รอยรักร้อยใจ

คนที่ผิดผีก็ต้องแต่งงานกัน...2

“ให้ตายเถอะ!! ฉันไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย” ช่อเอื้องก้มหน้าลงร้องไห้อีกครั้งด้วยความอึดอัดใจ เธอสงสารทั้งตัวเธอและว่าที่เจ้าบ่าวของเธอ ที่ต้องมาจับพลัดจับผลูแต่งงานกัน ทั้งที่ไม่ได้มีความรักให้แก่กัน

“การร้องไห้มันไม่ใช่ทางออกของทุกสิ่งหรอกนะ ชีวิตมันต้องเดินหน้าต่อ ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว เราคงต้องยอมแต่งงานกันเพื่อตัวคุณและชาวบ้านที่นี่” ชายนิรนามเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงมั่นคง เพราะเขาถือว่านี่คือการตอบแทนบุญคุณอย่างหนึ่งของคนที่ชุบชีวิตของเขาขึ้นมาอีกครั้ง

“การแต่งงานมันไม่ใช่อย่างที่คุณเข้าใจนะ มันจะทำเหมือนในละครที่คุณเคยดู แบบแต่งงานหลอกๆ ไม่ได้หรอก เราต้องเป็นผัวเมียกันจริงๆ แบบนี้คุณยังรับได้อยู่เหรอ” ช่อเอื้องกล่าวอธิบายให้ชายหนุ่มฟัง เพราะหากเธอและเขาแต่งงานกันแล้ว ทั้งคู่ต้องมีสัมพันธ์กัน ถึงจะถูกต้องตามธรรมเนียมของที่นี่ แต่ถ้าจะแต่งแค่ในนามแล้วแกล้งเป็นสามีภรรยากัน อย่างนั้นมันก็ไม่สามารถล้างอาเพศได้อยู่ดี

“ก็ดีสิ ผมชอบ” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาติดตลก แต่ทำให้ร่างบางที่ฟุบหน้าร้องไห้อยู่ที่เข่าเงยหน้าขึ้นมาทันที

“เฮ้ย...นี่แสดงว่าฉันคงไม่ต้องห่วงความรู้สึกคุณแล้วใช่มั้ย” ช่อเอื้องกล่าวออกไปด้วยใบหน้าตกใจ เธอไม่คิดว่าชายหนุ่มจะกล้าพูดกับเธอเช่นนี้

“ผมล้อเล่นน่า แค่อยากจะทำให้คุณหยุดร้องไห้ ก็เท่านั้น” ชายหนุ่มนิรนามยังคงกล่าวกับหญิงสาวด้วยร้อยยิ้ม ถึงแม้ว่าเขาจะยังไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร แต่การที่มีสาวน้อยคนนี้คอยอยู่ข้างๆ ก็ไม่ได้เลวร้ายเท่าไหร่นัก

“คุณมันหื่นแน่เลย ตายแล้วนี่ฉันทำไมซวยได้ขนาดนี้” ช่อเอื้องโวยวายขึ้นมาทันที เธอมั่นใจว่าชายหนุ่มเป็นอย่างที่เขาแสดงออกอย่างแน่นอน นี่ขนาดจำอะไรไม่ได้ยังโพล่งออกมาแบบนี้ แล้วถ้าความจำของเขากลับมา เธอจะทำยังไงดีนี่

“ผมไม่รู้สิ เพราะผมจำไม่ได้ แต่ถ้าผมหื่นจริงแล้วเกิดได้ลองบางทีความทรงจำผมอาจจะกลับมาก็ได้นะ” ชายหนุ่มนิรนามยังคงกล่าวกับหญิงสาวอย่างเจ้าเล่ห์ ตอนนี้ช่อเอื้องหันขวับมามองหน้าชายหนุ่มอีกครั้ง ดูท่าแล้วว่าเขาคงไม่ธรรมดาจริงๆ กลับตัวตอนนี้ก็คงไม่ทันแน่นอน เพราะถ้าเธอไม่ยอมแต่งงาน คนที่ต้องเดือดร้อนคือพ่ออุ๊ยคำปันนั่นเอง ซึ่งหญิงสาวก็ไม่สามารถตัดช่องน้อยแต่พอตัว แล้วกลายเป็นคนอกตัญญูเช่นนั้นได้

“ตกลงเราจะแต่งงานกัน ฉันจะยอมนอนกับคุณแค่ครั้งเดียว เพื่อทุกคนในหมู่บ้าน จากนั้นเราต่างคนต่างอยู่ เข้าใจมั้ย” หญิงสาวยื่นข้อเสนอที่แสนตลก แต่ชายหนุ่มก็ไม่อยากทำให้เธอไม่สบายใจ เขาจึงได้แต่ยิ้มไม่ยอมรับปากไป เพราะคงไม่มีผู้ชายคนไหนจะยอมนอนกับเมียตัวเองแค่ครั้งเดียวอย่างแน่นอน “ตกลงใช่มั้ย” ช่อเอื้องถามย้ำชายหนุ่มที่เอาแต่ยิ้มกริ่มกับท่าทีราวกับเด็กของหญิงสาว

“ผมไม่ตกลงสิ่งที่ผมอาจจะทำไม่ได้หรอกนะ จะค่ำแล้วกลับเข้าบ้านกันเถอะ” ชายหนุ่มนิรนามตัดบทและกล่าวชวนหญิงสาวเดินกลับไปที่บ้านพ่ออุ๊ยคำปัน

“คุณนี่มันไว้ใจไม่ได้จริงเลยนะ ฉันจะทำยังไงกับคุณดี” ช่อเองหันว่าต่อว่าชายหนุ่มที่พยายามเลี่ยงที่จะสัญญากับหญิงสาว

“มันไม่มีใครเขารับปากเรื่องแบบนี้กันหรอกนะ กลับเข้าบ้านกันเถอะ ก่อนที่เราจะถูกจับแต่งงานกันพรุ่งนี้ เพราะว่าผิดผีกันถึงขั้นได้เสียกันก่อนแต่ง” ชายหนุ่มนิรนามลุกขึ้นก่อนจะยื่นมือให้หญิงสาวจับ ช่อเอื้องอิดออดเล็กน้อยก่อนจะส่งมือเรียวเล็กให้เขาดึงตัวเธอลุกขึ้น

“คุณนี่น่าจะปากไม่ธรรมดาจริงเลยนะ” ช่อเอื้องหันไปบ่นชายหนุ่มไม่จริงจัง ก่อนที่จะเดินเคียงคู่กับเขากลับไปที่บ้านของพ่ออุ๊ยคำปัน