ตะวันตื่นขึ้นมาเกือบเที่ยง เธอรีบลุกไปอาบน้ำก่อนจะลงไปยังชั้นล่างที่มีเหล่าแม่บ้านรออยู่
“คุณตะวันตื่นแล้วเหรอคะ”
ตะวันยิ้มทักทายทุกคนก่อนจะกระซิบถามดวงเดือน
“เอ่อ พี่ดวงคะ มีอะไรกินไหมคะ คือว่าตะวันหิว”
“มีค่ะ พวกเราเตรียมรอไว้แล้วค่ะ เชิญคุณตะวันไปนั่งเลยค่ะ” พี่ดวงผายมือไปที่โต๊ะทานข้าวขนาดใหญ่
เมื่อเห็นดังนั้นตะวันจึงเดินไปนั่งบนเก้าอี้สุดหรูหรา ก่อนที่อาหารมากมายทั้งไทยและเทศจะถูกยกมาเสิร์ฟ แม้จะโหยแค่ไหนตะวันก็ทานอย่างช้าๆ เพราะสายตาหลายคู่กำลังจับจ้องรอให้บริการ
“คุณตะวันคะ คุณหลี่เฟยให้ถามว่าถ้าจะขอคุยกับคุณตะวันตอนบ่ายโมงไม่ทราบว่าจะสะดวกไหมคะ
“สะดวกค่ะ”
แล้วความเงียบก็เกิดขึ้นอีกครั้ง จนตะวันตัดสินใจเอ่ยถาม
“แล้วคุณจางล่ะค่ะ ไปทำงานแล้วเหรอคะ”
“ใช่ค่ะ ไปตั้งแต่แปดโมงแล้ว” ดวงตอบอย่างสุภาพราวกับว่าทั้งสองไม่เคยนั่งกินส้มตำด้วยกันมาก่อน
ตะวันนั่งกินข้าวต่อจนอิ่มจากนั้นจ
