“คุณจาง” ตะวันรีบเข้าไปหาชายหนุ่มที่กำลังจะหมดสติ เธอรีบเข้าไปประคองร่างของเขาแล้วพาไปนั่งบนโซฟาในห้องนั่งเล่น
“ตะวัน”
และแล้วชายหนุ่มก็หมดสติไป หญิงสาวเริ่มร้องไห้กระวนกระวายใจจนแม่ของเธอลงมาเห็น
“ตะวันเกิดอะไรขึ้นลูก”
“แม่ แม่ช่วยด้วย”
“พาคุณจางไปหาหมอลูก” ตะวันที่กำลังหาโทรศัพท์เพื่อต่อสายไปยังโรงพยาบาลแต่ทว่าเธอก็ฉุกคิดได้ก่อนจะโทรไปหาหลี่เฟยแทน
(คุณตะวัน มีอะไรเหรอเปล่าครับ) ปลายสายตอบรับอย่างประหลาดใจ
“คุณหลี่เฟย ช่วยด้วยค่ะ ช่วยมาที่บ้านตะวันหน่อยได้ไหม คุณจางบาดเจ็บ หาหมอที่ไว้ใจได้มาด้วยนะคะ รีบมานะ”
หญิงสาววางโทรศัพท์ก่อนจะรีบเข้าไปดูชายหนุ่ม เขามีแผลถูกยิงที่ขาและหัวไหล่เลือดยังไหลออกมาไม่หยุดเลอะโซฟาเต็มไปหมด
“ตะวันลูก รีบห้ามเลือดให้คุณจางเร็วเข้า”
แม่ของเธอยื่นผ้าขนหนูสะอาดให้ ตะวันรับมันมาก่อนจะกดลงไปที่ต้นขาและหัวไหล่ของชายหนุ่ม
“แม่คะ แม่รีบไปเอาม่านลงแล้วปิดไฟ
