เสียงคลื่นทะเลกระทบฝั่ง แสงแดดยามเช้าอาบไล้ตัวของหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียง ตะวันตื่นได้สักพักแล้วแต่ตอนนี้เธอแค่กำลังนอนคิดถึงสิ่งที่ทำลงไป
ใช่!...เธอผิดเอง…
เธอทนไม่ได้จริงๆ ที่เห็นสายตาของเขา ตอนที่จ้องมองเธออย่างเจ็บปวด…ผิดหวัง…
ตะวันลืมตาขึ้น...เธอควรต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้สถานการณ์ดีขึ้น
ตะวันลุกไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะเดินออกไปทานอาหารเช้า เธอหวังจะได้เจอเขา จะได้คุยกัน…ให้รู้เรื่อง
“คุณจางไปเล่นเซิร์ฟค่ะ” ป้าแม่ครัวตอบหลังเธอถามหา
“แล้วคุณจางกินข้าวเช้าหรือยังคะ”
“ยังค่ะ”
“งั้นตะวันรอกินพร้อมคุณจางดีกว่า”
ตะวันเดินไปนั่งบนชายหาดเพื่อเฝ้ามองชายหนุ่มที่กำลังเล่นเซิร์ฟกลางทะเล เธอไม่เคยเห็นเขาในมุมนี้มาก่อนปกติจะเห็นเขาในมาดนักธุรกิจ ใส่สูทตัวหรู แต่การใส่เวทสูทแบบนี้ก็ดูดีไปอีกแบบ
ชายหนุ่มนั้นช่างดูดีเหลือเกิน ทั้งยังอ่อนโยนและดีต่อเธอ สำหรับเธอแล้วเขาเป็นสิ่งที่คุ้มค่ากับควา
