จางหย่งลืมตาตื่นขึ้นมาสิ่งแรกที่เห็นคือใบหน้าสวยๆพร้อมรอยยิ้มหวานๆ ที่ส่งให้เขาอย่างอ่อนโยน ตะวันนั่นเองเธอตื่นมาสักพักแล้ว อาการไข้ของเธอก็ดีขึ้นมาก
“มีอะไรหรือเปล่า” เขาเอ่ยถามหญิงสาวที่เอาแต่จ้องมอง
“คุณน่ารักจัง” เธอตอบเบาๆ ก่อนจะเข้าไปจุ๊บที่ปากเรียวงาม
“ขอบคุณนะคะที่ดูแลตะวัน ตะวันหายไข้ก็เพราะคุณ”
ชายหนุ่มจ้องหน้าเธออยู่แบบนั้นโดยที่ก็ไม่ตอบอะไร ก่อนเขาจะเอาตัวออกมาแล้วเดินออกจากห้องไป เธอดูออกว่าแม้เขาจะไม่พูดอะไร แต่ก็คงเป็นห่วงเธออยู่ไม่น้อย
ตะวันค่อยๆ ลุกไปอาบน้ำ แต่งตัวให้สดใสสวยงาม พิษไข้เมื่อคืนทำสภาพเธอดูไม่จืดเลยทีเดียว แต่ชายหนุ่มเองก็อยู่ด้วยโดยไม่รังเกียจเลยสักนิด
เธอเดินออกไปจากห้องก็เห็นป้าแม่ครัวกำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่
“คุณตะวันเป็นยังไงบ้างคะ”
“ดีขึ้นเยอะแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะที่ดูแลตะวัน”
“จ้ะ” เธอส่งยิ้มให้อย่างเอ็นดู
“แล้วคุณจางล่ะคะ”
“คุณจางออกไปเดินเล่นที่
