นมาสะบัด ใช้มันตบลงมาข้างแก้ม เมื่อครู่ผมว่าพ่อมาเฟียขี้หงุดหงิดนี่มือหนักแล้ว นี่ขนาดใช้เจ้าแท่งเอ็นที่กระดูกก็ไม่มีมาตีหน้า ผมยังรู้สึกหน้าชาไปหมด
“เปล่าสักหน่อย ผมแค่กำลังคิดว่า จะกินจากหัวมาหาง หรือว่าเริ่มจากหางขึ้นไปหัว”
เสี่ยงคุก เสี่ยงตาราง เสี่ยงตาย มาแล้วหลายครั้ง นับประสาอะไรกับการอมไข่มาเฟียลูกแค่นี้ ผมลากลิ้นแลบเลียผิวเหี่ยวส่วนย่น ตรงโคนซอกขาหนีบ ลูกอัณฑะทรงกลม กลิ้งหลบเหมือนมันจะล้อเล่นกับลิ้นผม เมื่อการเลียดูเหมือนจะยากเกินไป ผมเลยต้องใช้ปากครอบอมมันไว้ไม่ให้มันดิ้นหนี แล้วดูเหมือนคุณคาลวินจะชอบให้ผมทำอย่างนี้ไม่น้อยเพราะฟังจากเสียงครวญครางดังลอยมา
“ซี้ดดด อ่า” เสียงครางอย่างพอใจ ของคนที่ทุกส่วนในร่างกายใหญ่โตไปเสียหมด ส่งสัญญาณให้รู้ว่าผมน่าจะทำให้คุณคาลวินพอใจ แสดงว่านักแสดงหนังโป๊พวกนั้น คงไม่ได้แสดงแกล้งทำสีหน้าโกหกคนดู
"ผมอมอย่างนี้ดีหรือเปล่าครับ"
“อืม ดี...ดีมาก”
ผมเปลี่ยนเป้าหมายหลักไปอมสิ่งที่ใหญ่กว่า ยาวกว่า เพราะอยากรู้ว่ารสชาติของมันจะอร่อยเหมือนในจินตนาการหรือเปล่า นี่เป็นครั้งแรกในชีวิต ที่ผมได้สัมผัสท่อนเนื้อจริงๆ ลำเนื้อขนาดยาวพองใหญ่จนคับปาก ถูกผมลากลิ้นเลียซ้ำๆ ก่อนจะปล่อยมันให้ผลุบหายเข้าไปในโพรงปาก
“เป็นไงครับ คุณชอบมั้ย หายหงุดหงิดอารมณ์เสียหรือยัง” ผมเงยหน้าขึ้นไปถามเจ้าของดุ้นเอ็นแข็ง
“ดีกว่าที่คิด แต่ยังไม่ดีที่สุด ฉันยังหงุดหงิดอยู่เลย” มือช้อนเชยคางของผม ก่อนจะล้วงนิ้วยาวๆ เข้ามาในปาก แล้วใช้มันกวาดสำรวจไปเรื่อยๆ ผมอ้าปากค้างไว้แล้วใช้ลิ้นล้อเล่นกับนิ้วแข็งของมาเฟียดูดเลียนิ้วยาวอย่างใจเย็น
"เห็นหน้านายแบบนี้...ฉันยิ่งหงุดหงิด"
“ถ้าอย่างนั้น...จุ๊บ”
ผมคว้าท้ายทอยคนที่กำลังก้มลงมายิ้มเยาะตะปบจูบ สองแขนโหนต้นคอแกร่ง แล้วถูกอีกฝ่ายอุ้มให้ขึ้นไปนั่งบนตักเปลือย ผมพยายามปล้ำจูบคนมีอำนาจ ในใจปรารถนาอยากทำให้เขาพึงพอใจที่สุด ลิ้นเรียวล้วงเกี่ยวควานสำรวจตรวจหาสิ่งต่างๆ ภายในโพรงปากอุ่น กระพุ้งแก้มนุ่มซ่อนกลิ่นละมุนของชะเอมเทศ ส่วนผสมสำคัญในวิสกี้ ลิ้นฉ่ำมีรสฝาดจากเหล้าแก้วนั้นและรสเผ็ดซ่าของบุหรี่ติดอยู่ตรงปลาย
“อื้อ” กลีบปากนุ่มขยับเคล้าคลึงบดเดี๋ยวหมุนซ้าย เดี๋ยวขยับขวา ราวกับว่าต้องการให้ผมชิมรสชาติทุกอย่างด้วยความพึงใจ
“คุณชอบหรือเปล่าครับ” ผมเม้มริมฝีปากขบติ่งหูสีขาวนิ่ม กระซิบถามคนที่ส่งเสียงครางต่ำๆ ดังมาจากลำคอ
“อืม ชอบ” ปากขยับทำมุมยกขึ้นเล็กน้อย
เมื่อเห็นท่าทีผ่อนคลายของอีกฝ่าย ผมเดาเอาเองว่าคุณคาลวินคงชื่นชอบสิ่งที่ผมทำ ใช้มือควานคว้าต่ำลงไป ดึงแกนปรับระดับพนักพิงเก้าอี้ ให้มันเอนไปข้างหลังมากกว่าเดิม ขาคร่อมเหนือตักซึ่งมีแท่งเนื้อท่อนรักตั้งชันอยู่ตรงกลาง
“เอ่อ คุณคาลวิน เจ้าเอรามันจะอยู่กับเราอย่างนี้ตลอดเหรอครับ” สายตามองชำเลืองไปทางเจ้าสิงโตขาวที่ขยับมายืนอยู่ชิดติดเก้าอี้นวม
“ไม่ต้องห่วง มันเห็นจนชินแล้ว”
“เจ้าสิงโตลามก ก็ได้อยากดูนักใช่มั้ย...งั้นก็ดูซะให้เต็มตา”
“อ๊าส์ รุซลัน” ปลายลิ้นแยงแหย่เข้าไปในรูหูเล็ก หัวไหล่หนาสั่นเกร็งกระตุกพร้อมขนอ่อนๆ ลุกชันไปทั้งตัว
“เสียวเหรอครับ” ผมถามคนที่นอนสั่นขนลุกขนชันจนเห็นได้ชัด
“ทำอีกสิ”
ผมเฝ้าเวียนแวะหยอกล้อ แกล้งคนขี้รำคาญเล่นด้วยการจับตรงนั้น จูบตรงนี้ แล้วค่อยๆ เลื่อนมือเคลื่อนต่ำลงมา บีบขยำกล้ามเนื้อส่วนอกที่มันแข็งปั๋ง มัดกล้ามใหญ่เต็มไม้เต็มมือ หน้าขาสองข้าง ทาบทับเอวส่วนล่างขยับเกร็งหนีบเข้าหากัน ก่อนใช้ช่องว่างของร่องขา บำบัดอารมณ์เสียตึงเครียด ของคนอารมณ์ร้อนให้ผ่อนคลาย ส่วนหัวหยักใหญ่ผลุบๆ โผล่ๆ แทงโด่ขึ้นมาอวดหัวหยักเยิ้มสีแดง
“ฉันอยากแล้ว เอาของนายมาเลยดีกว่า” มือหยาบช้อนลงไปใต้สะโพก สัมผัสปลายนิ้วนุ่มกดหนักๆ ทดสอบความหยุ่นตรงปากทางนุ่ม
“ไม่รู้ว่ามันมีความหมายต่อคุณมั้ย แต่นี่คือครั้งแรกของผม”
“ครั้งแรกของนาย อย่างนั้นเหรอ”
“อืม เพราะฉะนั้น...ผมจะทำให้มันเป็นวันที่น่าจดจำที่สุด”
ผมเลื่อนตัวลงไป ใช้ปากครอบท่อนเนื้อหัวบาน รั้งรูดดูดจนมันฉ่ำเหนียวเปียกลื่นไปด้วยน้ำลาย ก่อนจะย้ายตัวเองขึ้นมานั่งคร่อมแล้วค่อยๆ หย่อนสะโพกกดต่ำลงไปอย่างช้าๆ
“อื้อ...” แค่เพียงส่วนหยัก จมหายเข้าไปเพียงข้อนิ้วเดียว ทำเอาผมจุกจนขาสั่น สายตาท้าทายของคุณคาลวินนั้น ยิ่งทำให้ผมไม่อาจยอมแพ้
“ไหวหรือเปล่า ให้ช่วยมั้ย”
“คุณต่างหาก ที่ต้องเป็นฝ่ายร้องขอให้ผมช่วย”
แค่ความเจ็บ ความจุกเพียงเท่านี้ เมื่อเทียบกับทุกอย่างในชีวิต ที่ผมเผชิญมา มันช่างไม่มีค่าเอาเสียเลย ถ้าผมยอมแพ้ให้ไอ้แท่งเอ็นอันเล็กกว่าแขนลูก้าเพียงเท่านี้ ผมจะเอาปัญญาที่ไหนมาเลี้ยงและดูแลน้องให้ปลอดภัย
“ฉันนะเหรอ จะเป็นฝ่ายร้องให้นายช่วย”
“ใช่...คุณจะต้องร้องเรียกหาชื่อผม” ผมจิ้มนิ้วลงไปตรงกลางหัวนมแข็ง ก่อนจะใช้ปลายนิ้วขยี้มันแรงๆ จนเจ้าของมันสะดุ้ง
บั้นท้ายกระดกยกถอนท่อนเอ็นขึ้นมานิดหนึ่ง ก่อนจะตอกมันลงไปให้ลึกกว่าเดิม จนเมื่อเริ่มรู้สึกหายใจติดขัด เพราะร่องเนื้อบีบรัดสิ่งแปลกปลอมแรงขึ้น ผมจะดึงมันขึ้นคืนมาเพื่อพักหายใจ แล้วค่อยตอกกลับลงไปใหม่ ทำซ้ำๆ อย่างนี้อยู่สามสี่ครั้ง จนในที่สุดผมก็สามารถกินกลืนท่อนเนื้อยาวดุ้นใหญ่ จมหายเข้าไปในร่างกายจนสุดลำ
“เก่งนี่ สำหรับครั้งแรก” ฝ่ามือร้อนรั้งท้ายทอยของผมลงไปหา จากนั้นบดริมฝีปากลงมาประกบจูบดูดดื่ม
“อยากเรียกชื่อผมหรือยังครับ”
“อะไรนะ”
“ผมถามว่า...คุณพร้อมจะเรียกหารุซลันหรือยัง”
ผมใช้ความกล้า เอาชนะความกลัว ใช้ความจำเป็นเอาชนะความเจ็บปวด ใช้หน้าที่ความเป็นพี่ชาย เอาชนะความอายทั้งหมด ไม่มีประโยชน์อะไรที่ผมจะเอาแต่หวาดกลัว หรือมัวแต่อาย ผมเริ่มต้นโยกย้ายขยับร่างกายตัวเอง บรรเลงเพลงรักอันดุเด็ดเผ็ดเดือด โดยไม่เลือกว่าตัวเองจะเป็นฝ่ายรุกเร้าเอาใจก่อน ไม่สนสายตาประหลาดใจที่คุณคาลวินมีให้ผมในทุกท่วงท่าพิสดาร
“รุซลัน” ฝ่ามือใหญ่ฟาดลงมาบนบั้นท้ายเสียงดังเพียะ ท่อนขาขาวเกร็งกระตุกถ่างอ้าแยกออกไปเหมือนอยากให้ผมกดตัวเองลงไปให้ลึกขึ้นอีก
“คุณคาลวิน ผมทำดีใช่หรือเปล่า”
“ดี...ดีมาก” สะโพกยกเด้งสวนลอยขึ้นมาเหนือเบาะนิ่ม
“อารมณ์ดีขึ้นหรือยังครับ”
“ยัง ฉันอยากกระแทกนายแรงๆ”
“คืนนี้คุณจะไม่ได้กระแทกผมหรอก”
“รุซลัน นายจะทำอะไร”
“กระแทกแรงๆ ไงครับ”
ผมจำไม่ได้ว่าตัวเองผมอะไรลงไปบ้าง รู้แค่ว่าคืนนี้เป็นการเสียตัวครั้งแรกที่เหนื่อยเหลือเกิน แขนขา หน้าแข้ง สั่นจนเกือบเดินกลับห้องไม่ไหว น้ำรัก น้ำอะไรต่อมิอะไรไหลนองจนเต็มง่ามขา แยกไม่ออกว่าน้ำใครเป็นน้ำใคร กว่าผมจะทำให้คุณคาลวินหายหงุดหงิดอารมณ์เสียได้ ก็ล่วงเข้าเกือบเช้าวันใหม่
"คุณอารมณ์ดีหรือยังครับ" ผมนอนหอบอยู่ภายในอ้อมกอดร้อนระอุ
"ดีแล้ว...ดีที่สุดเลย"
- Writer
