ทะลุมิติมาเป็นเพื่อน(แนบ)สนิทของตัวร้าย

ตอนที่ 5 เธอเองก็ต้องการแบบนี้ไม่ใช่เหรอ

เกือบชั่วโมงที่เกิดความเงียบงันภายในห้องโดยสารของรถคันหรู เมื่อรถจอดสนิทเธอก็ไม่รีรอที่จะรีบลงจากรถแล้ววิ่งตามร่างสูงของตัวร้ายสุดหล่อเข้าไปในลิฟต์ที่ลูกน้องเขากดรออยู่แล้ว ความเงียบเกิดขึ้นอีกครั้งในระยะเวลาสั้นๆ ก่อนที่ประตูลิฟต์จะเปิดออกเมื่อถึงชั้นสี่สิบซึ่งเป็นชั้นสูงสุดของเพนต์เฮาส์

เพราะรู้อยู่แล้วว่าคิณณ์ณภัทรคือทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลมหาเศรษฐีที่ร่ำรวยและมีอิทธิพลมากที่สุดตระกูลหนึ่งของประเทศ เขาคือผู้ชายหล่อรวยครบสูตรจึงไม่ใช่เรื่องน่าตกใจที่เขาจะมีเพนต์เฮ้าส์หรูบนชั้นสูงสุดของคอนโด ที่เธอตกใจคือการที่เขาถอดเสื้อทันทีที่ประตูห้องปิดลงและตอนนี้เขาก็กำลังปลดเข็มขัดเพื่อปลดกางเกงออก มองมาที่เธอด้วยสายตานิ่งไร้ความรู้สึก ก่อนที่ขายาวๆของเขาจะเดินตรงมาที่เธอด้วยจังหวะมั่นคงโดยที่มือเรียวสวยก็ปลดเข็มขัดไปด้วย

พิมพ์พลอยมองเขาตาโต รีบพูดเสียงรัวเร็วก่อนที่คิณณ์ณภัทรจะเดินมาถึงตัวเธอและทำอะไรอย่างที่เธอนึกกลัว

“ดะ เดี๋ยวก่อนคิณณ์ จะทำอะไรเหรอ? จะเปลี่ยนเสื้อผ้าใช่ไหม? งั้นเราออกไปรอตรงโน้นนะ”

เกิดมาเธอก็เพิ่งจะเคยเห็นผู้ชายแก้เสื้อต่อหน้าต่อตาครั้งแรก บอกได้คำเดียวว่าแน่นมาก นอกจากแน่นก็ยังขาวออร่าน่ากอดมาก ตอนที่ใส่เสื้อเธอก็ว่าเขาหุ่นดีมากอยู่แล้ว ทว่าเทียบไม่ได้เลยกับตอนที่ถอดเสื้อ กล้ามท้องเอยหัวนมชมพูเอย ทำเธอหูอื้อตาลายไปหมดจนไม่รู้ว่าต้องโฟกัสหรือว่าต้องวางสายตาไว้ตรงไหน

“แน่ใจว่าเธอไม่รู้? ที่วิ่งขึ้นรถตามฉันมาเธอเองก็ต้องการแบบนี้ไม่ใช่เหรอ?” ถามพร้อมกับเลิกคิ้วมอง

และคำถามนั้นของคิณณ์ณภัทรก็ทำให้คนฟังเบิกตากว้างยิ่งกว่าเดิม จากที่ตั้งใจจะเดินออกไปรอเขาอีกห้องก็กลายเป็นยืนนิ่งมองเขาตาค้าง

เธอนี่นะที่วิ่งขึ้นรถตามเขามา ที่เขามองเธอด้วยสายตานิ่งก่อนเดินไปที่รถไม่ใช่เป็นการส่งสัญญาณให้เธอตามเขามาหรอกเหรอ แล้วจะมากล่าวโทษว่าเธอเป็นฝ่ายวิ่งตามเขามาเองได้ยังไง

หรือว่าเธอเข้าใจผิด?

“ไม่ใช่นะ... คือพริ้งไม่รู้ ไม่ได้ต้องการอะไร ไม่ได้จะมาทำอะไรกับคิณณ์ทั้งนั้น ที่พริ้งตามมาก็นึกว่าที่คิณณ์มองแบบนั้นเพื่อบอกให้พริ้งตามขึ้นรถมาด้วย พริ้งคิดว่าคิณณ์จะอยากคุยเรื่องที่เกิดขึ้นรวมถึงเรื่องค่าใช้จ่ายที่ออกให้พริ้งก่อน พริ้งก็เลยตามมา”

เธอเข้าใจแบบนั้นจริงๆ เข้าใจว่าที่เขามองด้วยสายตานิ่งๆคือการส่งสัญญาณอะไรบางอย่าง ตอนนั้นเธอเองก็ไม่อยากอยู่ตรงนั้นด้วยเพราะยังจับต้นชนปลายไม่ถูกเมื่อคิดว่าเขาส่งสัญญาณให้ตามมาก็เลยรีบวิ่งขึ้นรถโดยไม่คิดอะไร คิดแค่ว่าเขาคือคนเดียวที่เธอรู้จักในโลกนิยายแห่งนี้ การหลบออกมาตั้งหลักน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด

สาบานว่าเธอไม่เคยคิดอย่างที่เขาพูด

ก็เธอเพิ่งมาเพิ่งรู้ตัวว่าเธอคือพิมพ์พลอยจะไปคิดแบบนั้นได้ยังไง ถึงแม้ว่าตอนนี้หัวนมชมพูและกล้ามท้องแน่นๆของเขาจะทำให้เธอตาลายก็ตาม

“ฉันมองเธอด้วยสายตาแบบนั้นเป็นปกติอยู่แล้วไม่ได้มีความหมายอะไร” คิณณ์ณภัทรพูดเสียงเรียบ แนวตาเฉยชา และคำพูดของเขาทำให้หญิงสาวถึงบางอ้อ

เธอลืมไปได้ยังไงว่าสำหรับเขาแล้วเธอก็ไม่ต่างอะไรจากอากาศธาตุ ทั้งที่เธอเองก็เพิ่งเข้ามาอยู่ในร่างกายนี้ได้ไม่นานแค่ไม่กี่ชั่วโมงด้วยซ้ำยังรู้สึกเจ็บรู้สึกหน่วงกับคำพูดของเขา พิมพ์พลอยที่เป็นทั้งคู่นอนของเขาและแอบรักเขามาเป็นปีๆจะเจ็บปวดแค่ไหนกัน

“เสียใจ?”

“เปล่า พริ้งไม่ได้เป็นอะไร”

“ไม่ได้เป็นอะไรก็ดีแล้ว เพราะถ้าเธอเสียใจเพราะคำพูดของฉันฉันก็คงช่วยอะไรเธอไม่ได้”

พิมพ์พลอยเม้มปากแน่น ก่อนจะพูดเสียงรัวเมื่อคิณณ์ณภัทรเดินเข้ามาใกล้แทบจะสิงร่างกายของเธออยู่แล้ว

“ดะ เดี๋ยวก่อนคิณณ์!”

“รู้หรือเปล่าว่าเธอกำลังทำให้ฉันหงุดหงิด” คิณณ์ณภัทรพูดเสียงเรียบ นัยน์ตาคมกริบทอประกายบางอย่างที่บ่งบอกว่าเขากำลังหงุดหงิดกับความเรื่องมากของเธอ และความหงุดหงิดนั้นก็ทำให้เขากระชากร่างบางของเธอเข้ามาชิดอกเต็มแรง

“คิณณ์! พริ้งว่าเราคุยกันก่อนดีกว่าไหม” พิมพ์พลอยพูดเสียงสั่น มองเขาตาโต พร้อมกับยกมือขึ้นมาดันอกกว้างของเขาเอาไว้ไม่ให้ขยับต่อเพราะถ้าเขายังก้าวขาต่อเธอได้ล้มลงไปนอนบนโซฟาแน่

ความใกล้ชิดชนิดที่มดก็เดินผ่านไม่ได้ทำให้หัวใจเธอเต้นแรง ใบหน้าเห่อร้อน พยายามไม่สบตาและไม่มองใบหน้าหล่อเหลาของเขาที่ทำให้เธอใจสั่น ไม่รู้เป็นเพราะว่าเขาหล่อมากจนเกินไปหรือเป็นเพราะเธอไม่เคยใกล้ชิดกับผู้ชายคนไหนมากขนาดนี้มาก่อนหัวใจถึงได้เต้นรัวไม่หยุด เธอไม่สงสัยแล้วว่าทำไมพิมพ์พลอยตัวจริงถึงได้ยกหัวใจให้ผู้ชายคนนี้ง่ายๆ

นอกจากความหล่อเหลาเบ้าหน้าฟ้าประทานแล้วคิณณ์ณภัทรยังเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์เหลือล้น เซ็กส์แอพพีลรุนแรงและดาเมจทำลายล้างมาก

“เธอก็รู้ว่าฉันไม่ชอบพูดเวลาเอา”