คมดาบตวัดครั้งแล้วครั้งเล่า เฉือนเนื้อกรีดร่างบุรุษเรือนกายสูงใหญ่จนท่อนแขนเกือบขาดวิ่น
ฉับ! เสียงฟันคมดาบลงบนเนื้อกลางหลังสตรีจนเกิดแผลลึกยาวเหวอะหวะ
“อย่าทำพวกข้า อย่า ได้โปรด” เสียงร้องขอความเมตตาจากปากชายวัยกลางคน
“ได้โปรดเถิด ลูกข้ายังเล็กนัก” สตรีผู้งดงามกระเสือกกระสนหนีตาย ลากสังขารโชกชุ่มไปด้วยเลือดเข้าไปหลบใต้โต๊ะ
บุรุษใต้ผ้าคลุมหน้าสีดำ วูบกายปราดเดียวถึงตัวนาง กระชากผมจนเครื่องประดับบนเรือนผมหลุดลุ่ย
“เจ้าเองก็รักกลิ่นความตายมิใช่หรือ” เสียงบุรุษหนุ่มเอ่ยอย่างเหี้ยมเกรียม
“ข้า...ข้ายังไม่อยากตาย ปล่อยข้าไปเถิด บุตรข้ายังเล็ก ยังต้องการมารดา”
“แล้วบุตรของผู้อื่นเล่า มิต้องการครอบครัวหรืออย่างไร”
มือใหญ่กำไปบนลำคอของหญิงสาวยกชูขึ้นสุดแขน ร่างงดงามถูกบีบรัดต้นคอจนตาเหลือกเนื่องด้วยขาดอากาศหายใจ
โลหิตสีแดงสดหลั่งรินจากปากแผลฉกรรจ์บนหลัง หยดย้อยเป็นทางยาว หยาดซึมหยดลงพื้นเป็
