“ไหนว่ามืออาชีพ”
“ทำไมไม่ใส่ชุดที่เตรียมไว้” มาเฟียหนุ่มเอ่ยเสียงเย็นสื่อถึงความไม่พอใจ
“มันก็แค่การเอาน้ำเชื้อใส่ในตัวของตะวัน เรื่องชุดไม่น่าจะเกี่ยว” หญิงสาวพยายามแข็งใจโต้ตอบกลับไป
“เกี่ยวสิ เพราะมันทำให้ชั้นหมดอารมณ์ แล้วอย่างนี้ชั้นจะปล่อยน้ำเชื้อได้ยังไง”
“คุณต้องรับผิดชอบเรื่องนี้” เขาจ้องมองตะวันตาไม่กระพริบเล่นเอาหญิงสาวตรงหน้าท้องไส้ปั่นป่วน
“คะ”
“เข้ามาเอาผมสิ”
“ค..คือ..ชั้นทำไม่เป็น”
“อะไรกัน นี่ผมเสียเงินกับคุณไปเยอะแล้วนะ” มาเฟียหนุ่มชักจะอารมณ์เสียขึ้นมา
“ออกไป”
“คะ”
“ออกไปให้พ้น”
เมื่อตะวันได้ยินแบบนั้นก็นิ่งเงียบไป เธอไม่ได้ก้าวเท้าออกไปแต่กลับยืนอยู่ที่เดิม ก่อนจะเริ่มเดินเข้าไปหาเขาช้าๆ
“ชั้นไม่ไป”
เพียงตะวันเดินเข้าไปยืนต่อหน้ามาเฟียหนุ่ม
“ชั้นต้องทำงานของตัวเองให้จบ”
มาเฟียหนุ่มเงยขึ้นไปมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างพอใจ และเมื่อได้เห็นใกล้ๆ ถึงได้รู้ว่าเธอ
