9
ช่วยด้วย...น้ำนมไหล
การใช้ชีวิตอยู่ที่ภูพราวดาวรีสอร์ตพลอยทำให้กันต์ดนัยตัดขาดจากโลกภายนอกได้ราวแปดสิบเปอร์เซ็นต์ เขาแทบไม่เล่นโซเชียล เวลาเดียวที่แตะโทรศัพท์คือติดต่อหาน้องชาย เลือกไม่เสพข่าวสารปล่อยให้สมองรับรู้ความเป็นไปของโลกภายนอกผ่านเสียงทีวีที่เรไรมักเปิดทิ้งไว้
เช้าวันนี้กันต์ดนัยแต่งตัวออกไปจ็อกกิ้งตั้งแต่ท้องฟ้ายังไม่คลายจากสีดำ เจนนินทร์หลับสบายไม่รับรู้ต่อการเคลื่อนไหวของเขา ดาราหนุ่มตั้งต้นวิ่งจากตัวบ้านพักไปถึงทุ่งดอกคาโมมายด์จากนั้นก็พาฝีเท้าพ้นนอกเขตรีสอร์ต แวะไปซื้อของที่ร้านค้าใกล้เคียง ก่อนกลับมาง่วนอยู่หน้าเตาโดยที่แผ่นหลังยังชื้นด้วยน้ำเหงื่อ เรไรและเจนนินทร์เดินลงบันไดมาพร้อมกันเห็นชายหนุ่มตั้งโต๊ะด้วยอาหารควันกรุ่นก็นึกแปลกใจ
“ลงมาพอดีเลย อาหารพร้อมแล้วครับ” พ่อครัวรูปหล่อปาดเหงื่อพรายตรงหน้าผากพลางส่งยิ้มให้สองสาวต่างวัย เรไรหน้าตาสดใสยิ้มตอบ แต่อีกคนหน้าตึ
