“ก่อนอื่นนะ” แอชตันเหยียดยิ้ม ก่อนจะเริ่มยื่นข้อเสนอของเขาด้วยท่าทีเยือกเย็น “เลิกเรียกฉันว่าลุงได้แล้ว ถ้าเรียกอีกเธอจะถูกปรับ”
“ปรับยังไง”
สริตาถามอย่างสงสัย
“ไม่บอก” แต่อีกฝ่ายปฏิเสธ “และจะตกลงไหม” เขาย้อนถามกลับอย่างท้าทาย
สริตานิ่งคิดไปนิด แน่นอนว่าทำไมเธอจะทำไม่ได้ ถึงแม้จะต้องละทิ้งความสะใจเล็กๆ น้อยๆ ของตัวเองไปก็ตาม
“ได้สิ แล้วลุง เอ๊ย” เธอร้องเสียงหลงเมื่อความเคยชินอีกยากจะละทิ้งเกือบเล่นงานเธอเสียแล้วทั้งๆ ที่เพิ่งรับปากไปหยกๆ “คุณต้องการอะไรอีก”
หญิงสาวรีบถามอย่างรวดเร็ว และถอนหายใจโล่งอกที่แอชตันไม่โกรธจนเลิกเจรจาไป
“ฉันต้องการเธอ”
“คะ” คำตอบของเขาทำให้เธอถึงกับชะงัก หวังว่าเธอคงจะฟังผิดไป และความเพราะไม่แน่ใจนั้นทำให้เธอย้อนถามเขาเพื่อความกระจ่างแน่ชัด “คุณหมายถึง...”
แต่หญิงสาวยังไม่ทันถามจบดี อีกฝ่ายก็สวนกลับมาด้วยสีหน้าจริงจังไม่ได้บอกว่าเขาล้อเล่นสักนิดเดียว
“อ
