Chapter 5
1522 Words
Chapter 5
หลังจากอิงเดือนลงจากรถยังไม่ทันได้ก้าวขาเข้าตึกเลยด้วยซ้ำ นิติคอนโดที่เป็นผู้หญิงทาปากสีแดงฉ่ำก็เดินมาขวางอิงเดือนเอาไว้ พร้อมกับให้ รปภ. โยนกระเป๋าเดินทางของเธอออกนอกคอนโดอีกด้วย
“นี่มันอะไรกันคะพี่” อิงเดือนรีบเดินเข้าไปหยิบกระเป๋าทันที
“อย่ามาทำเป็นงงไปหน่อยเลยอิงดาว ฉันต้องเป็นฝ่ายถามเธอมากกว่า ทำไมถึงไม่จ่ายค่าเช่าห้อง!” นิติคอนโดพูดเสียงดังใส่อิงเดือนอย่างไม่ไว้หน้า
“หนูจ่ายค่าเช่าห้องทุกเดือนนะคะพี่”
อิงเดือนเพิ่งมาอยู่ที่นี่ได้สองเดือน แต่คนที่จัดการจ่ายค่าเช่าห้องจะเป็นอิงดาว เพราะอิงดาวจะเป็นคนรับเงินจากพ่อมาโอนจ่ายค่าห้อง เพื่อที่เวลาโอนจ่ายค่าห้อง ชื่อบัญชีจะได้ขึ้นชื่อว่า อิงดาว เป็นคนจ่าย
“จ่ายทางไหน เอาหลักฐานมาดูสิ” นิติคอนโดจ้องหน้าอิงเดือนเขม็งอย่างเอาเรื่องพร้อมกับกอดอกรอหลักฐานจากหญิงสาวจอมแถที่ไม่ยอมจ่ายค่าเช่ามาสี่เดือนแล้ว
“เอ่อ...รอแป๊บหนึ่งนะคะ” ว่าแล้ว อิงเดือนก็หยิบมือถือพิมพ์แชตส่งไลน์ไปหาอิงดาวทันที
เดือน : ดาวขอสลิปโอนจ่ายค่าห้องหน่อย
ดาว : เอาไปทำไม
เดือน : นิติคอนโดขอน่ะ เขาบอกว่าเราไม่จ่ายค่าเช่าห้อง
ดาว : อ๋อ
อิงดาวตอบกลับมาแค่นั้น ก็ไม่ตอบอะไรมาอีกเลย ทำให้อิงเดือนรู้ได้ทันทีว่า เงินที่อิงดาวเอามาจากพ่อคงไม่ได้เอามาจ่ายค่าเช่าห้องแน่นอน
“ไหนล่ะหลักฐาน เอามาสิ มัวแต่กดมือถืออยู่ได้” นิติคอนโดพูดแว้ด ๆ ใส่อิงเดือนดังลั่น
“รอสักครู่นะคะพี่”
“ไม่รอแล้ว ออกไปซะ แล้วเอาเงินมาจ่ายค่าเช่าที่ค้างด้วย ไม่งั้นฉันจะส่งหมายศาลไปที่บ้านเธอแน่”
“ค้างกี่เดือนคะ”
“ฉันส่งไลน์ไปก็หัดเปิดอ่านบ้างสิยะ จะได้รู้ว่าค้างค่าเช่ากี่เดือน”
“พอดีว่ามือถือเครื่องนั้นพังค่ะพี่” ความจริงมันไม่ได้พังหรอก แต่มันเป็นไลน์ของอิงดาว
“4 เดือน ถ้ารู้แล้วก็เอาเงินมาจ่ายสิ แล้วก็ไสหัวออกไปให้พ้น”
“เอาเลขบัญชีมา เดี๋ยวผมโอนให้” สายลมที่ยืนฟังอยู่นาน พูดแทรกขึ้นเสียงเข้มที่ผู้หญิงปากแดงเหมือนปอบ ตะโกนไล่อิงเดือนเหมือนหมูเหมือนหมา
“คุณจะจ่ายค่าห้องแทนผู้หญิงคนนี้เหรอคะ” นิติคอนโดที่ตะโกนเสียงดังแว้ด ๆ เมื่อครู่นี้หายไปทันที เพราะตอนนี้หล่อนหันไปถามคนตัวสูงที่หล่อเท่บาดใจด้วยน้ำเสียงหวานหยดย้อย
“อืม เอาเลขที่บัญชีมา”
“งั้นขออนุญาตแอดไลน์นะคะ จะได้ส่งเลขที่บัญชีให้ทางแชต”
“ผมไม่สะดวกแอดไลน์กับคนแปลกหน้า บอกเลขที่บัญชีมาเลย อย่าทำให้ต้องเสียเวลาไปมากกว่านี้ อยากได้เงินมากไม่ใช่เหรอ” สายลมพูดน้ำเสียงเข้ม ก่อนจะจิ้มมือถือเข้าแอปธนาคารเตรียมโอนเงิน
พอโดนสายลมตอบกลับมาเสียงห้วน นิติคอนโดหน้าเสียไปทันที ก่อนจะรีบบอกเลขที่บัญชีธนาคารกับสายลม
“ยอดค้างเท่าไร แจ้งรายละเอียดมาหน่อย”
“ค้าง 4 เดือน ๆ ละ 10,000 บาท ค่าปรับวันละ 100 บาท ตกเดือนละ 3,000 บาท ค่าน้ำค่าไฟเดือนละ 5,000 บาท ทั้งหมดเท่ากับ 72,000 บาทค่ะ”
“โอเค” สายลมพยักหน้า ก่อนที่จะโอนเงินทันที “เรียบร้อยนะ”
“ขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะ”
“อืม” สายลมพยักหน้าไปส่ง ๆ ก่อนจะหันมาหาอิงเดือน แล้วดึงกระเป๋าจากมือเล็กเดินไปที่รถ
“พี่หมอคะ”
“ขึ้นรถ”
“ค่ะ” อิงเดือนรีบทำตามคำสั่งของเขาอย่างว่าง่าย นี่เป็นครั้งที่สองแล้ว ที่เขายื่นมือมาช่วยเธอ
“แอบเอาเงินที่พ่อแม่ให้ไปเที่ยวเหรอ ถึงไม่เอาไปจ่ายค่าห้อง” สายลมเอ่ยถามอิงเดือนเสียงดุ
“เปล่านะคะ หนูไม่ได้เป็นคนจ่ายค่าห้องเอง เอ่อ...น้องสาวของหนูเป็นคนจัดการ ส่วนแม่ของหนูเสียไปแล้วค่ะ”
“อ๋อ” พอหญิงสาวพูดประโยคท้ายจบ เขาก็เอามือลูบหัวอิงเดือนด้วยท่าทางอ่อนโยน ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุย
“ชื่อเต็มของเธอ ชื่อ ‘อิงดาว’ เหรอ”
“ค่ะ” อิงเดือนพยักหน้ารับอย่างขมขื่นใจ
“ชื่อเพราะกว่าเจ้าของอีกนะเนี่ย”
“...” พอเขาพูดมาแบบนี้ เหมือนเขาเอามีดมาปักกลางใจ จนน้ำตาไหลพรากออกมาด้วยความน้อยใจ เพราะต่อให้เธอจะปลอมตัวเป็นอิงดาว แต่ชื่ออิงดาวก็ยังมีดีกว่าเธออย่างนั้นเหรอ?
“เฮ้ย...ร้องไห้ทำไม” สายลมเอ่ยถามอย่างตกใจ
“น้ำตามันไหลออกมาเองค่ะ” หากเป็นคนอื่นพูดแบบนี้ เธอคงไม่รู้สึกอะไร แต่พอเป็นเขาที่พูด เธอกลับน้อยใจอย่างไรก็ไม่รู้...
“ฮอร์โมนผู้หญิงเปลี่ยนแน่ ๆ” สายลมส่ายหัวอย่างเอ็นดูหญิงสาว จากนั้นเขาก็ขับเคลื่อนรถออกจากคอนโดทันที
“เงินที่พี่หมอช่วยจ่ายค่าเช่าห้อง เดี๋ยวหนูขอเวลาหน่อยนะคะ หนูจะพยายามหามาคืน” ตอนนี้เธอมีเงินติดตัวในบัญชีแค่หมื่นเดียวเอง มันคงไม่พอจ่ายเงินคืนเขา อีกทั้งเธอก็งงว่าทำไมอิงดาวถึงเช่าคอนโดแพงนัก
“อืม ว่าแต่เธอจะไปพักอยู่ไหน”
“หนูเห็นหอหลังม. ราคาถูกมีเยอะเลยค่ะ เดี๋ยวหนูไปหาห้องเช่าแถว ๆ นั้น พี่หมอจอดรถให้หนูป้ายรถเมล์ข้างหน้าก็ได้ค่ะ”
“ห้องเช่าราคาถูกมันจะปลอดภัยหรือไง”
“น่าจะปลอดภัยนะคะ เพราะนักศึกษาคนอื่นก็อยู่กันเยอะเลย”
“งั้นไปอยู่เฝ้าเพนต์เฮาส์ให้พี่ก็แล้วกัน พี่ไม่ค่อยได้อยู่ที่นั่น ส่วนมากพี่อยู่ที่บ้าน”
“แล้วพี่หมอคิดค่าเช่าเท่าไรคะ”
“ก็ตอบแทนพี่ด้วยการปัดกวาดเช็ดถูเพนต์เฮาส์ให้สะอาดก็แล้วกัน พี่ให้อยู่ฟรีไปก่อน ส่วนเงินที่พี่จ่ายค่าห้องให้ มีแล้วค่อยคืนก็แล้วกัน”
“โห...ขอบคุณมาก ๆ นะคะที่เมตตาเด็กตาดำ ๆ อย่างหนู”
“อืม...แต่มีข้อห้ามนะ ห้ามพาใครมาที่เพนต์เฮาส์เด็ดขาด”
“รับทราบค่ะ แต่หนูขอกลับดึกได้ไหมคะ”
“ไม่อนุญาต เพราะไปเรียนมันไม่ต้องกลับดึกเลยสักนิด”
“หนูทำงานพาร์ตไทม์กะดึกค่ะ”
“ทำงานที่ไหน”
“คลับค่ะ”
“เดี๋ยวหางานให้ใหม่ เปลี่ยนมาทำที่โรงพยาบาลก็แล้วกัน เพราะเพนต์เฮาส์อยู่ตรงข้ามโรงพยาบาล จะได้ไม่ต้องเดินทางกลางค่ำกลางคืน เฮ้ย!! ทำอะไรอีกแล้ววะ” สายลมตกใจที่จู่ ๆ อิงเดือนก็ก้มกราบที่ตักของเขา ทำเอาเขาเสียววาบที่หน้าท้องไปหมด
“พ่อพระของหนู ขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะ”
“เธอก็อยู่เป็นเหมือนกันนะดาว”
“เรียกหนูว่า อิง เถอะค่ะ หนูอยากให้พี่หมอเรียกหนูว่า อิง ค่ะ”
“เรื่องมาก อิงก็อิง” สายลมส่ายหัว ก่อนที่เขาจะขับรถเข้าเพนต์เฮาส์ จากนั้นเขาก็พาอิงเดือนมาส่งที่ห้อง
“เธอนอนห้องเล็กก็แล้วกัน”
“ค่ะ”
“งั้นก็เอากระเป๋าไปเก็บที่ห้อง เดี๋ยวพี่จะไปทำงานละ”
“แล้ววันนี้พี่หมอจะมานอนที่นี่หรือนอนที่บ้านคะ”
“ที่บ้าน”
“รับทราบค่ะ”
“เอากระเป๋าไปเก็บได้แล้ว”
“ค่ะ” อิงเดือนพยักหน้าตอบรับ ก่อนที่เธอจะหมุนตัวเดินลากกระเป๋าเข้าห้องนอนเล็ก
“เดี๋ยวอิง”
“ขา” อิงเดือนตอบรับเสียงหวานแล้วหันมายิ้มสดใสให้เขา
“ตูดแลบ”
“เอ่อ...” อิงเดือนรีบผละมือจากกระเป๋ามาปิดก้นด้วยความเขินอาย เธออยู่กับเขาตั้งหลายชั่วโมง ทำไมถึงได้มาทักเรื่องน่าอายแบบนี้
“กางเกงตัวนี้ใส่แล้วตูดแลบ อย่าใส่ให้เห็นอีกนะ อีกอย่างใส่กางเกงขาสั้นบ่อย ๆ เดี๋ยวตูดดำนะ อย่าหาว่าพี่ไม่เตือน”
“ว้าย...ตูดของหนูไม่ดำซะหน่อย” พอโดนบูลลีว่าตูดดำ อิงเดือนก็โก่งก้นให้เขาดูแก้มก้นเสียเลย
เอาอะไรมาดำคะพ่อคุณทูนหัวของนังอิงเดือน
“รู้จักอายบ้างไหมเนี่ยยัยเตี้ย” สายลมส่ายหน้าก่อนที่จะเดินหนีออกจากห้องไปทันที
“...” พอเห็นเขาส่ายหน้าแล้วเดินหนี อิงเดือนก็รู้สึกเหมือนโดนเขาตบหน้าก็ไม่ปาน
ด้านหลังของเธอมันไม่น่ามองขนาดนั้นเลยเหรอ? เธอก็แค่อยากยืนยันกับเขาว่า...ต่อให้เธอจะใส่กางเกงขาสั้นบ่อยแค่ไหน ก้นของเธอก็ไม่ได้ดำอย่างที่เขากล่าวหาสักนิด แต่พองัดหลักฐานเอามาโชว์ เขาก็ทำเป็นรับไม่ได้...
- Writer
